ဖိုးဒင္တို႕ ရြာ
ေရးသူ- သိုးငယ္
အပိုင္း - ၁+၂+၃(ဇာတ္သိမ္း)
အပိုင္း - ၁+၂+၃(ဇာတ္သိမ္း)
` ဆရာေလး ေတာ့ ပူေနၿပီထင္တယ္´
` ရပါတယ္ဗ်...ကၽြန္ေတာ္ ခံႏိုင္ရည္ရွိပါတယ္´ အညာရဲ႕ပူခ်က္ကေတာ့ ကမ္းကုန္သည္။ တကယ္တမ္း ကၽြန္ေတာ္ဒီရြာေလးကို မလာခ်င္ပါ။ ေစတနာအျဖစ္ ဆရာလုပ္ရန္ သံုးလတာခရီးကို ခြဲတမ္းခ်တဲ့အထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က ဒီရြာေလးကိုက်သည္။ စလင္းၿမိဳ႕ကေန တစ္နာရီ ေလာက္ကား စီးရသည္။ ကားေပၚက ဆင္းလွ်င္ရြာကိုေရာက္ဖို႕ ႏြားလွည္းျဖင့္ထပ္သြားရသည္။ အသားအရည္က ေၾကးနီေရာင္ထ ေနေသာ ဦးႀကီးက အသက္ ၄၀ ေက်ာ္သာရွိဦးမည္။ ရာသီဥတုရဲ႕ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္သာ အသက္ပို ႀကီးသည္ ဟုထင္ရသည္။ ဒီေလာက္ေနပူထဲမွာ ဦးႀကီး၀တ္ထားတဲ့ စြပ္က်ယ္က စုတ္ၿပဲေနသည္။ စြပ္က်ယ္ေအာက္က မာေက်ာက်စ္လစ္ၿပီး အဖုဖုေတြထေနေသာ ဦးႀကီးရဲ႕ ၾကြက္သား ေတြမွာ ကာယဗလေမာင္ေတြ လိုၾကည့္ေကာင္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္လို႕ ၿမိဳ႕ကလာတဲ့သူနဲ႕ တျခားစီ။ ႏြားလွည္းေမာင္းတဲ့ သူကိုလည္းၾကည့္အံုး။ အသက္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ငယ္ခ်င္ေတာင္ ငယ္အံုးမွာ။ ႏြားႏွစ္ေကာင္ၾကားတြင္ ထိုင္ေနတဲ့ သူ႕ပံုစံမွာ အေတာ့္ကို ၾကည့္ေကာင္းသည္။ ရွပ္အက်ၤ ီ ကခပ္ႏြမ္းႏြမ္းရယ္။ ဦးႀကီး ေလာက္ေတာ့ ၾကြက္သားေတြနဲ႕ မေတာင့္တင္းေပမယ့္ အရပ္က ရုပ္ရွင္မင္းသား လြင္မိုးေလာက္ရွိသည္။ ဆံပင္က ေ၀ဠဳေက်ာ္ လိုေထာင္ေထာင္ေလးညွပ္
ထားသည္။
` ဆရာေလး အသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီတုန္း´
` ၂၃ ႏွစ္ရွိပါၿပီ´
` ဦးရဲ႕ သမီးနဲ႕တူတူပဲကိုး ... သမီးက စာအရမ္းတတ္ခ်င္တာ ...ဦးတို႕လို ဆင္းရဲၿပီး ပူအိုက္တဲ့ရြာမွာ ဘယ္ဆရာမွ ၾကာၾကာ မေနႏိုင္ပါဘူးကြယ္ ... ဆရာေလးေကာ ...ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာတုန္း´ ၃လပဲၾကာမွာလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလို႕မထြက္ေတာ့ဘူး။ တကယ္တမ္းက အနည္း ဆံုးသံုးလ၊ ေနရတာအဆင္ေျပရင္ ၁ႏွစ္အထိေနခြင့္ရွိသည္။ ဒီလို ေစတနာဆရာအလုပ္ကို လုပ္ရတာကလည္း ႏုိင္ငံျခား (ထိုင္း၊ မေလးရွား...)တို႕လို
ႏုိင္ငံမ်ိဳးမွာ အဂၤလိပ္စာ ဆရာလုပ္ရန္ ေထာက္ခံခ်က္ရဖို႕အတြက္ ေခါင္းညိတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
` ကၽြန္ေတာ္ကို ျပန္ေခၚရင္ေတာ့ ျပန္ရမွာေပ့ါဗ်ာ´ မတင္မက် အေျဖမ်ိဳး ကိုသာေပးလိုက္သည္။
` ဦးညိဳ... ေရာက္ခါနီးၿပီ´
` ေအး.. .ဆရာေလး ..ေရာက္ခါနီးၿပီ...´
` ဟုတ္ကဲ့´ ရြာ၀င္ခါနီးမို႕လားမသိ။ လမ္းမွာလို ထန္းပင္ျမင့္ျမင့္ ခ်ည္းေတြပဲ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ မန္းက်ည္းပင္ေတြက အုပ္အုပ္ဆိုင္း ဆိုင္း။ ေလက တခ်က္တခ်က္ တိုက္ေတာ့ ခုနေလာက္ကထက္ ေအးလာသလိုပဲ။ ဓနိမိုးထားတဲ့ အိမ္ေလးေတြက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရယ္။ ျခံနဲ႕၀င္းနဲ႕ေတာ့ မရွိေပမယ့္ အိမ္ပတ္လည္မွာ စိုက္ထားၾကတဲ့ အပင္ငယ္ေလးေတြက ျခံစည္းရိုးထက္ေတာင္ လွေနေသးသည္။ လမ္းမွာ ေတြ႕ရတဲ့ အိမ္ေတြထက္ ပိုၿပီးႀကီးတဲ့ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့
` ဒါ ဦးတို႕အိမ္ပဲ...´
` ေအးျမ.... ေအးျမ... ငါတုိ႕ေရာက္ၿပီ...´ ႏြားလွည္းေမာင္းတဲ့ လူငယ္က ေအာ္ေခၚလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ႏွင့္ရြယ္သူဆိုေပမယ့္ ကုိယ္လံုး ကိုယ္ထည္ထြားထြား မိန္းကေလး ဆင္းလာသည္။ မ်က္လံုးမ်က္ဖန္ကေကာင္းေကာင္း ၊ ႏွာတံေပၚေပၚ၊ မ်က္ႏွာ သြယ္သြယ္တို႕ရဲ႕အလွကို က်စ္ ဆံၿမီးက်စ္ထားေသာ ဆံပင္တို႕က ေအးျမကို ပိုၿပီး ရုပ္လံုးၾကြေစသည္။
` သမီး... ဒါ.. အဘတို႕ရြာကို စာလာသင္ေပးမယ့္ ဆရာေလး...´ ေအးျမက ပါးခ်ိဳင့္ေလးေပၚေအာင္ျပံဳးျပသည္။
` ဟုတ္´ ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္လို႕ေတာ့ ေအးျမမေျပာ။ ေခါင္းေလး တခ်က္ သာပု၀င္သြားသည္။
` ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ လင္းေသြးသစ္ ပါ....´
` နာမည္ကို က ..လူနာမည္နဲ႕မတူဘူး´ ႏြားလွည္းေမာင္းတဲ့ လူငယ္က ဘုေတာလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကို မိတ္ဆက္ေပး
တုိင္း ကဗ်ာဆန္တယ္တို႕၊ နာမည္က လန္ထြက္ေနတာပဲတို႕ သာ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားတာမ်ားေနသည္။ အခုဟာက..
` ဟဲ့... ဖုိးဒင္... ဆရာ့ကို အဲ့လိုပဲေျပာရလား´ ေအးျမက ေလသံမာမာနဲ႕ေျပာလိုက္မွ ဖိုးဒင္ က
` မသိဘူးကြာ ...ငါက ငါသိသလိုပဲေျပာတာ ...ဟန္မေဆာင္တတ္ဘူး´ ရြာသား (ေတာသား) ေတြက ရိုးတယ္ဆိုတာ ဒါကိုေျပာတာလားေတာ ့ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။
` လာ... ဆရာေလး... အိမ္ေပၚသြားရေအာင္... ဖုိးဒင္... အထုပ္ေတြ ၀ိုင္းသယ္ ေပးလိုက္အံုး..´
` ရပါတယ္... ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ပါတယ္´ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲက အထုပ္ေတြ လုယူလုိက္သည္။ ဒီလုိဆုိေတာ့လည္း ေတာရြာ စရုိက္ေလးက ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းသား။ အိမ္က က်ယ္က်ယ္ ၀န္း၀န္းရွိသည္။ အျပင္မွာပူသေလာက္ အိမ္ထဲမွာေတာ့ ေအးၿပီး ေနလို႕ေကာင္းသည္။ ျပတင္းထရံ ေပါက္က တ၀ွီး၀ွီးႏွင့္ ေလႏုေအးေတြက၀င္လာသည္။ အခန္းဟု ယူဆရဖြယ္ရွိတဲ့ ထရံကာေလးထဲက အသက္ ၄၀ ၀န္းက်င္ခန္႕ အမ်ိဳးသမီးႀကီး ထြက္လာ
သည္။ ဦးႀကီးက
` ဒါ... ေအးျမ အေမေပါ့...´
` ဟုတ္ကဲ့..´
` အေမႀကီး... ဒါ.. တို႕အိမ္မွာ တည္းမယ့္ ရန္ကုန္က ေက်ာင္းဆရာေလး ေလ...´
` ငါ့ သားက လူေခ်ာပ ဲ...အဟြတ္ .... ဟြတ္..´ ေအးျမ အေမက က်န္းမာေရး ေကာင္းပံုမေပၚ။ ၿမိဳ႕မွာ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္အမ်ိဳးသမီးေတြ ဆိုလွ်င္ ေက်ာ့ေနေအာင္ ျပင္တတ္ ဆင္တတ္ၾကသည္။
` အေမ က က်န္းမာေရးမေကာင္းဘူး၊ အခုလိုပဲ ေခ်ာင္း တဟြတ္ဟြတ္နဲ႕...´
` ျဖစ္တာၾကာၿပီလား´
` ေအးကြယ္... ေလး ငါး ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ရွိၿပီထင္တာပဲ´လက္ဖက္ရည္ ၾကမ္းပန္းကန္လံုးနဲ႕ ေရေႏြးၾကမ္းအိုးကို ေအးျမ လာခ်ေပးသည္။ ဖိုးဒင္ က ေအးျမကို ေငးေနသည္။
` ဆရာေလး ေသာက္လိုက္ပါအံုး...´
` ဟုတ္ကဲ့..´ ဖိုးဒင္က
` ဆရာေလး... ဒီမွာ ေနရတာအဆင္မေျပရင္ ဖိုးဒင္နဲ႕လာေန...၊ ဖိုးဒင္က အေဖ တခု သားတခုရယ္ ...ေယာက်ာ္းေလခ်ည္းပဲ ..လြတ္လပ္တာေပါ့´ ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ေအးျမကို တခ်က္ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ၾကည့္ရတာ ဖိုးဒင္က ေအးျမကို ႀကိဳက္ေနပံုရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအိမ္မွာတည္းမွာ ဆိုတာကို သ၀န္တိုပံုရသည္။
` မင္းတို႕အိမ္မွာ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးရယ္ ...ထမင္းဟင္း ခ်က္မယ့္သူက လည္းမရွိ... ဆရာေလး စားေရးေသာက္ေရး အဆင္မေျပပါဘူး ကြယ္..´ ဖိုးဒင္မ်က္ႏွာတခ်က္ပ်က္သြားသည္။
` ဦးညိဳ ကလည္း... ႀကီးေဒၚက ေနမွမေကာင္းတာ ...ေနာက္ၿပီး ေအးျမက မိန္းကေလး...´
` ေအးျမ ကမိန္းကေလး ဟုတ္ေတာ့ဘာျဖစ္တုန္း...´ ဖိုးဒင္က ေခါင္းတခ်က္ကုတ္လိုက္သည္။
` ဟာ... ဦးညိဳကလည္း ... အေဖလုပ္ၿပီး...´ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပၚတင္ေျပာေနၾကတာ။ ဦးညိဳက မသိတာလား။ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ...သူ႕သမီးနဲ႕ နီးစပ္ခ်င္တာလား၊ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ...
` ဖိုးဒင္ေျပာတာမွန္ပါတယ္ ...ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္မွာေနေနရပါတယ ္...ေဒၚေဒၚကိုလည္း ေအးျမက ျပဳစုရအံုးမယ္...ကၽြန္ေတာ္ေၾကာင့္ အလုပ္ပိုပါတယ္ဗ်ာ..´ ဦးညိဳက
` ဟာ...ဆရာေလးကလည္း...ဒီအိမ္မွာပဲတည္းပါ...ဖိုးဒင္ အေဖက ထန္းရည္ ေသာက္လာရင္ ကမူးကရႈးနဲ႕ ...ဆရာေလး ေနတတ္မွာမဟုတ္ပါဘူး၊´ ေအးျမကေတာ့ သူမ အေမကို ဇတ္ေၾကာႏွိပ္ေပးေနသည္။ ဘာဆိုဘာတခုမွ ၀င္မေျပာ၊
` ဟာ... ဦးညိဳကလည္း အေဖ ကတခါတေလမွေသာက္တာပါ ...ဆရာေလးက ေယာက်ာ္းေလးပဲ ...ဘာမွမျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး´
` ဆရာေလး ကိုလည္းေမးၾကပါအံုး ...အေဖတို႕ကပဲ ေျပာေနတယ္...´ ေအးျမ၀င္ေျပာမွ ဖုိးဒင္ နဲ႕ ဦးညိဳက ေခါင္းညိတ္ၾကသည္။
` ကၽြန္ေတာ္... ဖိုးဒင္နဲ႕ လိုက္ေနပါ့မယ ္...´ ဦးညိဳႀကီးက ေရေႏြးခြက္ကို တႀကိဳက္ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ ေသာက္ၿပီးမွ
` ကဲေလ... ဆရာေလး သေဘာပါ ...ထမင္းစားတာၾကေတာ့ ဦးတို႕ဆီမွာလာစားေပါ ...ဖိုးဒင္.. မင္း ဆရာေလး လိုတာမွန္သမွ်လုပ္ေပးလိုက္. ဆရာေလးတခုခု ျဖစ္ရင ..မင္းမလြယ္ဘူး´ ဖိုးဒင္ အခုမွ ျပံဳးႏိုင္ေတာ့သည္။ သူ႕ခမ်ာလည္း ေအးျမ ကၽြန္ေတာ့္ဆီပါသြားမွာကို ေၾကာက္ေနမွာေပါ့။ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ၊ ပညာတတ္၊ ၿမိဳ႕သားတစ္ေယာက္ကို သူခ်စ္သူ အိမ္မွာ ဘယ္ထားရက္ပါ့မလဲ၊
` ကဲ... ထမင္းစားၿပီးမွ သြားၾက... သမီး... ထမင္းသြားျပင္ခ်ည္..´
` ဟုတ္...´
` ေအးျမ... ငါဘာလုပ္ေပးရမလဲ´
` ထမင္းပန္းကန္ေတြ လာခ်ေပး...´ ေအးျမ ေနာက္ကေန ဖိုးဒင္လုိက္သြားသည္။ ေတာရြာဓေလ့က ပြင့္လင္းသည္။ ရိုးသားသည္။ ဟန္ေဆာင္မႈ ေတြမပါသလို လိမ္ညာမႈေတြလည္းမပါ။ သူတို႕ေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားက မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ထင္ဟပ္ျပသေနသည္။ ဦးညိဳႀကီးထက္ ေဒၚေဒၚ
ကပို အိုစာသည္။ ဦးညိဳႀကီးရဲ႕ သန္စြမ္းမႈေတြကို ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ၿပီး အားက်သည္။ ႏႈတ္ခမ္းေမြးစစႏွင့္..။
` ကဲ...ရၿပီ.. လာစားၾကေတာ့´ ေအးျမ ေခၚသံက ကၽြန္ေတာ့္ အေတြးေတြကို ျဖတ္ပစ္လိုက္သည္။
+++
` အေဖ... ဒါၿမိဳ႕ကလာတဲ့ ေက်ာင္းဆရာ... ငါတို႕အိမ္မွာေနမွာ´
` ေအး.. .ၿမိဳ႕ကလာလို႕ လားမသိဘူးေဟ ...ျဖဴေဖြးၿပီး ႏုဖတ္ေနတယ္ ... ေခ်ာလည္းေခ်ာတယ္...´
` ေက်းဇူးပါ..ဦး´ ဖိုးဒင္အေဖက ဖိုးဒင္ေလာက္အရပ္မရွည္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အရပ္အေမာင္းနဲ႕ မတိမ္းမရိန္းရွိသည္။ ကြမ္းေတြစားထားလို႕ သြားေတြက က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ။ အသက္က ေတာ့ ဦးညိဳႀကီးနဲ႕သိပ္မကြာ။ နဖူးက ဆံပင္ေတြက သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ အသားက ေၾကးနီေရာင္ထက္စာရင္ မည္း တယ္လို႕ေျပာရင္ရသည္။ ဦးညိဳႀကီးေလာက္ေတာ့ က်စ္က်စ္လစ္လစ္မရွိေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္က ခပ္တုတ္တုတ္ရယ္။ လက္ဖ်ံႀကီးေတြဆိုနည္းတာႀကီးမဟုတ္ဘူး။ အခုလည္း ရြာေနာက္ပိုင္းက ထန္းေတာထဲက ျပန္လာပံုပဲ။ မ်က္ေထာင့္ႀကီးေတြနီလို႕။
` ဘာေက်းဇူးလည္း ....တို႕ရြာမွာ ေက်းဇူးဆိုတာမရွိဘူးကြ ...ေမာင္ရင့္နာမည္က ဘယ္လိုေခၚတုန္း´ အိမ္ေရွ႕ရဲ႕ကြပ္ပစ္ေလးမွာ ဒူးတစ္ဖက္ကို
ေထာင္ၿပီးထိုင္ေနၿပီး ထန္းလက္ ယက္ေတာင္ေလးက တဖ်ပ္ဖ်ပ္။ ေလက တခ်က္ေ၀ွ႕ တိုက္လိုက္ေတာ့ အဲ့ဒီ့ ဦးႀကီးရဲ႕ ေခၽြးနံ႕ခပ္ျပင္းျပင္း ကိုရလိုက္သည္။
` လင္းေသြးသစ္ ပါ..´
` ေဟ...ဘာအဓိပၸာယ္လဲကြ...´
` ကၽြန္ေတာ့္ မိဘေပးထားတာပါ ...နာမည္လွေအာင္ ေရြးထားတယ္ ထင္တာပဲ´
` ၾကံၾကံဖန္ဖန္ကြာ ..တို႕ရြာမွာ ဆိုနာမည္က လူကိုၾကည့္ၿပီး ေပးတာမ်ားတယ ္. ..ငါ့ကိုပဲၾကည့္ ...မိဘေတြေပးတာက လွေမာင္..၊ ဘယ္သူမွ လွေမာင္ လို႕မေခၚဘူး။ တုတ္ႀကီး တဲ့ကြ။ ဟား... ဟား .. လူပ်ိဳတုန္းက ဟိုေကာင္ေတြ စေခၚတာ...ငါ့ဟာႀကီးကတုတ္လို႕တဲ့..အဲ့ဒါကို တရြာလံုးက လိုက္ေခၚတာ ... အခုေတာ့ ဦးတုတ္ေပါ့ကြ ...ဟား....´ ထန္းရည္ရွိန္ေၾကာင့္လားေတာ့ မသိ။ ဦးတုတ္ႀကီးက တဟားဟားနဲ႕ကို ေလေၾကာေျဖာင့္ေနသည္။ တကယ္ပဲ ဦးတုတ္ႀကီး ဟာႀကီးက တုတ္လားမသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားလာသည္။ ပုဆိုးတိုတုိ ၀တ္ထားၿပီး ဒူးေထာင္ထားလို႕ ေလတခ်က္တုိက္တိုင္း ေပါင္အတြင္းသားကို ေတာ့လွစ္ ခနဲ႕ျမင္ရသည္။ အသားကမည္းလို႕လားမသိ။ ဘာမွသိပ္မျမင္ရ။ ၾကားဖူးနား၀အတိုင္း ဦးတုတ္ႀကီးရဲ႕ ေျခမကိုၾကည့္မိသည္။ ညာဖက္ေျခမက ကၽြန္ေတာ္တို႕သာမန္ လူနဲ႕ဆုိရင္ေတာ့ တုတ္သည္။ ေတာ့္ေတာ့္ ကိုတုတ္သည္။ ဟူး... ဒီအိမ္မွာလာေန တာကၽြန္ေတာ္ မွန္သြားၿပီလားမေျပာတတ္။
` ဟို...ဆရာေလး ...အထုပ္ေတြထား ၿပီးသြားၿပီ..။ ေတာ္ၾကာေရခ်ိဳးၿပီး ရြာဦးက ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းသြားၾကတာေပါ ့...ဆရာေလး စာသင္ရမယ့္ ေနရာေလ´ ဖိုးဒင္က အက်ၤ ီေတာင္ ကုိယ္မွာမရွိေတာ့။ ပုဆိုးခါးပံုစကို ယူၿပီးေခၽြးသုတ္ေနသည္။ ေလက တိုက္လိုက္ေတာ့ ပုဆိုးနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ကပ္သြားသည္။ ေပါင္ၾကားထဲမွာ ဖိုးဒင္ရဲ႕ ညီငယ္က အေျမာင္းလိုက္ထေနသည္။ နဲနဲေနာေနာႀကီးမဟုတ္။
` ဖိုးဒင္... ငါ့ကို ဆရာေလးလို႕ မေခၚပါနဲ႕လား ...မင္းႀကိဳက္တာ ေခၚလို႕ရတယ္ ...ဆရာေလး ဆိုေတာ့ မယ္သီလရွင္ကို ေခၚေနသလိုပဲ´
` ဟား.... ဆရာေလး လို႕မေခၚလို႕ ဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ´
` ႀကိဳက္ရာေခၚေပါ့...´
` အင္း.... .ဟာ.... မေခၚတတ္ပါဘူးဗ်ာ´
` အစ္ကိုလို႕ပဲေခၚေပါ ...ဟုတ္ပလား´ ဦးတုတ္ႀကီးက ေခါင္းကို တဖ်င္းဖ်င္းကုတ္ရင္း
` ေအးေလကြာ... မင္းအစ္ကို အရြယ္ေလာက္ရွိတာပ ဲ...အစ္ကိုလို႕ပဲေခၚေပ့ါ´ ဖိုးဒင္က ေခၽြးသုတ္လို႕ ၀သြားသည္။ ပုဆိုးကို တိုတိုတုတ္တုတ္၀တ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးနားတြင္ လာထိုင္သည္။
` ေကာင္းၿပီေလ ...အစ္ကို...´
` ေက်းဇူးပဲ...ဖိုးဒင္´
` ကဲ... တေအာင့္ေနရင္ ေရခ်ိဳးၾကေတာ့...´ ဖိုးဒင္က
` ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေနေစာင္းမွခ်ိဳးေတာ့မယ္´
` ဒါဆိုလည္း .... မင္းအစ္ကို ခ်ိဳးဖို႕ ..ေရသြားငင္လိုက္အံုး...´
` အဆင္သင့္... ခပ္ၿပီးၿပီ. .သြားခ်ိဳးရံုပဲ...´ ကၽြန္ေတာ္ဒီရြာေလးကိုေရာက္တာ တေန႕ ေတာင္မကူးေသေပမယ့္ ...ရြာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ မိသြားသည္။ ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့ ဖုိးဒင္လို. ..ျပဳစုကူညီတတ္တဲ့ ညီတစ္ေယာက္ ေလာက္ေတာ့ရခ်င္သား။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕အိမ္မွာ လိုက္ေနလို႕ ေပ်ာ္ေနပံုရသည္။ ေအးျမအိမ္မွာ ေနမယ္လို႕ေျပာလို႕ကေတာ့ ရိုက္သတ္ မလားေတာင္မသိဘူး။ ဖိုးဒင္ လိုက္ျပတဲ့ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ စဥ့္အိုးေလးတစ္လံုးရွိသည္။။ အထဲမွာေတာ့ေရအျပည့္။
အိမ္ေနာက္ေဖးရဲ႕ ကိုက္ ၂၀ ေလာက္မွာ ေရတြင္းတစ္တြင္းရွိသည္။
` ဖုိးဒင္.. .တခါတည္းေရမခ်ိဳးသြားဘူးလား´
` ငါက ေနေစာင္းမွေရခ်ိဳးတာ ...အခုခ်ိဳးလည္း အိုက္စပ္စပ္နဲ႕..´
` ေအးေလ... ေရခပ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပဲ´
` ဟာဗ်ာ.. မလိုပါဘူး.. ဆရာေလး ...အဲ..အစ္ကို႕ကို လုပ္ေပးရမယ့္ တာ၀န္ငါတို႕မွာရွိတယ္´ ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးဖို႕အက်ၤ ီခၽြတ္လိုက္သည္။
ဖုိးဒင္က မထြက္သြားပဲ ေနာက္ေဖးက အုတ္ခံုေလးေပၚ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနသည္။ အိမ္မွာက ကုိယ္တံုးလံုး ခ်ိဳးေနက်။ အခုဟာက ...ေရလဲပုဆိုးနဲ႕ ခ်ိဳးရအံုးမည္။ေရလဲပုဆိုးကို ယူ၀တ္လိုက္ၿပီး အတြင္ခံကို ခၽြတ္လိုက္ေတာ့.
` အစ္ကိုက ...ေကာင္မေလးေတြလို အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးေဘာင္းဘီ၀တ္သလား´
` ဟာ.... မဟုတ္တာ.. အဲ့ဒါေယာက်ာ္းေလး ၀တ္တဲ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ´
` စိတ္ရႈပ္စရာႀကီး... ငါဆိုၾကည့္... ဘာေဘာင္းဘီမွမ၀တ္ဘူး ...အခုလို ပုဆိုးကို ခါလုိက္ရင္ ေလေတာင္ရေသး´ ေျပာရင္းဆိုရင္း အုတ္ခံုေပၚ တြင္ေျခခ်ထိုင္လိုက္ၿပီး ပုဆိုးကို ကၽြန္ေတာ့္ဖက္လွည့္ကာ အားရပါးရခါလိုက္သည္။ ဖ်က္ခနဲဆိုေပမယ့္ အိတြဲၿပီးမည္းနက္ေနေသာ ေဂြးဥႀကီးကိုျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ရေသးသည္။
` ဒါဆို... ဖိုးဒင္ ပုဆိုးကၽြတ္က်ရင္ဘယ္လုိလုပ္မလဲ...´
` မကၽြတ္ပါဘူး... .ဖိုးဒင္တို႕က... အေမြးမေပါက္ခင ္တည္းက ပုဆိုး၀တ္တာ...´ ရြာသားေတြရဲ႕ စကားေျပာပြင့္လင္း ပံုကတမ်ိဳးႀကီးရယ္။ စဥ့္အိုး ထဲက ေရက ေအးစိမ့္ေနသည္။ ဖုန္နံ႕ေတြ ေခၽြးနံ႕ေတြနဲ႕နံေစာ္ေနေသာ ကိုယ္ကို အားရပါးရခ်ိဳးပစ္လိုက္သည္။ ေခါင္းေလ်ာ္ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ့ေဆးဗူးကို လက္ထဲညစ္ ထည့္လိုက္သည္။ တေနကုန္ဖုန္ေတြနဲ႕မို႕ ကၽြန္ေတာ့္ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ေတြၾကမ္းရွေနသည္။
` အစ္ကို. .အဲ့ဒီ့ဘူးထဲက ဘာအရည္ေတြလည္း...´
` ဆံပင္ေပ်ာ့ေဆး ေလကြာ´
` မသိပါဘူးဗ်ာ ....ျဖဴျဖဴပ်စ္ပ်စ္ေတြဆိုေတာ့. ..ဟို... လရည္ေတြက်ေနတာပဲ...´ ဖိုးဒင္က မလြယ္ပါလား။ ဒီေနရာကေနကို မလြတ္ေတာ့ဘူး။
` ဖိုးဒင္ ေန႕တိုင္းထုတ္ေနက်မလား´ ကၽြန္ေတာ္ ညစ္တစ္တစ္ ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့
` ကၽြန္ေတာ္... တစ္ေန႕ မလုပ္ရရင္မေနႏုိင္ဘူး...´
` ေအးျမနဲ႕ေကာ...´
` ဟာ.... အခုထိ ငါ့ကုိျပန္ေတာင္မႀကဳိက္ေသးဘူး ...သူ႕ကို မွန္းၿပီး လက္သရမ္းေနရတာ´
` ဟုတ္လား.... ဒါဆို..ဖုိးဒင ္...မိန္းမကိုမလုပ္ဖူးဘူးေပါ့´ ကၽြန္ေတာ္ ေမးခြန္းေတြကို ဆက္ေမးၿပီး ဖိုးဒင္နဲ႕ရင္းႏွီးမႈယူလိုက္သည္။
` မလုပ္ဖူးပါဘူး...´
` ဖုိးဒင္လုပ္ခ်င္လား...´
` ဘယ္လုိေျပာလိုက္တာလ ဲ ...လုပ္ခ်င္တာေပ့ါဗ်ာ...´
` ဒါဆိုရင္ ...ႀကိဳးစား ...ေအးျမကိုရေအာင္ယူ´
` အစ္ကိုကူညီေပးေလ´
` အင္း...´ ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ္သုတ္ၿပီး အိမ္ခန္းထဲ၀င္သြားေတာ့ ဖုိးဒင္ကေနာက္ ကေနလုိက္လာသည္။
` အစ္ကို လုပ္ဖူးလား´
` ေအးကြ.. .ၿမိဳ႕မွာက အမ်ားႀကီး ...ဒါေပမယ့္ ပိုက္ဆံေပးရတာကြ´ ဖိုးဒင္ မ်က္လံုးျပဴးၿပီး ႏွာေခါင္းႀကီးပြလာသည္။ (တကယ္ျပဴးၿပီး တကယ္ပြ မလာပါ...)။ ဒီေကာင္ေလး ဒါမ်ိဳးေတ ေတာ္ေတာ စိတ္၀င္စားပံုရသည္။
` အစ္ကို...ငါ့ကို ေျပာျပပါလား´
` ညမွေျပာျပမယ္... အခု... ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း သြားမွာမလား ....အက်ၤ ီသြား၀တ္..´
` အကုန္ေျပာျပရမယ္..´
` ေအးပါကြ.. ေတာ္ၾကာ ေန၀င္သြားအံုးမယ္´ ဖုိးဒင္က လူေကာင္ကသာ ထြားေနတာ ကေလးစိတ္။ ဖိုးဒင္ကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားသည္။ၿမိဳ႕ကေကာင္ေလးေတြလို ေပ်ာ့တိေပ်ာ့ညံ့မဟုတ္။ ညိဳေမွာင္း ေနတဲ့အသားေရာင္ရယ္ ..ေယာက်ာ္းပီသတဲ့ ကိုယ္အနံ႕ရယ္..။ ပြင့္လင္းမႈရယ္ ျဖဴစင္မႈရယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီရြာေလးကို အမွန္ပင္ခ်စ္မိသြားသည္။
+++
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ အျပန္ ေအးျမ အိမ္၀င္ၿပီး ထမင္းစားၾကသည္။ အစပ္အဟပ္ တည့္လွေသာ ေအးျမလက္ရာက တကယ့္ကို ထမင္းၿမိန္ေစသည္။ ထမင္းစားၿပီး ဖိုးဒင္နဲ႕အတူ ျပန္လာသည္။ တလမ္းလံုးမည္းေမွာင္လို႕။ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး ကၽြန္ေတာ္သယ္လာခဲ့တာမွန္သြားသည္။ ဒီရြာေလးက တကယ့္ကို ေအးခ်မ္းသည္။ ညေရာက္လာလို႕လားမသိ...ေန႕ဘက္ေလာက္ေတာ့ မပူေတာ့တာအမွန္။ ေလႏုေအးေတြက တခ်က္တခ်က္တိုက္ေသးသည္။ ဖုိးဒင္ ကအျပန္
ကၽြန္ေတာ့္ပုခံုးကို ဖက္ထားသည္။
` အစ္ကို႕မွာ ရည္းစားရွိလား´
` ရွိတာေပါ့ကြ... ´
` ေတာ္ေသးတာေပ့ါ´ ဖုိးဒင္ဘာကိုေျပာမွန္းကၽြန္ေတာ္သိလို႕မေမးေတာ့ဘူး။ ဖိုးဒင္က
` အစ္ကို႕ ရည္းစားက ...ေအးျမလိုေခ်ာလား..´
` အင္း...ေခ်ာတယ္´
` ဟို... အစ္ကို.. .ကိုင္ဖူးလား...´ ဖိုးဒင္က မလြယ္ေရးခ် မလြယ္။
` အင္း.. ကိုင္ဖူးတယ္. ..ႏို႕ေတြကိုကိုင္ဖူးတယ္...´ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖက္ထားတ ့ လက္ေတြကိုျဖဳတ္ခ်လိုက္သည္။ မာန္ပါလာပံုရသည္။
` ဘယ္လိုမ်ိဳးလည္း ...ကိုင္ရတာ ဘယ္လိုေနလဲ´
` သိပ္မထူးျခားပါဘူးကြာ ...ဖင္ေတြကို ကုိင္ရတာနဲ႕သိပ္မကြာဘူး....´
` ဟုတ္လား... ငါ လည္း ေအးျမ ႏို႕ႀကီးေတြကို ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ...´
ဖိုးဒင္မကိုင္တတ္ဘဲကိုင္ရင ္...သူတို႕ေတြကထေအာ္မွာ ...အရင္ေလ့က်င့္ၿပီးမွ ကိုင္ရတယ္´ ဖိုးဒင္တို႕အိမ္နဲ႕ ေအးျမတို႕အိမ္က အေ၀းႀကီးမဟုတ္ဘူး။ မန္းအေခၚအေ၀ၚ ေရွ႕တျပဆိုေရာက္သည္။
` ငါ့ကို သင္ေပးပါလား´
` ဘယ္လိုသင္မွာလည္း ...အစ္ကိုက ...ရုပ္ရွင္ၾကည့္ၿပီး လိုက္လုပ္တာ ...ဒီရြာမွာ လွ်ပ္စစ္မီးေတာင္မရွိဘူး´
` ဟုတ္သားပဲ... စလင္းမွာေတာ့ ဗီဒီယိုရံုေတြရွိတယ္... ညဆို ဟို. ..အျပာကားဆိုတာေတြ ျပတယ္ေျပာတာပဲ.. ငါေတာ့တခါမ မၾကည့္ဖူးဘူး...´ ဖိုးဒင္က သူ႕ေပါင္ၾကားထဲကို ကုတ္လိုက္သည္။
` အစ္ကိုကေတာ့ ၾကည့္ဖူးတယ္´
` ေဟ... .ျပန္လာၾကၿပီလား ´စကားေကာင္းေနတာ ဘယ္တုန္းက ဖိုးဒင္တို႕ အိမ္ကိုေရာက ္ေနမွန္းမသိဘူး။ ဦးတုတ္ႀကီးက ထန္းရည္ခြက္ကို တႀကိဳက္ေမာ့ခ်လိုက္သည္။
` အေဖ ကေတာ့ အခ်ိန္မွန္ပဲ အစ္ကိုေရ... ထမင္းစားၿပီး ေသာက္ေနက်´
` ေမာင္ရင္... ေသာက္ပါအံုး´
` ကၽြန္ေတာ္ မေသာက္တတ္ဘူးဦး´ ထန္းရည္ရဲ႕ ခ်ဥ္စုပ္စုပ္အနံ႕ ကစူးေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕သြားကတည္းက ကြပ္ပ်စ္ေပၚကရင္ ထသြားေသးပံုမေပၚ။ ဒီလိုသာလုပ္ေနရင္ သက္ဆိုးမရွည္။ ဖိုးဒင္က အိမ္ထဲ၀င္သြားသည္။
` ေသာက္ၾကည့္ပါကြ... ေသာက္ၾကည့္မွေကာင္းမွန္းသိသြားမယ္´
` ေနပါေစ... ဦး... ကၽြန္ေတာ္ ေသာက္ဖူးပါတယ္.. မႀကိဳက္လို႕ပါ´ ဦးတုတ္က ထမင္းေကာစားရဲ႕ လားေတာင္မသိ။
` ဦး.. ကၽြန္ေတာ္ အက်ၤ ီသြားလဲလိုက္အံုးမယ္..´
` ေဟ့...ေအး...´ အိမ္ထဲ၀င္သြားေတာ့ ဖုိးဒင္က ေနာက္ေဖးမွာ ေရခ်ိဳးေနၿပီ။ အိမ္ထဲက ေရနံဆီမီးအိမ္ေလးက ေတာ္ေတာ့္ကိုလင္းသား။ အိမ္ေနရင္း အက်ၤ ီနဲ႕ပုဆိုးပါးပါးကို ထုတ္၀တ္လိုက္ၿပီး အေနာက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆီမီးခြက္ေလးရဲ႕ အလင္းေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္မွာ ဖိုးဒင္ ေရခ်ိဳး
ေနသည္။ ဖိုးဒင္နားကို ကၽြန္ေတာ္သြာလိုက္ၿပီး
` ဖိုးဒင္... အစ္ကို အေပါ့သြားခ်င္တယ္´ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖိုးဒင္ရဲ႕ အသားအေရက ေရစိုစိုနဲ႕ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ေျပာင္လက္ ေနသည္။ ခါးေပၚမွာ ပုဆိုးမဟုတ္ပဲ ...ပုဆိုးကို ကန္႕လန္႕ ျဖတ္ပိုင္းထားတဲ့ ပုဆိုးပိုင္းေလး ပဲ၀တ္ထားသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရလဲပုဆိုးဆိုတာက တထည္လံုးကို လုပ္ထားတာ။ ေရစိုေနတဲ့ပုဆိုးပိုင္းေလးေအာက္မွာ ဖိုးဒင္ ရဲ႕ ညီငယ္ေလးက အေျမာင္းလိုက္ ထေနသည္။ ခုနက ကၽြန္ေတာ္ေျပာထားတဲ့စကားေတြေၾကာင့္ တ၀က္တျပတ္ ေခါင္းေထာင္ေနပံုရသည္။
` ဟိုဘက္နားမွာရွိတယ္...´ အိမ္ေနာက္ေဖး ကေနသိပ္မေ၀ေပမယ့္ ေမွာင္မည္းေနတာပဲ။
` ေအး...´
` ေနအံုး...ငါလုိက္ပို႕ေပးမယ္´
` ရတယ္... ဖိုးဒင္ ကိုယ့္ဖာသာခ်ိဳး´
` ငါ့ေနာက္ကလိုက္ခဲ့...´ ဆီမီးခြက္ေလးကို ကိုင္ၿပီး ဖိုးဒင္ကအေရွ႕ကေလွ်ာက္သြားသည္။ မီးခြက္ရဲ႕အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ဖိုးဒင္က ေရာမေခတ္က ပန္းပုရုပ္ထုေတြလိုပဲ။ ၾကြက္သားေတြ သိပ္မရွိေပမယ့္ သူ႕ဟာနဲ႕သူေတာ့ ၾကည့္လို႕ ေကာင္းသည္။ ေလ်ာ့ရဲရဲ႕ဖိုးဒင္ရဲ႕ ေရလဲပိုင္းပုဆိုးေအာက္ က ဖင္ႀကီးမ်ားကလည္း ဘယ္ညာရိမ္းေနသည္။
` ကဲ...ငါ.. အျပင္ကေစာင့္ေနမယ္´
` အင္း...´ ကၽြန္ေတာ္ တံခါးမပိတ္ဘူး။ သမင္လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖုိးဒင္က ကၽြန္ေတာ္ ့ေအာက္ပို္းကိုၾကည့္ေနသည္။
` ေက်းဇူးပဲ.. .ဖုိးဒင္လည္း ေရျမန္ျမန္သြားခ်ိဳးေတာ့.. ေတာ္ၾကာ အေအးပတ္အံုးမယ္´
` ရပါတယ္... င ါတို႕က အက်င့္ျဖစ္ေနၿပီ ..အစ္ကိုအေရွ႕ကသြား ...ငါမီးျပေပးမယ္´
` ေအး...´ အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ဖိုးဒင္ေရခ်ိဳးတာကို မေစာင့္ေတာ့ဘဲ အိမ္ထဲက ဖ်ာၾကမ္းေလးေပၚမွာ ထိုင္လိုက္သည္။ အိမ္ေရွ႕တံခါး၀ကေလ တျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနသည္။ ဦးတုတ္ႀကီးကေတာ့ အိမ္ထဲမ၀င္ေသး။ မီးေရာင္ေအာက္မွာ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၈နာရီေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီ။
` အစ္ကို ပ်င္းေနၿပီလား´
` မပ်င္းပါဘူး´ ဖုိးဒင္က ေရလဲပိုင္းအသစ္တစ္ထည္နဲ႕ခါးမွာပတ္ထားသည္။ ရုပ္ရွင္ထဲေတြကလို မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါျဖဴျဖဴႀကီးႀကီးနဲ႕ ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ စကၠဴပံုးေလးထဲက လက္ေမာင္းကို ျဖတ္ထားတဲ့ ရွပ္အက်ၤ ီတစ္ထည္ကိုယူ၀တ္လိုက္သည္။
` ေရခ်ိဳးၿပီးမွေနလို႕ေကာင္းသြားတယ္´
` ညေရာက္လာလို႕ လားမသိဘူးကြ.... နည္းနည္းေအးလာတယ္´
` အေဖ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီလားမသိဘူး´ ကၽြန္ေတာ္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျခေထာက္ကုိဆင္းထားၿပီး ထုိင္ေနသည္ကို လေရာင္ေအာက္
တြင္ျမင္ရသည္။ အခုမွ ကၽြန္ေတာ္လေရာင္ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးသတိထားမိသည္။
` သြားေခၚလိုက္အံုး... ေတာ္ၾကာ ေလတုိက္လို႕အေအးမိေနအံုးမယ္´
` အေဖကဒီလိုပဲေနေနက်... သြားေခၚလိုက္ပါ့မယ္´
` ေအး´ ဖိုးဒင္ထသြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အေနာက္ကေနလိုက္သြားလိုက္သည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ ပုဆိုးကပံုစက ေျပေလ်ာ့ေနသည္။
` အေဖ... အိမ္ထဲသြားအိပ္ရေအာင္´
` ေဟ့... ေအး...´ ဦးတုတ္က ရုတ္တရက္ထလိုက္ေတာ့ ပုဆိုးက ကၽြတ္က်သြားသည္။ ဦးတုတ္က ပုဆိုးကို ကိုင္ထားေပမယ့္ အနားစြန္း တစ္ဖက္ကိုသာကိုင္ထားသည္။ တစ္၀က္တစ္ပ်က္ ကၽြတ္က်သြားေသာ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲမွာ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေပ်ာ့ေနတဲ့လီးႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေမ်ာ့မည္းႀကီး တစ္ေကာင္လို တိုတုိတုတ္တုတ္ႏွင့္။ အေရွ႕ကအေရျပားက ဒစ္ေခါင္းရဲ႕ တစ္၀က္ေပၚကို လိပ္တင္ေနသည္။ ဦးတုတ္ေျပာတဲ့အတိုင္း ေပ်ာ့ေနသည့္
အခ်ိန္မွာေတာင္ လက္ညိႈးနဲ႕လက္မထိရံုတုတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ တံေတြးေတြကိုမ်ိဳခ်ပစ္ရသည္။
` အေဖ... ကေတာ့ဒီလုိပဲအစ္ကို...´ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ဖက္ကသြားၿပီး၀ိုင္းထူေတာ့
` အစ္ကို.. .ခြက္ေတြပဲသိမ္းခဲ့ေပးပါ.. .ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းႏုိင္တယ္´
` ေအး..ေအး..´ စားေသာက္ ထားတဲ့ခြက္ေတြကို သိမ္းလိုက္သည္။ အိမ္ထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ဦးတုတ္ႀကီးက ေခါင္းရင္းမွာ ပက္လပ္လွန္ၿပီး လွဲေနသည္။လက္ေတြကလည္း ေပါင္ၾကားထဲကို တဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ကုတ္ေနသည္။
` အစ္ကို... ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပး..´
` ေအး...´ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲက ခြက္ေတြကိုယူသြားၿပီး ေနာက္ေဖး၀င္သြားသည္။ ဒီအိမ္မွာ အခန္းလိုဖြဲ႕ထားတာမရွိပံုေပါက္ေတာ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႕သားအဖႏွင့္ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ေပၚ မွာတူတူအိပ္ရဖြယ္ ရွိသည္။
` အစ္ကို...အိပ္ခ်င္ၿပီလား´
` မအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူး... အစ္ကုိအိမ္မွာဆုိ မိုးခ်ဳပ္မွအိပ္ေနက်´
` ဒါဆို... ကၽြန္ေတာ့္ကို သင္ေပးမယ္ဆ ို. .အခုသင္ေပးေလ´ ဖုိးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနားမွာ လာထိုင္သည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း အျပန္တုန္းက ေျပာထားတဲ့ ႏို႕ကိုင္နည္းေတြ...မိန္းမကိုလုပ္နည္းေတြကိုသင္ခိုင္းေနသည္။ လက္နဲ႕ေတာင္မထိဖူးတဲ ့ ကၽြန္ေတာ ္ ...အရင္ကၾကည့္ဖူးတဲ့ေခြေတြထဲကအတိုင္း
ေျပာျပလိုက္သည္။
` ေအး...´
` အစ္ကို...ႏို႕ကေနစေျပာ..´
` ေအး... ႏို႕ေတြက ေပ်ာ့စိစိ. .ေနာက္ကိုယ္ေငြ႕ ေၾကာင့္ပူေႏြးေႏြးေလး...´ မီးအိမ္ရဲ႕ အလင္းေရာင္ ေအာက္မွာဖိုးဒင္ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက အေရာင္ ေတာက္လာသည္။
` အစ္ကိုဘယ္လိုကိုင္လဲ´
` သိခ်င္ရင္ဒီဘက္မွာလာထိုင္´
` ဘာလို႕လဲ´ ဖုိးဒင္က အသံခပ္တိုးတုိးပဲေျပာသည္။ သူ႕အေဖႏုိးလာမွာ ေၾကာက္ပံုရသည္။ အေဖက ထန္းရည္ေသာက္ေပမယ့္ မိဘကိုေတာ့ ရိုေသပံုရသည္။ ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ ညာဖက္ျခမ္းမွာလာထိုင္သည္။
` ကဲ...ဒီမွာၾကည့္...´ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အက်ၤ ီကိုခၽြတ္လိုက္ၿပီး စူေနေသာ ႏို႕သီးေခါင္းေလးကို လက္ညိႈးႏွင့္လက္မညွပ္ကာ အသာလွိမ့္ျပလုိက္သည္။
` အဲ့ဒီလို အသာလွိမ့္လိုက္ ..ၿပီးရင္ ေဟာဒီလို လက္မနဲ႕လက္ခလယ္က ႏို႕သီးေခါင္းေလးကို ကိုင္ၿပီး လက္ညိႈးေလးနဲ႕အသာကလိေပး´ ဖိုးဒင္က မ်က္ေတာင္မခတ္လဲၾကည့္ေနသည္။
` ေအးျမက ကၽြန္ေတာ္သြားကိုင္ရင္ေပးကိုင္ပါ့မလား´
` ဒါက မင္းေပၚမွာမူတည္တယ ္...ဖိုးဒင္ အကုိင္အတြယ္ေကာင္းရင္ ေပးကိုင္တာေပါ့.. .အၿမဲတမ္းေတာင္ ကိုင္ခိုင္းေနအံုးမွာ´
` ဟုတ္လား.. .ဒါဆို.. ကၽြန္ေတာ္လုပ္ၾကည့္မယ္..´ ဖိုးဒင္လက္ေတြကကၽြန္ေတာ့္ ႏို႕သီးေခါင္းဆီကို လွမ္းလာသည္။
` ေဟ့..မင္းဟာမင္းကိုင္ေပါ့´
` ဟာ... အစ္ကိုကလည္း ..အစ္ကို႕ကိုေအးျမလို သေဘာထားၿပီး ကိုင္ၾကည့္မယ္ေလ´
` ၿပီးေရာ... .ျဖည္းျဖည္းကိုင္.. .´ ဖိုးဒင္လက္ေတြက ၾကမ္းရွေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ အတုိင္းေျဖးေျဖး ခ်င္းကိုင္သည္။ တခ်က္ လက္ညိႈး ႏွင့္လက္မ ပြတ္ေျခလုိက္ရာ ကၽြန္ေတာ့္ တကိုယ္လံုး ရွိအေၾကာေတြ ဓာတ္လိုက္သလို က်င္တတ္သြားသည္။ ဦးတုတ္ႀကီးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပက္လက္လွန္ အိပ္ေပမယ့္ ေခါင္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘက္ကိုေစာင္းေနသည္။ ဦးတုတ္မအိပ္ေသးဘဲ ခိုးၾကည့္ေနရင္ဒုကၡ။ လူႀကီးဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာေျခလွမ္းကိုဘယ္လို
လွမ္းမလဲဆိုတာသိႏိုင္သည္။
` ေဟး... ယားတယ္ကြ ..ေတာ္ၿပီ..´
` ဟာ..အစ္ကိုကလည္း ေသခ်ာေတာင္မကိုင္ရေသးဘူး´
` ေနာက္ထပ္သင္ေပးအံုးမယ္ေလ....´
` ေကာင္းၿပီ...´ ဖိုးဒင္လက္ေတြဖယ္လိုက္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ရင္ေတြခုန္ေနသည္။ ဖိုးဒင္ရဲ႕ကုိယ္နံ႕ဟာ ေရခ်ိဳးၿပီးစမို႕ သန္႕ရွင္းလတ္ဆတ္ေနသည္။
` ဒီတစ္ခါ... ပါးစပ္နဲ႕လုပ္တဲ့နည္းျပမယ္...´
` ဘယ္လိုလုပ္ျပမွာလဲ´
` ဖိုးဒင္အက်ၤ ီခၽြတ္လုိက္....´
` ေအာ္...သိၿပီ...´ ဖိုးဒင္ အက်ၤ ီၾကယ္သီးေတြကို ခပ္ျမန္ျမန္ခၽြတ္လိုက္သည္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သင္ခ်င္ေနမွန္းမသိ။
` အခုဟာက လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို သံုးၿပီး ႏို႕ေတြကိုစို႕ျပမွာ ...ေသခ်ာၾကည့္´ မီးအိမ္ရဲ႕အလင္းေရာင္က တခန္းလံုးကို ျဖန္႕က်က္ၿပီးလင္းေနသည္။
ဖိုးဒင္ရဲ႕ ႏို႕သီးေခါင္းထိပ္ေလးမွာ အညိဳရင့္ေရာင္ျဖစ္သည္။ ႏို႕ေဘးနားမွာ ေမြးညင္းႏုေလးေတြ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ ေပါက္ေနေသးသည္။ ညာဖက္ႏို႕ေလးကို လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႕လွ်က္
လိုက္သည္။
` အား... ယားတယ္.. အစ္ကို...´ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္ကိုျပန္ေထာင္လုိက္ၿပီး
` ေတြ႕လား...ဖိုးဒင္လုိ ေယာက်ာ္းေလး ေတာင္ယားရင္ ေအးျမဆို ေနႏိုင္မွာ ေတာင္မဟုတ္ဘူး´
` ဟုတ္ၿပီ...အစ္ကို...ငါ့ကို ဆက္လုပ္ျပ´ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကို ကိုင္ၿပီး သူ႕ႏို႕သီးေခါင္းေလးကို ဆြဲကပ္လိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါ ဘယ္ဘက္ႏို႕ေလးကို ေဂးလ္ porn movie ေတြထဲက ပါးစပ္နဲ႕စုပ္သလို အသာအယာ စုပ္ေပးလိုက္သည္။ ညာဘက္ႏုိ႕သီးေခါင္းေလးကိုလည္း ေရဒီယိုခ်ိန္ညိွသလို လုပ္ေပးလိုက္သည္။ဖိုးဒင္က ေခါင္းေလးငုံ႕ၿပီး ေသခ်ာကိုၾကည့္ေနပံုရသည္။ တခ်က္တခ်က္ တရွီးရီွးႏွင့္ဖီး၀င္ေနေသးသည္။
` ကဲ...လုပ္တတ္ၿပီလား´
` အင္း...စမ္းၾကည့္အံုးမယ္´ ဖိုးဒင္ရဲ႕ေခါင္းက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲအတင္းတိုး၀င္လာသည္။ ႏို႕သီးေခါင္းကို လွ်ာဖ်ားႏွင့္ မထိတထိတို႕သည္။
ပူေႏြးစိုစြတ္ၿပီး ႏူးညံ့ေနသည္။ ဖိုးဒင္က ကြမ္းစားတတ္ပံုမေပၚ။ ဒါေၾကာင့္လွ်ာဖ်ားေတြက မၾကမ္း။ ဖိုးဒင္အေဖ ဦးတုတ္ႀကီးက်ေတာ့ ကြမ္းေတြစားထားတာ သြားေတြအားလံုး
ညိဳညစ္ၿပီးမဲေနသည္။ လွ်ာေတြဆိုဘယ္ေလာက္ ေတာင္ၾကမ္းရွလိုက္မွန္းမသိ။ ဖိုးဒင္က ခဏေလာက္သာလွ်ာဖ်ားနဲ႕ကလိၿပီး
` ေခါင္းႀကီး ငံု႕ရတာ ေညာင္းတယ္... အစ္ကို.. အိပ္ခ်လိုက္ပါလား´ အတုိင္းထက္ အလြန္လို႕ေျပာလိုက္ခ်င္သည္။
` ေအး...´ ကၽြန္ေတာ္ ပက္လက္လွန္ေပးလုိက္သည္။ ဖိုးဒင္က ေဘးနားကေနလွဲမအိပ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚကို ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။
` ဖိုးဒင္... ဘာလို႕ကိုယ္ေပၚတတ္တာလဲ ...ေဘးကေနလွဲၿပီးလုပ္ေလ´ ဖိုးဒင္ရဲ႕ကိုယ္က အေလးႀကီး။ ေပ်ာ့ၿပီးေႏြးေတးေတးျဖစ္ေနတဲ့ ဖိုးဒင္ညီငယ္က ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ၾကား ကိုလာ ေထာက္ထားသည္။
` ဒါမွ... တကယ္တူမွာေပါ့... ခဏေလးပဲဟာ...´
` ၿပီးေရာ... ျမန္ျမန္လုပ္... ေတာ္ၾကာ.. .ဦးတုတ္ႏိုးသြားအံုးမယ္´
` အေဖက... မိုးႀကိဳးပစ္တာေတာင္ မႏိုးဘူး´ ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ေခါင္းငံုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ႏုိ႕ေတြကုိ လုပ္ခ်င္တုိင္းလုပ္ေတာ့တာပဲ။ ပါးစပ္ထဲကို ငံုထားလိုက္။လွ်ာဖ်ားကေလးနဲ႕ ကလိလိုက္။ ဘယ္ညာေျပာင္းလိုက္ အလုပ္ကိုရႈပ္ေနသည္။ ဖိုးဒင္ရဲ႕ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ဆံပင္ေတြကုိ လက္နဲ႕အသာထိုးဖြမိသည္။ ဖိုးဒင္ညီငယ္နဲ႕ထိေနတဲ့ေပါင္ကို မသိမသာပြတ္ေပးလုိက္သည္။
` အစ္ကို.... ဘယ္လိုေနလဲ... ငါလုပ္တာေကာင္းလား´
` အင္း... သြားနဲ႕ခပ္ေဖာ့ေဖာ့ကိုက္ေပး.. .ၿပီးမွ လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႕ ႏို႕သီးေခါင္းပတ္ လည္၀ိွက္ၿပီးလွ်က္ေပး´ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ အတိုင္းဖိုးဒင္လုပ္သည္။
ဖိုးဒင္ရဲ႕ လီးႀကီးကလည္း တစတစ ႀကီးလာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ကို အေခ်ာင္းလိုက္ပြတ္ေနသည္။
` ဖိုးဒင္... မဆင္းေသးဘူးလား.. .မင္းညီေလးေတာင္ႏိုးေနၿပီ´
` ဘာညီေလးလဲ...´ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာကို ဖုိးဒင္နားမလည္ဘူး။
` မင္းရဲ႕ လီးကိုေျပာတာ. ..ေတာင္ေနၿပီ...´
` ေအာ္... ဒါလား.. .ေအးျမႏို႕ ေတြဆိုၿပီး စိတ္ကူးၿပီး လုပ္လို႕ ..ထလာတာ...´ ဖိုးဒင္ကိုယ္ေပၚ ကဆင္းသြားေတာ့ ေတာ့္ေတာ့္ကိုေပါ့သြားသည္။
ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနားမွာပဲ လွဲအိပ္ေနသည္။ ညာဘက္က ဦးတုတ္က သူ႕လီးႀကီးကို တဗ်ိဗ်ိနဲ႕ကုတ္ေနသည္။ ေပြးေတြ၀ဲေတြမ်ားရွိလားမသိ။
` အခုမွပဲေပါ့သြားေတာ့တယ္´
` အစ္ကို အိပ္ေတာ့မလို႕လား´ ဖိုးဒင္ရဲ႕လက္ေတြက သူ႕ရဲ႕လီးႀကီးကိုကိုင္ထားသည္။
` မအိပ္ေသးပါဘူး´
` ဒါဆိုဆက္သင္ေပးအံုးေလ´
` ဘာသင္ခ်င္ေသးလို႕လဲ´ ဖုိးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္ဖက္ကို လွည့္လုိက္သည္။
` မသိဘူး.. .အစ္ကိုတတ္ တာေတြအကုန္သင္ေပး...´
` အင္း...ဒါဆို ႏို႕ေတြကို ညစ္တဲ့ပံုစံလုပ္ျပမယ္... ဟိုဖက္လွည့္အိပ္´ ဒီတစ္ခါ ဘာလို႕လဲဆိုတာကို ဖိုးဒင္မေမးေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိေက်ာေပး
ၿပီး အိပ္သည္။ ဖိုးဒင္ရဲ႕ ဖင္ႀကီးေတြက ထင္ထားသလိုေပ်ာ့အိမေနဘဲမာက်စ္ေနသည္။ ဒူးအထက္သာရွိတဲ့ေရလဲပိုင္းေလးရဲ႕ ေအာက္ကေနလက္ကိုလ်ိဳသြင္းလိုက္သည္။
` ဟာ...အစ္ကို...အျပင္ကပဲကိုင္ေလ..´
` အျပင္ကကိုင္ရင္ မင္းဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ... ဖင္ေတြကို ႏို႕ဆိုၿပီးသေဘာထားၿပီးလုပ္ျပမယ္..ေဟာဒီလို...´ ဂ်ံဳနယ္သလို ဖိုးဒင္ရဲ႕ ဖင္ႏွစ္မြာကို
အားရပါးရနယ္လုိက္သည္။ ဖင္ႏွစ္မြာၾကားက အေၾကာင္းေလးထဲလက္ခလယ္ကုိ ထိုးထည့္ၿပီးပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။
`ဟုိး....ရၿပီ..အစ္ကို..ရၿပီ..´ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို ျဗဳန္းဆို လွည့္လိုက္သည္။ ခါးမွာပတ္ထားတဲ့ ေရလဲပိုင္းေလးက ေျပေလ်ာ့သြားသည္။
မားမားမတ္မတ္ႀကီးကို ေထာင္ေနတဲ့ ဖိုးဒင္ရဲ႕လီးႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို ညြန္ျပေနသည္။ အဂၤလိပ္ေတြ အတိုင္းနဲနဲေနာေနာႀကီးမဟုတ္။ ဖိုးဒင္က ပုဆိုးစကို ကပ်ာ
ကယာ ဆြဲပတ္လိုက္သည္။
` ဖိုးဒင္ လီးႀကီးကနည္းတာႀကီးမဟုတ္ဘူး´
` ဟုတ္လို႕လားဗ်...ငါက ေသးေနတယ္ ေတာင္ထင္တာ´ ဒီစံခ်ိန္မွီလီးႀကီးကို ေသးတယ္လို႕ထင္ေနေသးသည္။
` ဘယ္ကသာ...အႀကီးႀကီးပဲ´
` အစ္ကုိက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ႀကီးမွာပဲ´
` ဖိုးဒင္ထက္ ေသးတယ္.. အမ်ားႀကီးေသးတယ္´ ကၽြန္ေတာ့္ပစၥည္းက ပံုမွန္ပါပဲ၊ ဖိုးဒင္ရဲ႕လီးႀကီးနဲ႕ယွဥ္လိုက္ရင္ သာမန္ဆိုတဲ့အရြယ္ဟာ ေသးသြား
မွာအမွန္ပဲျဖစ္သည္။
` ဟုတ္လို႕လား... အစ္ကိုက ကၽြန္ေတာ့္ထက္အသက္ႀကီးတယ္´
` အသက္ႀကီးတိုင္း လီးႀကီးရမယ္ ဆိုရင္ေကာင္းတာေပါ့ကြ. ..လူရဲ႕မ်ိဳးရိုးရယ္... ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳး အစားရယ္နဲ႕ဆိုင္တာ´
` အစ္ကို... ဟိုဖက္လွည့္အိပ္ေလ... ကၽြန္ေတာ္ စမ္းၾကည့္ရအံုးမယ္´ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္ကို ေစာင္းၿပီး အိပ္ေပးလိုက္သည္။ ဖိုးဒင္က
` အစ္ကို... ပုဆိုးခၽြတ္ေပးေလ...´ ဒီေကာင္ေလးက ကၽြန္ေတာ္လုပ္တဲ့ အတုိင္းတပံုစံအတိုင္း လိုက္လုပ္ေနသည္။
` ေအး...´ ပုဆိုးကို မလွန္ေပးဘဲ အေပၚကေန ခၽြတ္ေပးလိုက္သည္။ ဖိုးဒင္က မကိုင္ေသးဘဲ ၿငိမ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္ ဖင္ေတြကိုေငးေနသည္။
` ေဟး... ဘာေငးေနတာလဲ´
` အစ္ကို႕ဖင္ေတြက ျဖဴေဖြးၿပီးလံုးေနတာပဲ´ ၿမိဳ႕သားဆိုေတာ့ ေတာသားေတြ ထက္ယွဥ္လွ်င္ အသားျဖဴတာ ေတာ့အမွန္။ gym မွာကစားတုန္းက သင္တန္းနည္းျပရဲ႕ အေလးမၿပီး ထိုင္ထလုပ္ခိုင္း တဲ့အက်ိဳးေတြေၾကာင့္ ဖင္ေတြက လံုးေနျခင္းျဖစ္မည္။ ဖုိးဒင္က ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုကိုင္ျပတဲ့ အတုိင္း ညစ္ညစ္ၿပီးကိုင္သည္။ ဦးတုတ္ႀကီးကေတာ့ ပါးစပ္ကိုဖြင့္ၿပီး ေဟာက္ေတာင္ေနၿပီ။ ပုဆိုးက ကၽြတ္ၿပီးေအာက္ကို ေလ်ာက်ေနသည္။ ခ်က္ေအာက္က အေမြးမည္းႀကီးေတြက ေကာက္ေကြးေနသည္။
လေမြးအံုႀကီး ေအာက္တြင္ တပုိင္းတစ ဦးတုတ္ရဲ႕လီးႀကီးကိုေတြ႕ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္အာေခါင္ေတြေျခာက္ကပ္လာသည္။ ဖိုးဒင္က အခုထိကိုင္လုိ႕၀ပံုမ၀ေသး။
` ဖိုးဒင္... ရၿပီလား´
` အင္း...ဒါေပမယ့္...အစ္ကို႕ဖင္ေတြကို ေအးျမႏို႕ေတြလို႕ သေဘာထားလို႕မရဘူး ...ေပ်ာ့အိအိနဲ႕ ...ေအးျမဖင္ႀကီး ေတြက်ေနတာပဲ. ..ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေအးျမ ဖင္ႀကီးေတြ ကိုပဲျမင္ေယာင္ေနတယ္´ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ္ ထင္ထားတာထက္ စိတ္သန္ပံုရသည္။
` ဖိုးဒင္က ေအးျမဖင္ႀကီးနဲ႕ တူတယ္ဆိုၿပီး..ဘာလုပ္မလို႕လဲ´ ` ဟာ...အစ္ကိုကလည္း...ေအးျမဖင္နဲ႕တူပဲတူတာ...ဘာလုပ္လို႕ရမွာလဲ....ဟို...အဖုတ္မွမရွိတာ´
` အဖုတ္မရွိေပမယ့္ အေပါက္ရွိတယ္ေလ...´ ကၽြန္ေတာ္ဖိုးဒင္နဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္။ ခါးေပၚက ပုဆိုးကိုလည္းဆြဲတင္လိုက္သည္။ဖိုးဒင္က
` ဖင္ေပါက္ကိုေျပာတာလား...´
` ဟုတ္တယ္ေလ...´
` လုပ္လို႕ရလို႕လား...´
` ရတာေပါ့ကြ´
` ခ်ီးပါလို႕ ၀မ္းခ်ဳပ္ရင္ေတာင္ ညစ္ရတာနာတာ ..အဲ့ဒါႀကီးသြင္းရင္ နာမွာေပါ့...´ ဖိုးဒင္ရဲ႕ေပါင္ၾကားထဲက ညီငယ္က အစြမ္းကုန္ ေခါင္းေထာင္ေနသည္။
` လုပ္တတ္ရင္မနာပါဘူး....´
` အစ္ကို႕ဖင္ထဲထည့္ခံဖူးလို႕လား´ ဖိုးဒင္က ေဂးလ္ ဆိုတဲ့ဟာကိုတကယ္မသိတလား။ မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ ေနတာလား။ သူ႕ပံုစံၾကည့္တာကေတာ့
တကယ့္ကို အျဖဴသက္သက္ ေလးပါပဲ။
` ဆယ္တန္းတက္တုန္းက အေဆာင္မွာ တခါလုပ္ဖူးတယ္ ... တေယာက္တလွည့္စီ´ ဖိုးဒင္ကို မလိမ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္အမွန္အတိုင္း ဖြင့္ေျပာမိသည္။
` ဟာ...ငါကေတာ့ လုပ္ပဲလုပ္မွာ ...အထဲေတာ့ မထည့္ခံခ်င္ပါဘူး...´
` ပထမပဲနာတာပါကြ... ေနာက္ဆိုမနာေတာ့ဘူး၊...´
` ဒါဆို... အစ္ကို.. .မိန္းမကိုေကာလုပ္ဖူးလား´
` ဟို.. .ပုိက္ဆံေပးၿပီး လုပ္ရတဲ့ ျပည့္တန္ဆာေတြ ကိုေတာ့လုပ္ဖူးတယ္ ´ ဖိုးဒင္လက္ေတြက သူ႕ညီငယ္ကို ကိုင္ထားသည္။ ေရနံဆီမီးအိမ္ရဲ႕ မီးေရာင္
က အနည္းငယ္ ေဖ်ာ့ေတာ့သြားသည္။
` ဒါဆို... အစ္ကိုေျပာတဲ့ ေယာက်ာ္း ဖင္ေပါက္လုပ္တာနဲ႕ မိန္းမ အဖုတ္လုပ္တာ တူတူပဲလား´
` အင္း... တူတာေတာ့တူတယ္. ..ဒါေပမယ့္... ေယာက်ာ္းဖင္ေပါက္ လုပ္တာ ပိုေကာင္းတယ္...´
` ဘယ္လိုပိုေကာင္းတာလဲ...´
` ပိုက်ပ္တယ္. .. ျပည့္တန္ဆာေတြက ေယာက်္ားေပါင္းစံုနဲ႕လုပ္ရတာဆိုေတာ့ ေခ်ာင္တယ္..´ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္နားကပ္လာသည္။
` အစ္ကို... ငါ .. စမ္းၾကည့္လို႕ရမလား´
` ဘာကိုစမ္းမွာလည္း..´
` ေလာေလာဆယ္... အစ္ကို႕.. .ထဲကိုထည့္ၾကည့္လို႕ရလား ...ငါ..အရမ္းလုပ္ခ်င္တာပဲ´
` ဟာ...ေအးျမကိုရေအာင္ လုပ္စမ္းပါ´ ကၽြန္ေတာ္မူတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဖိုးဒင္ရဲ႕လီးႀကီး ကိုျမင္ၿပီး ကတည္း က လန္႕ေနသည္။ ေနာက္ၿပီး...ဒီေကာင္ ေလးကယံုလို႕ရပါ့မလား။ ေတာ္ၾကာ တရြာလံုးသိသြားမွျဖင့္ နာမည္ေက်ာ္ေနအံုးမည္။ ပထမဆံုးေန႕မွာ ၿမိဳ႕ကလာတဲ့ ဆရာ (ဆရာေလး)က ဖင္ခံသည္ လို႕ဆိုရင္ မလြယ္။
` ေအးျမကိုမရခင္ အရင္စမ္းလုပ္ၾကည့္မလို႕. .. အစ္ကိုကလုပ္ဖူးတာပဲ...တခါတည္းပါ´
` ဒါဆိုလည္း... ေနာက္မွစမ္းေတာ ့ ...အစ္ကို အိပ္ခ်င္ေနၿပီ´ ေရနံဆီမီးအိမ္ေလးက ေရနံဆီကုန္သြားလို႕ မီးၿငိမ္းသြားသည္။ တံခါးက ၀င္လာတဲ့ လေရာင္
ျပျပကလြဲရင္ တအိမ္လံုးေမွာင္အတိမည္းေနသည္။ ည ရဲ႕ ေလခ်ိဳေအးေလးေတြက ကေသာကေျမာတိုက္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္က
` ေဟာ... မီးလည္းမရွိေတာ့ဘူး ...ဖိုးဒင္လည္းအိပ္ေတာ့...´
` ေနာက္ေန႕တကယ္ေပးစမ္းရမွာ...´
` ေအးပါကြာ... အိပ္ေတာ့´
` ငါ မအိပ္ေသးဘူး ...လီးကေတာင္ ေနတာကိုျပန္က်ေအာင္ လုပ္လိုက္အံုးမယ္´ ဖုိးဒင္ရဲ႕က ပုဆိုးပိုင္းကို အကုန္ေျဖခ်လိုက္ပံုရသည္။ တေယာက္နဲ႕
တေယာက္မျမင္ရေပမယ့္ လႈပ္ရွားမႈကိုေတာ့ သိသည္။
` အစ္ကိုေကာ လီးမေတာင္ဘူးလား´ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ လိင္စိတ္ထန္ခ်က္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္အရံႈးေပးရသည္။ အခုမွေတြ႕ဖူတဲ့လူကို ငယ္ေပါင္း ပမာေျပာရဲဆိုရဲသည္။
` အဲ... အခုမေတာင္ေတာ့ဘူး...´
` ငါဟာႀကီးကေတာ့ မာေတာင့္ေနတာပဲ...လရည္ထြက္ၿပီးေတာင္ က်ခ်င္မွက်တာ´ ငယ္ရြယ္ၿပီး ေသြးစူတတ္တဲ့ အရြယ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕အသက္ေလာက္
ကအဲ့ဒီ ေလာက္မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ တေခါက္ၿပီးရင္ က်သြားတာပဲ။
` ဟုတ္လား´
` ဟုတ္တယ္...အစ္ကို ကိုင္ၾကည့္မလား´
` ေအး...´ နဂိုကတည္းက ကိုင္ၾကည့္ခ်င္ေနတဲ့လူကို ကိုင္ၾကည့္မလားဆိုေတာ ့.. .တခါတည္းလက္က ဖိုးဒင္ဗိုက္သားေပၚကေန ေပါင္ၾကားထဲကိုေရာက္သြား ေတာ့သည္။ အသားေခ်ာင္း ပူပူေႏြးေႏြးကို ကုိင္လုိက္ရသလိုပါပဲ။ တကယ္တမ္းကိုင္ၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အထင္ ၆လက္မခြဲေလာက္ပဲရွိမယ္ထင္တာပဲ။ တုတ္တာေတာ့ အေဖတူ သားမို႕တုတ္တယ္။
`မာတယ္မလား´
` ေအး...မာေတာင္ေနတာပဲ...´ ကၽြန္ေတာ ္ ့ လက္ေတြကုိျပန္မ လြတ္ေပးေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြက အေပၚတက္ေအာက္ဆင္းနဲ႕။ ပူေႏြးေနတဲ့ ဖိုးဒင္ရဲ႕ လီးႀကီးေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္တကိုယ္လံုး အားေတြမရွိေတာ့သလိုပဲ။ အေၾကာေတြထဲ ကတုန္ယင္လာသလိုမ်ိဳး။ အာေခါင္ေတြလည္း ေျခာက္ကပ္လာသည္။
` အား.... အစ္ကို... ေကာင္းတယ္... အခုလိုမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္သူမွမလုပ္ေပးဖူးဘူ း....အား.. .ျမန္ျမန္ေလး လုပ္ေပးပါလား..´ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြက ဒီ့ထက္
စည္းခ်က္ညီညီ ျမန္ႏႈန္းကိုျမင့္လိုက္သည္။ အိပ္လ်က္နဲကလုပ္တာမို႕ လက္ကေျပာင္းျပန္ႀကီး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ထထိုင္လိုက္ၿပီး ဖိုးဒင္ရဲ႕ လီးႀကီးကို ဂြင္းထုေပးေနမိသည္။
` ေကာင္းလား.. ဖိုးဒင္´
` အင္း.. .ကိုယ္တိုင္လုပ္တာ ထက္ပိုေကာင္းတယ္...´ ဖိုးဒင္၏ လီးႀကီးရဲ႕ အေၾကာေတြက တဒိတ္ဒိတ္နဲ႕ခုန္ေနသည္။ ပူေႏြးေနေသာ လီးႀကီးေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္
ညီငယ္မွာ လည္းေခါင္းေထာင္လာသည္။
` အား...ထြက္ေတာ့မယ္ ...မရပ္လိုက္နဲ႕. ..အား......အား............. .´ ပူေႏြးေနေသာ သုတ္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ မ်ားပန္းထြက္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ ေတြကိုမရပ္ေသး
ဘဲဆက္ထုေပး ေနလိုက္သည္။ သုတ္ရည္နဲ႕ ဒစ္ထိပ္က အေရျပားနဲ႕ပြတ္တိုက္သံေၾကာင့္ ပလြတ္ပလြတ္ ႏွင့္အသံမ်ားထြက္လာသည္။ ဖိုးဒင္ ငပဲႀကီးကလည္း သုတ္ရည္ေတြထြက္
ၿပီးေတာင္ မာေနေသးသည္။
` အိုး...ထြက္သြားတာမနည္းဘူး...´
` ေကာင္းလိုက္တာအစ္ကိုရာ ...နက္ျဖန္ဒီ့ထက္ေကာင္း ေအာင္လုပ္ေပးဗ်ာ´ ကၽြန္ေတာ့္ ညာဖက္ လက္တခုလံုး ဖိုးဒင္သုတ္ရည္ေတြနဲ႕ ေစးကပ္ေနသည္။
` မီးခြက္ထြန္းလို႕ရလား .. အစ္ကိုလက္သြားေဆးလုိက္အံုးမယ္´
` ေရာ့...ငါ့ပုဆိုးနဲ႕ ပဲသုတ္လုိက္ေတာ့..´ ဖိုးဒင္က ထထိုင္လိုက္ၿပီး သူ႕ရဲ႕ပုဆိုးကို ေပးလုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မထူးေတာ့တာမို႕ ပုဆိုးနဲ႕သုတ္ပစ္ လိုက္ရသည္။
` ကဲ...အိပ္ေတာ့...´ ကၽြန္ေတာ္ ဦးတုတ္ႀကီးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လေရာင္ေအာက္တြင္ ဦးတုတ္ရဲ႕ လီးႀကီးမွာ ဒီတစ္ခါ ပုဆိုးနဲ႕လြတ္ရာကၽြတ္ရာ
ေရာက္ေနသည္။ ဖိုးဒင္ဘက္ကိုေက်ာေပးၿပီး ကၽြန္ေတာ္ လွဲခ်လိုက္သည္။ ဖိုးဒင္က ထသြားၿပီး ပုဆိုးအသစ္ သြားထုတ္၀တ္ပံုရသည္။ လေရာက္ျပျပျဖင့္ ျမင္ရေသာ ဦးတုတ္
ရဲ႕လီးႀကီးမွာ ေမ်ာ့မည္းမည္းႀကီးလို တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ႏွင့္။ ဒစ္ဖ်ားေပၚမွာ အနည္းငယ္ လိပ္တင္ေနေသာ ထူထူထဲထဲ အရည္ျပားႀကီးကလည္း ဆြဲေဆာင္မႈအျပည့္။ ဟူး....
ကၽြန္ေတာ္ ဒီသားအဖနဲ႕ ၃လတာအခ်ိန္ကို ဘယ္လုိျဖတ္ ေက်ာ္ရပါလိမ့္။
` အစ္ကို အိပ္ၿပီလား´
` ေအး...အိပ္ခ်င္လာၿပီ´
` အစ္ကို...ငါ့ကို လုပ္ေပးတာကို အေဖ့ကို မေျပာျပရဘူးေနာ ္ ...ကတိေပးတယ္မလား´ ဖုိးဒင္ က ကၽြန္ေတာ့္နား နားကို ကပ္ၿပီးေျပာသည္။
` ေအးပါကြ...အိပ္ေတာ့..´
` အင္း...´ ဖုိးဒင္ က ကၽြန္ေတာ့္နဲ႕ ေက်ာခ်င္းကပ္ အိပ္ပံုရသည္။ ဖိုးဒင္ရဲ႕ ဖင္က ကၽြန္ေတာ့္ဖင္ကိုလာထိသည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ ဆြဲေဆာင္အားေကာင္းေသာ
လီးႀကီးကို ကိုင္ၾကည့္ခ်င္သည္။ အခုမွ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ၾကားထဲက ငပဲ က အစြမ္းကုန္ေခါင္းေထာင္ေနသည္။ ငပဲကို ေပါင္ၾကားထဲကို ထည့္ရင္း မ်က္လံုးကို အတင္းမွိတ္ကာ
ဖိုးဒင္တို႕ ေနတဲ့ရြာမွာ ပထမဦးဆံုးညကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။
+++
ရြာဦးေက်ာင္းမွာ မနက္ပိုင္း စာသြားသင္ေပးရသည္။ ေအးျမ လာတက္သည္။ ဖိုးဒင္တို႕ အရြယ္ေကာင္ေလး သံုး ေလးေယာက္ ေလာက္လာတတ္သည္။ ဖိုးဒင္က ေတာ့ မနက္ေစာေစာ ကတည္းက နံနက္စာစားၿပီး ယာထဲကို ဦးတုတ္ႀကီးနဲ႕အတူသြားသည္။ ဖိုးဒင္တို႕ သားအဖပိုင္တဲ့ လယ္ကြက္ေလးမွာ ပဲစိုက္သည္။ အဂၤလိပ္စာကို လာတတ္တဲ့ ရြာသူရြာသားေတြက ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္၀င္စားၾကသည္။ အဲ့ဒီ့အထဲတြင္ ေအးျမ က စိတ္၀င္စားဆံုး။ ေန႕လည္စာကိုေတာ့ ေအးျမက ေခၚလို႕ ေအးျမအိမ ္ကိုလိုက္သြားရသည္။ ေအးျမ အေဖ ဦးညိဳႀကီးက အက်ၤ ီဗလာႏွင့္ အိမ္ေရွ႕က ကြပ္ပ်စ္တြင္ထိုင္ေနသည္။ သစ္ပင္အရိပ္က ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚကို က်ေနေတာ့
ထိုင္လိုက္လွ်င္ သိသိသာသာ ေအးေနသည္။
` အေဖ.... ဆရာေလးပါလာတယ္...´ ေအးျမက ဦးညိဳႀကီးကိုေျပာၿပီးတာနဲ႕ အိမ္ေပၚကို တန္းတက္သြားသည္။
` ဆရာေလး.. လာ... အၾကမ္းေသာက္အံုး...´
` ဟုတ္ကဲ့...´ ေရေႏြးပန္းကန္ထဲကို ထည့္ေပးၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းေပးသည္။
` ဖိုးဒင္တို႕အိမ္မွာ အိပ္တာ အဆင္ေျပလား... မေျပရင္ ဦးတို႕အိမ္မွာလာအိပ္...´
` ဟုတ္ကဲ့.. .အဆင္ေျပပါတယ္... ´ ဦးညိဳႀကီးလက္ဖ်ံက အေၾကာေတြက အၿဖိဳင္းၿဖိဳင္း ထေနသည္။ ေျခေထာက္ကို ေခြထိုင္ထားကာ ေျခသလံုးမွာလည္း ဘာအရုပ္မွန္း မသိေအာင္ ေဆးမွင္ေၾကာင္ထိုးထားသည္။ နဂါးကိုယ္ထည္လိုလို..၊ ငါးအေၾကးခြံေတြလိုလိုနဲ႕. ..ကၽြန္ေတာ္ေငးေနမိသည္။
` ဆရာေလးက ဘာေတြေငးေနတာလဲ´
` ဟို...ဦးညိဳရဲ႕ ေျခသလံုးက ေဆးမွင္ေၾကာင္အရုပ္က ဘာအရုပ္လဲ...´
` ေအာ္... ဒါလား... ေျခသလံုးက နဂါးအၿမီး.. .ေခါင္းက ေပါင္ရင္းမွာ...´
` ဒါဆို... အရုပ္ကအႀကီးႀကီးပဲ.. .ဦးညိဳႀကီးထိုးတုန္းက မနာဘူးလား´
` သိပ္မနာပါဘူးကြ. .ဒီဘက္ေပါင္မွာလည္း သိမ္းငွက္ရွိေသးတယ္ ...ဆရာေလး ၾကည့္မလား´ ေဆးမွင္ေၾကာင္အရုပ္က မလွတာေတာ့ေသခ်ာသည္။
ေဆးမွင္ေၾကာင္ အရုပ္ထက္ ဦးညိဳႀကီးရဲ႕ ေပါင္တြင္းသားေတြကိုၾကည့္ခ်င္ေနသည္။
` ဟုတ္... ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ခ်င္တယ္...´
` ေပါင္ရင္းအထိဆိုေတာ့... အိမ္ထဲသြားရေအာင္... အိမ္ေရွ႕ႀကီးမွာ ပုဆိုးလွန္ျပလို႕မေကာင္းဘူး´
` ဟုတ္ကဲ့..´ ဦးညိဳႀကီးက အိမ္ထဲကို ဦးေဆာင္ၿပီး တက္သြားသည္။ ေလွခါးေပၚတက္သြားတဲ့ ဦးညိဳရဲ႕ တင္ပါးမ်ားမွာ က်စ္လစ္ေနသည္။
အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ေအးျမက အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ဟင္းေနာက္တမ်ိဳးထပ္ခ်က္ေနပံုရသည္။
` ဦးညိဳ... ႀကီးေဒၚေကာ...´
` အေမႀကီးက အိပ္ေနတယ္...´
` ေအာ္..´
` ကဲ...လာ...´ ဦးညိဳက ထံရံကာေလး ထဲ၀င္သြားလို႕ အေနာက္ကေန ကၽြန္ေတာ္လိုက္၀င္သြားသည္။ အိမ္ေနာက္ထံရံကာ က တိုက္ခန္းေတြအခန္း
ဖြဲ႕သလိုဖြဲ႕ထားသည္။ သည္ ထရံကာေလးမွာ ဦးညိဳႀကီးအိပ္ပံုရသည္။ ကၽြန္ေတာ္က မစပ္စုခ်င္ေပမယ့္ စကားအျဖစ္ေမးလိုက္မိသည္။
` ဦးညိဳက ဒီမွာအိပ္တာလား´
` ေအး... လာထိုင္...´
` ႀကီးေဒၚနဲ႕ တူတူမအိပ္ဖူးလား´ ဦးညိဳက ထိုင္ဖို႕ဖ်ာကို ခင္းေပးသည္။
` ေအးျမ အေမ ေနမေကာင္းတည္းက ဆိုပါေတာ့ကြာ၊ ရြာက ေဗဒင္ဆရာက ခြဲအိပ္ရမယ္ေျပာတာနဲ႕. .ဦးတို႕လည္းအခု လိုခြဲအိပ္ေနတာ´ ေဗဒင္ေတြယံု မေနပါနဲ႕ဗ်ာလို႕ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္ေပမယ့္ မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး။
` ႀကီးေဒၚ. .ေနမေကာင္းတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီလား...´
` ေအး.. .ၾကာလွေရာေပါ့... ´ ဦးညိဳက မိန္းမနဲ႕ေ၀းေနတာၾကာၿပီပဲ။ ဦးညိဳရဲ႕ ့မ်က္၀န္းေတြက သူ႕အသက္ အရြယ္ထက္စာရင္ ေတာက္ပလြန္းသည္။
ကၽြန္ေတာ္ဘာကိုမွ မေမးေတာ့ဘဲေနလိုက္မွ ဦးညိဳက
` ဆရာေလးၾကည့္ခ်င္တာ ဒီမွာ... ေနအံုး... ေသခ်ာျမင္ရေအာင္ ...ဦး ပုဆိုးခၽြတ္ျပမယ္...´
` ဟာ... ရပါတယ္... ဒီတိုင္းလွန္ၿပီးၾကည့္လုိ႕ရပါတယ္..´
` မရွက္ပါနဲ႕ ...ဦးတို႕ရြာက ေယာက်ာ္းေတြက ဆရာေလးတို႕ ၿမိဳ႕သားေတြလို အရွက္ အေၾကာက္မႀကီးပါဘူး . ..အားလံုးတူတူရွိတာပ ဲ..ဘာရွက္စရာ
ရွိတုန္း´ ဦးညိဳေျပာေတာ့လည္း ဟုတ္ေနေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြမွာ ဒီပစၥည္းက လူတိုင္းမွာရွိေနေပမယ့္. ..တျခားသူရဲ႕ ပစၥည္းကိုမွ ၾကည့္ခ်င္ေနၾကသည္။ဦးညိဳက ေျပာရင္းဆိုရင္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီးပုဆိုး ကပံုစကို ေျဖခ်လိုက္သည္။ ပထမဆံုး ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္မိတာက ဦးညိဳေပါင္ၾကားထဲက ဦးညိဳရဲ႕လီးႀကီးပင္။ ဖိုးဒင္အေဖ ဦးတုတ္ေလာက ္မတုတ္ေပမယ့္ သာမန္အေနအထားႏွင့္ပင္ ၃ လက္မခြဲေလာက္ရွိသည္။ ညိဳေမွာင္းေနတဲ ့အရည္ျပားေအာက္မွာ နီညိဳေရာင္ ဒစ္ႀကီးကလည္း ေခါင္းျပဴထြက္ ေနသည္။ ဦးညိဳႀကီးရဲ႕ ေဆးမွင္ေၾကာင္ေတြက ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ဖူးတဲ့လက္ရာေတြေလာက္မေကာင္းေပမယ့္ နဂါးရုပ္က ရုပ္လံုးေပၚသည္။ အသားညိဳညိဳ ေပၚထြင္ထုိးထားေသာေၾကာင့္ သိပ္မထင္ရွား။
` အႀကီးႀကီးပဲ...´ ကၽြန္ေတာ္က ဦးညိဳရဲ႕လီးႀကီးကို ၾကည့္ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ဦးညိဳက ...
` ဒါေတာင္ အဲ့တုန္းက ေျခေထာက္ တစ္ေခ်ာင္း လံုးထိုးခ်င္တာ.. .ပိုက္ဆံမေလာက္ေတာ့လို႕´ ရြာေတြမွာက ေဆးမွင္စုတ္ထုိး ဆိုလွ်င္ပြဲေစ်းေတြမွာ
ထိုးလို႕ရသည္မဟုတ္လား။
` ရၿပီ ဦး...ေက်းဇူးပဲ´
` ရပါတယ္ကြ. ..ဦးက လူတိုင္း ကိုျပခ်င္ေနတာ...´ ဦးညိဳ လီးႀကီးက ထ လာရင္မလြယ္။ ဘယ္ဖက္ေပါင္ေပၚက သိမ္းငွက္ရုပ္ႀကီးရဲ႕မ်က္လံုးေတြက စူးစူးရွရွ။ ဦးႀကီးက ပုဆိုးျပန္မ၀တ္ေသးဘဲ သူ႕အရုပ္ေတြကို ပြတ္ေနသည္။ လက္ရဲ႕ပြတ္သပ္မႈေၾကာင့္ လီးႀကီးက ျဖည္းျဖည္း ေခါင္းေထာင္လာသည္။ ဒါကိုသိလို႕လားမသိ။ ဦးညိဳက ပုဆိုးကို ေကာက္ယူ၀တ္လိုက္သည္။
` ဦးညိဳက သတၱိရွိတယ္ ...ကၽြန္ေတာ္ဆို မထိုးရဲဘူးဗ်.. .အသားနာမွာေၾကာက္တယ္...´ ဦးညိဳက ပုဆိုးကို ခပ္တုိတုိျပင္၀တ္ေပမယ့္ ပုဆိုးပါးပါးကို
ေအာက္က ထိုးထြက္ေနတဲ့လီးႀကီးက အေျမာင္းလိုက္ျမင္ရသည္။
` ပထမေတာ့ နာတာေပါ့. ..ေယာက်္ားပဲ. ..ခံႏုိင္ရည္ရွိရမွာေပါ့.. ..´ ဦးညိဳေျပာတဲ့ ေယာက်ာ္းေတြရဲ႕ ခံႏုိင္ရည္ဆိုတာ ...ဟား ...ရီရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္
အေတြးေတြက ဒီဘူတာကိုပဲဆိုက္ေနေတာ့သည္။
` ဟုတ္ကဲ့...´ ထိုင္ၿပီးစကား ေျပာေနတုန္း ေအးျမ က ေနာက္ေဖးက ေနလွမ္းေခၚသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ႏွင့္အတူ ႀကီးေဒၚေရာ ေအးျမပါ ထမင္းတခါ
တည္း၀င္စားသည္။ ေအးျမ ခ်က္ထားတဲ့ ငါးပတ္ေျမြအစပ္မွာ အရမ္းကို စားေကာင္းသည္။ ငါးပိရည္နဲ႕ ရြာဓေလ့ရဲ႕ တို႕စရာအစံု ကလည္း ထမင္းၿမိန္ေစသည္။ ဦးညိဳႀကီး
က ကၽြန္ေတာ့္ကို ထမင္း အလကား ေခၚေကၽြးထားသည္။ ၿမိဳ႕ေတြ႕မွာဆိုရင္ ဒီလိုလူမ်ိဳးက ရွိမည္ေတာင္မထင္။
` ေအးျမ ခ်က္တာ အရမ္းစား ေကာင္းတယ္...´ ခရမ္းကၽြတ္သီးကို တို႕စရာပန္း ကန္ထဲ လက္ႏိႈက္ေနေသာ ေအးျမ လက္တြန္႕သြားသည္။ သူမ လက္ရာ
ကို ေကာင္းေၾကာင္း ဘယ္သူမွမေျပာ ၾကဘူးလား ေတာ့မသိ။
` ဒါ...အေမ ေနေကာင္းတုန္းက သင္ေပးထားတာပါ ..အေမခ်က္တာ ဒီ့ထက္ ေတာင္ေကာင္း ေသးတာ...´ ႀကီးေဒၚက ဟင္းခါးကို ခပ္ေသာက္လိုက္သည္။
စကားေျပာဖို႕လည္ေခ်ာင္းရွင္းပံုေပၚသည္။
`အေမ ေနေကာင္းရင္ သားကို အေမကိုယ္တိုင္ ခ်က္ေကၽြး ခ်င္ပါတယ္. .. အေမက အခုလို အိပ္ရာထဲမွာ လည္းအၾကာ ကီးမေနခ်င္ဘူးေလ..´ ဦးညိဳ
ႀကီးရဲ႕ထမင္းပန္းကန္ထဲမွာ ဘာမွကိုမရွိေတာ့။ ေျပာင္စလင္းခပ္ေနၿပီ။
` ေဒၚေဒၚ ေနေကာင္း သြားမွာပါ...ဒါမွ ကၽြန္ေတာ္ လည္းေဒၚေဒၚလက္ရာကို စားရတာေပါ့...´
` ဆရာေလးက ...ငါ့မိန္းမကို သြားေျမွာက္ေနျပန္ၿပီ.. . နဂိုကမွ အေျမွာက္ႀကိဳက္တာ...´ ကၽြန္ေတာ္က ထမင္းကို ကုန္ေအာင္ ျမန္ျမန္စားလိုက္သည္။
ဧည့္သည္က ထမင္းကို ေနာက္ဆံုးမွကုန္ရင္မေကာင္း။
` မေျမွာက္ပါဘူးဗ်ာ ... ေအးျမ ေတာင္ ဒီေလာက္ဟင္း ခ်က္ေကာင္းေနရင္...ေဒၚေဒၚ ခ်က္တာဆိုပိုေကာင္းမွာေပ့ါ..´ ႀကီးေဒၚက ဦးညိဳကို တံေဒါင္နဲ႕
တြတ္လုိက္ၿပီး..
` ေတြ႕လား.. .ဆရာေလးက အမွန္ကို သိတယ္...´
` ဟား...ဟား....´ ဦးညိဳက သြားေတြေပၚေအာင္ရီလိုက္သည္။ ညိဳေမွာင္းတဲ့ အသားအေရာင ္ေအာက္မွာ သြားေတြက ျဖဴေဖြးေနသည္။ ဦးတုတ္ႀကီးနဲ႕
ေတာ့တျခားစီ။
` သား... ဟိုမွာ ထန္းလ်က္နဲ႕ အၾကမ္းသြား ေသာက္ခ်ည္...´
` ဟုတ္ကဲ့..ေဒၚေဒၚ ...ေအာ္...ဒါနဲ႕..ေအးျမ ...မနက္ကသင္တဲ့ စာေတြနားမလည္ရင္ ေမးလို႕ရတယ္. ..အစ္ကိုက တစ္ေန႕လည္လံုးအားေနတာ´
ေအးျမက ထမင္းပန္းကန္ေတြကို သိမ္းဆည္းရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
` ဟုတ္ကဲ့...´
` လာ...ဆရာေလး.. .ထန္းလ်က္လာစား... ဒီရြာရဲ႕ အေကာင္းဆံုး ထြက္ကုန္ေပါ့..´
` ဒီရြာက ထန္းေတာေပါတယ္...´ ဦးညိဳက ထန္းလ်က္ခဲေလးကိုၿမံဳရင္း အၾကမ္းပန္းကန္လံုးကို ကိုင္ထားသည္။ ႀကီးေဒၚက ေအးျမ နဲ႕အတူ ေနာက္ေဖး၀င ္သြားသည္။ ဦးညိဳ ဘာေတြ စဥ္းစားေနလဲမသိ။ ရြာအေခၚ ကြမ္းတညက္ခန္႕ၾကာၿပီးေနာက္...
` ဦးညိဳ..ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လိုက္ပါအံုးမယ္...´
` ေဟ...ျပန္ေတာ့မလို႕လားကြ...ညေနေစာင္းမွျပန္ပါလား...ဒီမွာပဲေအးေအးေဆးေဆးေနေပ့ါ..အိမ္မွာလည္း ဆရာေလးတေယာက္တည္းပဲ...´
အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခဏတျဖဳတ္ေက်ာခင္းခ်င္သည္။
` ရပါတယ္... ဦး...အိမ္ျပန္ၿပီးလုပ္စရာရွိတာလုပ္မလို႕ပါ...´
` ေအး...ဦးလိုက္ပုိ႕ေပးမယ္...ဆရာေလးျပန္တတ္လို႕လား´
` ျပန္တတ္ပါတယ္... ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိပါတယ္....´
` ေအးကြယ္...ညလည္းထမင္းလာစားခ်ည္...´
` မစားေတာ့ပါဘူးဦး ...ဖိုးဒင္ည ထမင္းခ်က္မယ္လို႕ေျပာတယ္...ဦးတို႕ဆီမွာ မနက္ပိုင္းပဲ စားပါေတာ့မယ္...´ မနက္ေကာညပါ အလကားစားရမွာ
ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မစားခ်င္။ ဖိုးဒင္က ဟင္းခ်က ္ေကာင္းခ်င္မွေကာင္းမည္။
` ဆရာေလး သေဘာပါပဲ...ဦးတို႕အိမ္မွာက ထမင္းဟင္းအၿမဲပိုပါတယ ္...ဆရာေလး လာစားခ်င္တဲ့အခ်ိန္စားပါ...´
` ဟုတ္ကဲ့ဦး... ကၽြန္ေတာ္ျပန္လုိက္ပါအံုးမယ္...´
` ေအး....´ ဦးညိဳက ေရေႏြးကို တငံုငံုလိုက္ၿပီး ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ေအးျမနဲ႕ ႀကီးေဒၚကို ေအာ္ၿပီးႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။
ဦးညိဳႀကီး ဘာေတြမ်ားဒီေလာက္ေတာင္ စဥ္းစားေနပါလိမ့္။ သူ႕ခမ်ာလည္း မိန္းမကေနထိုင္မေကာင္း။ အရြယ္ကရွိတုန္းပဲဆိုေတာ့...။ ကၽြန္ေတာ္က ရဲေတြလိုဦးညိဳႀကီးကို
ေျပာလိုက္ခ်င္ပါသည္။ ကူညီပါရေစ..ကူညီပါရေစဗ်။ (စာေရးသူ နည္းနည္းေပါေနပါသည္..ငွဲ..ငွဲ..ငွဲ...)
+++
အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့လမ္းမွာ မနက္ကစာသင္တဲ့လူငယ္ေလး သံုးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းႏႈတ္ဆက္သည္။ ဒီေကာင္ေလး
လဲ ဖုိးဒင္တို႕အရြယ္သာသာပဲရွိမည္။ ဖိုးဒင္ထက္စာရင္ ဒီေကာင္ေလးက အနည္းငယ္ႏူးညံ့ေနသည္။
` ဆရာ...ဘယ္သြားမလို႕လဲ´
` ေအး...အိမ္ျပန္မလို႕´ ဒီေကာင္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ေတာင္ ပုခ်င္ေသးသည္။ မ်က္လံုးက ေကာင္မေလးအလား ၀ုိင္းစက္စက္။ အဲ..မ်က္ရစ္
ေလးေတာင္ ရွိေသးသည္။ စကားေျပာတဲ့အသံကို နားေထာင္ရတာ ဒီေကာင္ေလး ေဂးေတာ့ မျဖစ္တန္ေကာင္း။
` ဆရာက ဖိုးဒင္ တို႕အိမ္မွာေနတာဆို...´
` ဟုတ္တယ္ကြ...´
` ဆရာ...ဒီည ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ မွာထမင္းလုိက္စားပါလား ...ကၽြန္ေတာ္လာေခၚမယ္´ ေဖာ္ေရြမႈေတြအျပည့္နဲ႕ ဖိုးဒင္တို႕ရြာရဲ႕ ခ်စ္စရာဓေလ့စရုိက္
ကုိေတြ႕ရသည္။ ဒီေကာင္ေလး နာမည္ေတာင္ကၽြန္ေတာ္မသိ။
` ရပါတယ္.. .အစ္ကို အိမ္မွာ ပဲစားလုိက္ပါေတာ့မယ္.. .အစ္ကို႕အတြက္အလုပ္ရႈပ္ပါတယ္´
` ဟာ...ဆရာကလည္း...အလုပ္မရႈပ္ပါဘူး...အိမ္မွာက အေမနဲ႕ အေဖပဲရွိတာ...အားနာစရာမလိုပါဘူးဗ်ာ..´
` ဒါနဲ႕...ညီ့နာမည္က´
` ၀င္းထြန္း ပါဆရာ...´
` ေအး...၀င္းထြန္း စာေတြေကာ နားလည္ရဲ႕လား...နားမလည္တာရွိရင္...ဆရာ့ကိုလာေမး..ေန႕ပိုင္းဆို ဖိုးဒင္တို႕အိမ္မွာရွိတယ္...´
` ဟုတ္ကဲ့... ..ဒါဆို..ညေနေရာက္ရင္..ဆရာ့ကို ကၽြန္ေတာ ္ လာေခၚမယ္.. .သြားၿပီေနာ္ဆရာ...´
` ေအး...´ ေယာင္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိသည္။ ထမင္းစားဆိုေတာ့ လည္းသြားရတာေပါ့။ ဒီညထမင္းစားဖို႕ထက္ ဖိုးဒင္နဲ႕ အိပ္ရမွာကို
ရင္ေတြခုန္ေနမိသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္တံခါးပြင့္ေနသည္။ ရြာမွာက ၿမိဳ႕ေတြလို ေသာ့မခတ္ေပမယ့္ တံခါးေလးေတာ့ ပိတ္သြားၾကသည္။ သူခိုးမ်ားလားမသိ။
ကၽြန္ေတာ္ ေျခေဖာ့ၿပီးအခန္းထဲ၀င္သြားေတာ့....ဟူး....ဦးတုတ္ႀကီးက ပက္လက္လွန္ၿပီးအိပ္ေနသည္။ အိပ္ေမာက်ေနပံုရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မႏိုးေတာ့ဘဲ အိမ္ေရွ႕တံ
ခါးကို အသာပိတ္ၿပီးအိမ္ထဲ၀င္လာလိုက္သည္။ အိမ္ေနရင္းအ၀တ္နဲ႕လဲဖို႕ အိတ္ထဲမွထုတ္လိုက္သည္။ ဦးတုတ္ႀကီး ဒီေန႕ေတာ့ အိပ္ေနတာလံုလံုျခံဳျခံဳပဲျဖစ္သည္။
အျပင္ကျပန္လာလို႕လားမသိ။ ေတာ္ေတာ့္ကိုပူေနသည္။ စြပ္က်ယ္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီတိုပါးပါးေလးကို ထုတ္၀တ္လိုက္သည္။ ဦးတုတ္ႀကီးေတာ့ အက်ၤ ီေတာင္မရွိ။
ၿမိဳ႕က သယ္လာတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ကို ထုတ္လိုက္သည္။
` ဗုန္း...´ သြားပါၿပီ။ စာအုပ္က လက္ထဲကျပဳတ္က်သြားသည္။ ဦးတုတ္ႀကီးကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးကိုပြတ္ေနၿပီ။
` ကန္ေတာ့ေနာ္...ဦး...ကၽြန္ေတာ္... နေမာ္နမဲ့..´ စကားေတာင္မဆံုးေသး...ဦးတုတ္ႀကီးက
` အား...ကၽြတ္...နာလိုက္တာကြာ...´
` ဦး...ဘာျဖစ္လို႕လဲ...´ ကၽြန္ေတာ္ဦးတုတ္ႀကီးအနားကိုေရာက္သြားၿပီး ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္သည္။ ဦးတုတ္ႀကီးက မ်က္ႏွာရံႈ႕မဲ့ေနသည္။
` ဘာျဖစ္မွန္းမသိပါဘူး ကြာ...တစ္ကိုယ္လုံးကိုက္ခဲၿပီးနာေနတယ္...´ ဦးတုတ္ႀကီးက အသက္အရြယ္ရလာေပမယ့္ ညေနေစာင္းတိုင္း
ထန္းရည္ေလးတျမျမနဲ႕။ ကုိယ္တံုးလံုးနဲ႕ ေလတိုက္ခံ ခဲ့တဲ့ဒဏ္ေတြပဲေနမွာ။ ေရကလည္းဘယ္အခ်ိန္ခ်ိဳးမွန္းမသိ။
` ဦး...ဖ်ားေနလို႕လား...ကၽြန္ေတာ္စမ္းၾကည့္မယ္´ ကၽြန္ေတာ္ ႏွဖူးကိုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ေႏြးေတးေတးပဲရွိသည္။
` မဖ်ားပါဘူးကြာ... ထမင္းစားၿပီးေတာ့ အိုက္တာနဲ႕ ေရခ်ိဳးၿပီး ဒီမွာလာလွဲတာ....အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္..´ ဘုရား..ဘုရား။ ေနပူပူကျပန္လာ
ထမင္းစား...ေရခ်ိဳး...မေသဘဲ အခုလို ေတြ႕ရတာကံေကာင္း။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖတာဆိုရင္ ေအာ္ၿပီးေျပာပစ္မိမွာ။
` ဒါဆို..ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဒဏ္ေၾကေဆးပါလာတယ္...ဦးခဏေစာင့္...ကၽြန္ေတာ္လူးေပးမယ္.´
` ေအးကြယ္...ကၽြတ္...´ ရန္ကုန္ကတည္းက အျပည့္အစံုပါလာတဲ့ေဆးဗူးေလးထဲက လင္ဇီးဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆးပုလင္းႏွင့္ မုန္႕ညင္းဆီပုလင္း
ေလးကို ထုတ္လိုက္သည္။ ေညာင္းညာတာေတြကို ဒီႏွစ္မ်ိဳးေရာၿပီးလိမ္းရင္ အရွင္းမေပ်ာက္ေတာင္ သက္သာသည္။
` လာ...ဦး...ဘယ္ေနရာ အရင္လိမ္းရမလဲ...´
` ေက်ာေတြ...ေက်ာနဲ႕ခါးေတြ...နာတယ္...´
` ဒါဆို.. .ဦး ေမွာက္အိပ္ေပးပါလား...´ ဦးတုတ္ႀကီးက ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ အတိုင္းေမွာက္ အိပ္လိုက္သည္။ မည္းေမွာင ္ေနတဲ့ေက်ာျပင္မွာ အသားစိုင္ ႀကီးေတြက ထူထူထဲထဲ။ မုန္႕ညင္းဆီကို လက္ထဲမွာေလာင္းထည့္ၿပီး လင္ဇီးပုလင္းထဲက ပရုတ္ဆီကိုလက္နဲ႕ေကာ္ကာ အရင္ဆံုးလက္ မွာပြတ္လိုက္သည္။ ၿပီး မွ ဦးတုတ္ ရဲ႕ က်ယ္ျပန္႕တဲ့ေက်ာျပင္ႀကီးကို ပြတ္လုိက္သည္။ ပြတ္ရင္းနဲ႕ ဦးတုတ္ရဲ႕ပုခံုးေတြကိုပါ ႏွိပ္ေပးလိုက္သည္။ ေဘးတိုက္ထိုင္ၿပီး ႏွိပ္ေတာ့ သိပ္အဆင္မေျပ။ ဦးတုတ္ရဲ႕
ကိုယ္ေပၚကို တတ္ခ်င္စိတ္ေတြတဖြားဖြားေပၚလာသည္။
` ဦး.. မရိုမေသ... ကၽြန္ေတာ္ဦးကိုယ္ေပၚကို ခြၿပီး လိမ္းေပးလို႕ရလား...အခု လိမ္းရတာ အဆင္မေျပလို႕´
` ေျပာစရာမလိုပါဘူး... ေမာင္ရင္ ရယ္. ...ေမာင္ရင္က မိန္းကေလးမွ မဟုတ္တာ ...ဦးဘုန္းကံမနိမ့္ပါဘူး...´
` ဟုတ္ကဲ့ဦး´ ကၽြန္ေတာ္ ဦးရဲ႕ မို႕ေမာက္ေနတဲ့ တင္ပါးေပၚကို တက္ထိုင္လုိက္တယ္။ ထင္ထားသလို ေပ်ာ့အိအိမေနဘဲ ဆုိဖာအမာစားေပၚမွာထုိင္ ရသလို မာေတာင့္ေတာင့္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေက်ာေပၚကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕အားရပါးရ ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ ဂုတ္သားေတြကို အားနဲ႕ ညွစ္ေပးလိုက္သည္။
` ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ရင္ရယ္...ေဆးက အစြမ္းထက္သကိုး ...ဇာတ္ေၾကာေတြတင္း ေနတာေလ်ာ့သြားၿပီ..´ ကၽြန္ေတာ္ ဖင္ကို ေအာက္သို႕အနည္းငယ္ ေလ်ာထိုင္လိုက္သည္။
` ဦး... ခါးေတြကိုလိမ္းေပးမယ္...´
` ေအး... ေမာင္ရင္.. .ေနအံုး... ဦး...ပုဆိုးကိုေလ်ာ့လိုက္အံုးမယ္..´ ကၽြန္ေတာ္ဖင္ေလးကို မသိမသာ ၾကြေပးလိုက္ေတာ့ ဦးတုတ္က ပုဆိုးကို ခါးေပၚကေန
ေအာက္ကို ျဖည္ခ်ေပးလိုက္သည္။ ေျဖခ်လိုက္တာ နည္းနည္းလက္လြန္သြားသည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ မာက်စ္ေနတဲ့ ဖင္ႏွစ္မြာရဲ႕ ၾကားကို ျမင္ေနရသည္။ မည္းနက္ေနတဲ့ ဖင္ႏွစ္မြာ
ၾကားမွာ အေမြးမည္းမည္းမ်ား ဟိုတစ ဒီတစ ထုိးထြက္ေနသည္။ ေျခသလံုးနားေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ၿပီး ဦးတုတ္ရဲ႕ တုတ္ခိုင္ခိုင္ခါးႀကီးေတြကို ေဆးထပ္ထည့္ၿပီးလိမ္းေပး
လိုက္သည္။
` ဒါဆို...ဦး ရင္ဘတ္ေတြေကာ လိမ္းအံုးမလား...´
` ေအး....´
` ဒါဆို ဦး ပက္လက္လွန္လိုက္ေလ...´ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္တာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမထိုင္ရေသး ဦးတုတ္ကိုယ္ေပၚက ထလိုက္သည္။ ဦးတုတ္က ပက္
လက္လွန္လိုက္ေတာ့ ပုဆိုးက ခါးေပၚကေန ေလ်ာက်သြားသည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ လီးေမြးအံုႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဦးတုတ္ေပၚကို ျပန္ခြထိုင္ခ်င္ေပမယ့္ မထိုင္
ေတာ့ပဲ ေဆးကို လက္ဖ၀ါးမွာ ထပ္ၿပီးထည့္ကာ ပြတ္ေနလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဦးတုတ္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကေန စၿပီး လိမ္းေပးလိုက္သည္။
` ေမာင္ရင္... ခုနလို အေပၚတက္ၿပီးလိမ္းလို႕ရပါတယ္ကြ...ဒါမွ အားရပါးရလိမ္းရတာေပါ့´ ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းျပည့္သည္။
` ဟုတ္ကဲ့.ဦး..´ ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေရြဒုတ္ႀကီး ေအာက္နားကို တက္ထိုင္လိုက္သည္။ ဦးတုတ္က ေပါင္ႏွစ္လံုးကို မေစ့ထားဘဲ ကားထားေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ လိုက္သည့္ အခါ ၾကမ္းခင္းနဲ႕ ထိသြားသည္။
` ေမာင္ရင္... အေပၚတက္ၿပီးထုိင္ပါလား ...´ ဦးတုတ္ရဲ႕အသံေတြက ပိုၿပီးရြင္လာသလိုပဲ။ နာေနတာေတြေကာ တကယ္ေပ်ာက္သြားတာလား။ ကၽြန္ေတာ္
ေတာင္ လန္႕လာသည္။ သူေျပာတဲ့အတုိင္း ဦးတုတ္ရဲ႕ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးေပၚကို ကၽြန္ေတာ္ ရင္ေတြခုန္စြာနဲ႕တက္ထုိင္လိုက္သည္။ တကယ့္ကို တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္လီးေပ်ာ့
ေပ်ာ့ႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ ဖင္ႏွစ္မြာၾကားထဲကို တုိက္ရိုက္၀င္လာသည္။ ပူေႏြးေနတဲ့ အထိအေတြ႕ႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ့္လည္ေခ်ာင္း ေတြေျခာက္ကပ္လို႕လာသည္။ ဦးတုတ္က
ဘာမွ မျဖစ္သလို မ်က္လံုးကို မွိတ္ၿပီးေန ေနသည္။ ဦးတုတ္ လည္ပင္းနားကေန ေဆးကိုလိမ္းၿပီး ရင္အုပ္နားေရာက္ေတာ့ ဦးတုတ္ရဲ႕ ညိဳေမွာင္ေနတဲ့ ႏို႕သီးေခါင္းေလးေတြကို
လက္ညိႈးနဲ႕လက္ခလည္ၾကားထဲညွပ္ၿပီးပြတ္ဆြဲေပးလိုက္မိသည္။ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကို ေရွ႕သို႕ယိုင္လိုက္သျဖင့္ ဖင္အနည္းငယ္ေရွ႕သို႕ပြတ္ဆြဲသလုိျဖစ္သြားသည္။ ဦးတုတ္ပုဆိုး
ကလည္း သူ႕လီးႀကီးကို ဖံုးရံုေလးသာက်န္ေတာ့သည္။
` ဦး...သက္သာသြားၿပီလား...´ ကၽြန္ေတာ္မေမးဘဲေနလို႕ကေတာ့ မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး ဦးတုတ္အိပ္ေပ်ာ္သြားႏိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဖင္ၾကားထဲက ဦးတုတ္ရဲ႕
လီးႀကီးက တဒုတ္ဒုတ္နဲ႕ မာလာသည္။
` ေအး... နည္းနည္းေတာ့ သက္သာလာၿပီ.. .ဦးရဲ႕ဗိုက္သားေတြပါ လိမ္းေပးပါလား...´
` ဟုတ္ကဲ့...´ ကၽြန္ေတာ္ ထဖို႕ ဖင္ၾကြလိုက္ေတာ့ ဦးတုတ္ႀကီးက
` မထဘဲနဲ႕ ဒီတုိင္းလိမ္းေပးပါလား...´
` ဟုတ္...´ ဦးတုတ္ႀကီးရဲ႕ လီးႀကီးက တကယ့္ကို ေခါင္းေထာင္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဖင္ကို လီးႀကီးေပၚပြတ္ဆြဲၿပီး ေပါင္ေပၚကိုထုိင္လိုက္ေတာ့ ခါးေပၚက
ပုဆိုးက တခါတည္းခၽြတ္ခ်ၿပီးသားျဖစ္သြားသည္။
` ကန္ေတာ့ေနာ္...ဦး...´ တ၀က္တပ်က္ ေတာင္လာေသာ အေၾကာၿဖိဳင္းၿဖိဳင္းထေနေသာ ဦးတုတ္လီးႀကီးက တကယ့္ကိုစြဲမက္စရာေကာင္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဖင္ကို ျပန္ၾကြလိုက္ၿပီးပုဆိုးကိုျပန္ဆြဲတင္မယ္လုပ္ေတာ့...
` ရပါတယ္ကြ...ထားလိုက္ေတာ့...အခုဆို ပိုေတာင္ ေအးေသးတယ္...´ ဦးတုတ္ႀကီးရဲ႕ ဒစ္ႀကီးက တကယ့္ကို ပင္ေပါင္လံုးေလာက္ရွိသည္။ ေသြးေရာင္ လြမ္းေနေပမယ့္ အသားမည္းေတာ့ နီၿပီးမည္းေျပာင္ေနသည္။ ဒစ္ေပါက္၀တြင္လည္း Precum ေလးစို႕ေနသည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ ဗုိက္ေပၚကို ေဆးမ်ားမ်ားထည့္ကာပြတ္ေပးလိုက္ သည္။ ဦးတုတ္ႀကီးရဲ႕ လီးႀကီးက တကယ့္ကို စြဲေဆာင္ေနသည္။ ကိုင္ခ်င္စိတ္ေတ ြ...အားရပါးရစုပ္ခ်င္စိတ္ေတြ ထိန္းမႏုိင္သိမ္းမရျဖစ္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အသံေတြတုန္ တုန္ယင္ယင္ျဖင့္
` ဦး....ဦးရဲ႕...ဟို...ဟာႀကီးက အႀကီးႀကီးပဲ...´ ဦးႀကီးက မ်က္လံုးတခ်က္ဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္။ ထန္းရည္မေသာက္ထားေပမယ့္ ဦးရဲ႕မ်က္ေထာင့္ႀကီး
ေတြကနီေနသည္။ ႏွာေခါင္းပြပြႀကီးမွာလည္းအဆီေတြတ၀င္း၀င္း။
` လီးကိုေျပာတာလား...´ လီး ဆိုတဲ့စကားလံုးကို ဦးတုတ္က ေျပာထြက္လာသည္။
` ဟုတ္...´
` ႀကီးလို႕လားကြ... မႀကီးပါဘူး...´
` ႀကီးတာေပါ့..ဦးရ... ကၽြန္ေတာ့္ထက္ စာရင္အမ်ားႀကီးႀကီးတယ္...´ ဦးတုတ္ႀကီးက သူ႕လီးကိုလက္ျဖင့္ ခပ္ဆဆ ဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီး
` ဟုတ္လား... ဒါေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မေထာင္ေသးဘူး...´ ေျပာတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ လီးႀကီးက ေကြးေနေသးသည္။
` တကယ္ေထာင္လာရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ႀကီးလဲဦး...´ ဦးတုတ္က ေငါ့ေတာ့ေတာ့နဲ႕ ရီလိုက္သည္။
` တကယ္မေတာင္ တာၾကာၿပီ... ငါ့မိန္းမ ဆံုးကတည္းကပဲ. ..အခုေတာင္ ေမာင္ရင္ ဦးေပၚကို တက္ထိုင္ေပးလုိ႕ ထလာတာ... တကယ္ေတာင္ဖို႕ဆိုရင္...
ငါ့မိန္းမပဲလုပ္ႏုိင္တာ...´ ဦးတုတ္ေျပာ တာဟုတ္ပါလိမ့္မည္။ ဒီေလာက္ တုတ္ခိုင္ခိုင္ လီးႀကီးထဲကို ေသြးေတြ အျပည့္အ၀ေရာက္ဖို႕က စိတ္ေတာ္ေတာ္ ထမွျဖစ္ႏိုင္သည္။
အသက္အရြယ္ ကလည္းရွိေသး သည္မဟုတ္လား။
` မရိုမေသ. ..ဦးမိန္းမက ဘယ္လိုလုပ္ေပးလို႕လဲ´
` ေမာင္ရင္က ဦးတကယ္ ေတာင္တာကိုၾကည့္ခ်င္ လို႕လား...´ တည့္ကိုေမး ေနပါလား။ ဒီအဆင့္ထိ ေရာက္ေနမွေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပါးစပ္နဲ႕ မေျဖရဲဘဲေခါင္း ညိတ္လိုက္ရသည္။ လက္ကေတာ့ ဦးရဲ႕ခ်က္နားကို တ၀ဲလည္ လည္ပြတ္ေပးေနသည္။
` ဦးမိန္းမက သူ႕ႏို႕ႀကီးေတြကို ေပးကိုင္တယ္ ...ေနာက္လီးကိုလည္း လက္နဲ႕ဆြေပးတယ္... တခါတေလ... ပါးစပ္နဲ႕စုပ္ေပးတယ္. ..ဦးမိန္းမမို႕ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး...။ အျပဳအစုတယ္ ေကာင္းကိုး.... ေမာင္ရင့္ကိုေျပာရင္းနဲ႕ သတိရလာၿပီ...´ လီးႀကီး က ခုနထက္စာရင္ နည္းနည္းပိုထြား လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ဆက္မေျပာ ဘဲေနေနလိုက္ သည္။
` ေမာင္ရင္မွာက ႏို႕ေတြမွမရွိဘဲ.. .ဦးလီး အရင္ကလို ေတာင္ဖို႕မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး...´ ကၽြန္ေတာ္လည္ ေခ်ာင္းေတြဒီ့ထက္ ကိုေျခာက္ကပ္လာသည္။ အသံေတြ အက္ကြဲကုန္ လားမသိ။
` ကၽြန္ေတာ္... .စမ္းၾကည့္လို႕ရလား...´
` ေဟ.. .ေမာင္ရင္က.. .ဦးလီးကို. ..မာေတာင္ေအာင္ လုပ္ေပးမလို႕လား...´
` ဟုတ္ ..ဦး... ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ခ်င္လို႕ပါ.. ..´ ဦးတုတ္ႀကီးက ခါတုိင္းထက္ အသံက်ယ္ က်ယ္ရီလိုက္သည္။ သြားၿပီ.... ေပးမလုပ္လို႕ကေတာ့ ေသာက္ရွက္ ကိုႏွစ္ျခမး္ကြဲၿပီ။
` လုပ္ၾကည့္ေပါ့ကြာ.. .ဒါေပမယ့္.. .ဦးက.. .မလုပ္ရတာၾကာၿပီဆိုေတာ့.. .အဆံုးထိ တာ၀န္ယူမွာလား. ..´ ဦးတုတ္ေျပာတာကို ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္သည္။ အဆီ တ၀င္း၀င္း အသားတထစ္ထစ္ ၀က္သားတံုးႀကီးကို ထမင္း ခုႏွစ္ရက္မစား ရေသးတဲ့ လူေရွ႕မွာ ခ်ထားသလ ို.. .ဘယ္လိုမွ ကၽြန္ေတာ္မေနႏိုင္ ေ တာ့ပါ။ ေသာက္ရွက္မရွိဘူးေျပာေျပာ... ကၽြန္ေတာ္က
` ဟုတ္...တာ၀န္ယူပါ့မယ္ဦး...´
` ၿပီးေရာ...ေမာင္ရင္ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္...ဦးမ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး ....မိန္းမကို ေတြးေနမယ္...´ ကၽြန္ေတာ့္ လက္မွာက်န္ေနတဲ့ ေဆးေတြကို ဦးတုတ္ရဲ႕ဗိုက္သား
ေတြကို ထပ္ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ ေတာ္ၾကာ ပရုတ္ဆီေတြေၾကာင့္လီးႀကီးက ပူစပ္ ပူေလာင္ျဖစ္ရင္မေကာင္း။
` ဦး... ခဏေလး. ..ကၽြန္ေတာ္ လက္သြား ေဆးလိုက္အံုးမယ္... ေဆးေတြနဲ႕မို႕လို႕...´
` ေအး...´ မ်က္လံုးေတာင္ ဖြင့္မၾကည့္ဘဲေျပာသည္။ ဒီရြာက ရြာသားေတြက အဲ့ဒီေလာက္ေတာင္ လိင္ကိစၥမွာထန္ပံုရသည္။ ဒါမွမဟုတ္ ဖိုးဒင္ကေရာ..
အေဖတူသားမို႕လား။ လက္ကို ဆပ္ျပာနဲ႕ ေသခ်ာေဆးၿပီး ျပန္လာေတာ့ ဦးတုတ္ရဲ႕လီးႀကီးက ခုနကေလာက္ မေတာင္ေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္ ခုနကလို မရဲတရဲ ဦးတုတ္ရဲ႕ေပါင္ေပၚကို
ျပန္တတ္ထိုင္လိုက္သည္။ ဦးတုတ္က မလႈပ္မယွက္။ ကၽြန္ေတာ့္ ေပါင္ၾကားထဲက ညီငယ္ကလည္း အစြမ္းကုန္ေခါင္းေထာင္ေနသည္။ ေတာင္အားႀကီးလို႕ နာသလိုလိုေတာင္ျဖစ္
လာသည္။ ေကြးေကာက္ နက္ေျပာင္ေနေသာ လေမြးအံုႀကီးကို လက္နဲ႕အသာပြတ္လုိက္သည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေမ်ာ့ႀကီးတေကာင္အလား မည္းနက္ေနတဲ့လီးႀကီးကို လက္နဲ႕ ျဖည္းျဖည္း
ေလးကိုင္လိုက္သည္။ လီးရဲ႕ အေႏြးဓာတ္က ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕အေၾကာေတြထဲအထိ စီး၀င္သြားသည္။ ခပ္ဖြဖြညစ္ေပးရင္း ဂြင္းထုေပးေနလိုက္သည္။ ဦးတုတ္ေျပာသလို မမာလာေပမယ့္
လီးရဲ႕လံုးပတ္က လက္ညိႈးနဲ႕လက္မ ေကာင္းေကာင္းမထိခ်င္။ မေပ်ာ့တေပ်ာ့ ပူေႏြးေႏြးႏွင့္ကုိင္ရသူမွာ တကယ့္ကိုအားရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထုေပးတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားေပမယ့္
ဒီလီးႀကီးက ေခါင္းေကာင္း ေကာင္းမေထာင္လာ။ ဦးတုတ္က မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
` ေမာင္ရင္ကိုေျပာသားပဲ. ..ဦးမိန္းမပဲ လုပ္ႏုိင္တာပါဆို...´
` ဦး... ပန္းေသေနတာလား´
` ေပါက္ကရ... ငါ့ပန္းက မေသဘူး. ..ေမာင္ရင္က မိန္းမမဟုတ္ေတာ့ မေတာင္တာ. ..ေမာင္ရင္ ပင္ပန္းပါတယ္ကြာ...´
` ဦးဒါဆို... လီးမေတာင္တာၾကာၿပီေပါ့.. ´ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ေတြက လီးႀကီးကို အားနည္းနညး္ သံုးၿပီးဖ်စ္ညစ္ ေပးလိုက္သည္။
` မဟုတ္ဘူး... ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္က အပ်ိဳႀကီး ေရခ်ိဳးတာၾကည့္ရင္ ေတာင္တယ္...´ ဦးတုတ္က ေခ်ာင္းၾကည့္တယ္ေပါ့။ စိတ္ထဲကပဲေျပာလိုက္သည္။
` ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ တနည္းသံုးၿပီး ေတာင္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္. ..ဦး မ်က္လံုး လံုး၀မဖြင့္နဲ႕...´
` ေဟ... ငါ့လီးေတာင္ၿပီးရင္.. .လရည္ထြက္တဲ့အထိ ေမာင္ရင္ တာ၀န္ယူရမွာေနာ္.... တာ၀န္ယူတယ္ဆိုလုပ္.´
` ေအးေဆးပါဦး.. .ဦးမ်က္လံုးသာ မဖြင့္ၾကည့္နဲ႕´
` ၿပီးေရာ... ငါအခုမွ... ပဲဇိမ္ခံရေတာ့တယ္... ေမာင္ရင္ မိန္းခေလးျဖစ္ ရင္လည္း ေကာင္းသား...´ ေျပာၿပီးတာနဲ႕ မ်က္လံုးကို ပိတ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဦးတုတ္ရဲ႕
ကိုယ္ေပၚကေန ခဏထၿပီး ေပါင္ၾကားထဲမွာ ေမွာက္အိပ္လိုက္သည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕လီးႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာ ေရွ႕တည့္တည့္။ Wow....so big! လက္နဲ႕အသာအယာကိုင္ၿပီး လွ်ာဖ်ား
ေလးနဲ႕ ဒစ္ႀကီးကို ကလိလိုက္သည္။ လွ်ာရဲ႕ တံေတြးေတြေၾကာင့္ ဦးတုတ္ႀကီး တခ်က္တြန္႕သြားသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးထားေပမယ့္ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေခၽြးနံ႕ကေတာ့ ရွိေနေသးသည္။
ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အားရပါးရဟၿပီး ပင္ေပါင္လံုးေလာက္ရွိတဲ့ ဒစ္ႀကီးကို ပါးစပ္ထဲသြင္းယူလိုက္သည္။ လွ်ာကို အျပားလိုက္လုပ္ၿပီး ပါးစပ္ထဲေရာက္လာတဲ့ ဒစ္ႀကီးကို ရစ္ပတ္လိုက္သည္။
` အား... ေကာင္းလိုက္တာကြာ...´ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ မေျဖေတာ့ပဲ ပါးစပ္ထဲ အျပည့္အ၀၀င္ေနတဲ့ လီးႀကီးကို အျမတ္တႏိုး စုပ္ေပးေနမိသည္။ လီးစုပ္ဖူးေပမယ့္ အခုလို
ျပည့္ျပည့္၀၀ တစ္ခါမွ မစုပ္ဖူးဘူး။ လီးႀကီးကို ပါးစပ္ထဲ၀င္ႏိုင္ သေလာက္၀င္ေအာင္ ထိုးသြင္းၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ခ်ိဳင့္ေအာင္ အစြမ္းကုန္ စုပ္ေပးလိုက္သည္။ အေၾကာေတြတဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္
လီးႀကီးက တျဖည္းျဖည္း ေတာင္လာသည္။ တကယ့္ကုိ မာၿပီးေတာင္လာသည္။ ဒစ္ႀကီး ကိုသာပါးစပ္နဲ႕ စုပ္ေပးလိုက္ၿပီး လက္နဲ႕ ဂြင္းထုေပး လိုက္သည္။ ဦးတုတ္ႀကီး ဘာသံမွကို မထြက္
ေတာ့ပဲ ဖီးလ္ယူေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ က်န္လက္တစ္ဖက္က ကၽြန္ေတာ့္ညီဘြားကို ေဘာင္းဘီတိုၾကားထဲက ေနျပဳစုေပးလိုက္သည္။ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ လက္ကို ခပ္သြက္သြက္
လႈပ္ရွားေပးလိုက္သည္။ ဦးတုတ္ႀကီးလက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ဆံပင္ေတြကိုလာကိုင္သည္။
` အား.. ေကာင္းလိုက္တာကြာ.. ..ေမာင္ရင္က လီးစုပ္တာ ေတာ္လိုက္တာ. ..ဦးမိန္းမထက္ ေတာင္ေကာင္းတယ္.. ..ေအး. .ဟုတ္ၿပီ.. အခုလို. ..အား... အားေလးနဲ႕ စုပ္ေပး ..အား.... ေကာင္းလာၿပီ.. ..အား.. .....အရမ္းေကာင္းလာၿပီ.. .´ ဦးတုတ္ရဲ႕ လက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကို အားနဲ႕သူ႕ လီးႀကီးေပၚကို ဖိခ်ေနသည္။ ေသာက္မင္ကတ္လို႕ အစြမ္း
ကုန္စုပ္ေပး လိုက္သည္။ လက္က လည္းဒီ့ ထက္ျမန္ျမန္ ထုေပးလိုက္သည္။
` အား.... .ေမာင္ရင္. ..ေခါင္းဖယ္.. ..ေခါင္းဖယ္ ...ထြက္ေတာ့မယ္ ....´ ေျပာတာ နည္းနည္းေနာက္ က်သြားသည္။ ငန္က်ိခၽြဲပ်စ္ေနတဲ့ သုတ္ရည္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ ပါးစပ္ထဲကို တ၀က္ တပ်က္၀င္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကို မရပ္ေသးဘဲ ဆက္ထုေပးလိုက္သည္။
`အား... အား.. .ဟူး. .........´ ဦးတုတ္ရဲ႕ အသက္ရႈသံေတြ သက္ျပင္းခ်သံေတြ အင္မတန္ျပင္း သည္။ ပါးစပ္ထဲက ထြက္သြားေသာ လီးႀကီးမွာ သိပ္မေပ်ာ့ေသးဘဲ
လရည္ေတြႏွင့္ ဒစ္ႀကီးမွာ နီမည္းၿပီးေျပာင္လက္ေနသည္။ အ၀ါေရာင္သန္းေနတဲ့ ပ်စ္ခဲေနတဲ့ သုတ္ရည္ေတြဟာ လေမြးအံုႀကီးေပၚမွာ တြဲလဲခိုေနသည္။ ပါးစပ္ထဲက ခၽြဲပ်စ္ေနတဲ့
ဦးတုတ္ရဲ႕သုတ္ရည္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ထၿပီး ေထြးထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ေနာက္ေဖးက ျပန္ထြက္လာေတာ့ အခုထိ ပုဆိုးမ၀တ္ေသးတဲ့ ဦးတုတ္ႀကီးကိုေတြ႕ရသည္။
` ေမာင္ရင္... ကိုေက်းဇူးတင္တယ္ကြာ.... ဦး... ဒီလိုမ်ိဳး မေကာင္းတာၾကာၿပီ. ..´
` ရပါတယ္... ကၽြန္ေတာ္က ဦးေလးရဲ႕ပစၥည္း ေတာင္တာ ကိုၾကည့္ခ်င္ေတာ့ လုပ္ေပးရတာေပါ့...´ ဦးတုတ္ႀကီးလီးက ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးထြက္ၿပီးေတာင္ ေကာင္း
ေကာင္းမက်ခ်င္ေသး။ ေခါင္းေထာင ္ေနေသးသည္။
` ဦးေလးဟာႀကီးက အခုထိမက်ေသးဘူးလား...´ ဦးတုတ္က လရည္ရြဲေနေသာ လီးႀကီးကုိ ညစ္လိုက္ၿပီး
` ေတာ္ရံုနဲ႕မက်ဘူး.. ..ဦးက မိန္းမနဲ႕ဆို. ..အနည္းဆံုး ႏွစ္ခါေလာက္ၿပီးမွ ေနသာ ထိုင္သာရွိတာ.. .ေန႕တိုင္းေတာ ့မလုပ္ဘူးေပါ့ကြာ...´ ပါးစပ္ကသာေျပာေနတာ
လက္ေတြက အၿငိမ္မေနဘဲလီးႀကီးကို ဂြင္းတိုက္ေနေသးသည္။ ႏွစ္ခါမွ ေနသာထိုင္သာရွိတာတဲ့။ ဟူး.. .ကၽြန္ေတာ့္လို လူငယ္ေတြေတာင္ တခါတည္းနဲ႕တင္ ေမာဟိုက္ေနၿပီ။
` ဦးက ေတာ္ေတာ္အားရွိတာပဲ....´
` ရွိတာေပါ့ကြ... ေမာင္ရင္မယံုရင္.. ဦးေနာက္တခါထုတ္ျပလို႕ရတယ္ ..ေအးေဆးပဲ´ ေၾကာက္စရာ လန္႕စရာပါလား။ အခုထိ ဂြင္းထုေနတုန္း။
` ဟို...ယံုပါတယ္ဦး...´
` ေမာင္ရင္ယံုေပမယ့္. ..ဦးဟာက ေနာက္တေခါက္မလုပ္ရရင္ မရဘူးကြ...´ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထပ္လုပ္ခိုင္းခ်င္ပံုရသည္ဒ။ လရည္ေတြနဲ႕ခၽြဲက်ိေနေသာ မေပ်ာ့တေပ်ာ့
လီးႀကီးကုိ ထပ္မမႈတ္ေပးခ်င္ေတာ့။
` ဒါဆို.. .ဦးက ေနာက္တေခါက္ထပ္လုပ္ခ်င္တယ္ေပါ့..´
` ေအး...´
` ဟို...ဖိုးဒင္ျပန္ လာေတာ့မယ္ ထင္တယ္... ေနာက္ေန႕မွ ကၽြန္ေတာ္ထပ္ လုပ္ေပးမယ္ေလ...ဦး..´
` ဖိုးဒင္လား ဒီအခ်ိန္ျပန္လာမွ ...ညေနေစာင္းမွျပန္လာမွာ ....´ ကၽြန္ေတာ္ဘာ ဆက္ေျပာ ရမွန္းမသိဘူး။ လင္းေသြးသစ္ ...လင္းေသြးသစ္. ..မင္းစခဲ့တဲ့ဇာတ္မင္း ႏိုင္ေအာင္ က ေပေတာ့။
` ဒါဆို... ကၽြန္ေတာ္ ထုပဲထုေပးေတာ့မယ္. ...ရတယ္မဟုတ္လား ....´ ဦးတုတ္က ျပံဳးလိုက္သည္။ မခ်ိတခ်ိ အျပံဳးဟု ကၽြန္ေတာ္နာမည္တပ္လိုက္သည္။
` ေမာင္ရင္က.. .ဖိုးဒင္ကို ဒီည.. .ေပးခ်မွာမဟုတ္လား...´
` ဗ်ာ...´ မေန႕ က ဦးတုတ္သူတို႕ ေျပာေတြကို အကုန္ၾကားတယ္ေပါ့။ တေခါေခါနဲ႕ အိပ္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ျမင္တာပါ။
` မဗ်ာပါနဲ႕ကြာ...ေမာင္ရင္ က အေျခာက္ ေလးဆိုတာ ဦးသိပါတယ္... မရွက္ေနပါနဲ႕... .ဦးငယ္ငယ္ကလည္း ေမာင္ရင္လိုပံုစံမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းရွိပါတယ္.. .သူ႕လည္း
ဦးကို အခု ေမာင္ရင္ လုပ္သလိုလုပ ္ေပးတယ္ ....ဒါတင္မကဘူး.. .သူ႕ဖင္ေပါက္ထဲ ေတာင္ေပးထည့္တယ္...´ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာ ေတြတကယ့္ကို ပူထူေနသည္။ ငယ္ရာက ႀကီးလာတဲ့
လူႀကီးကုိ သြားဖီးေတာ့ ခံေပေတာ့.. ..လင္းေသြးသစ္.. .မင္းခံေပေတာ့။
` ဟို...ဦး... .ဒီကိစၥကို ဖိုးဒင္ကို မေျပာပါနဲ႕ဗ်ာ....သူသိသြားလို႕ရွိရင္ ....´ ဖိုးဒင္က လူငယ္။ သူ႕အေဖေျပာလို႕ ၿမိဳ႕ကဆရာက အေျခာက္ႀကီးပါဆိုရင္ တရြာလံုး
သိသြားႏိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ စာေတာင္သြား မသင္ရဲဘဲ ၿမိဳ႕ကိုျပန္ေျပးရ ကိန္းဆိုက္သည္။ ေနာင္တ ဆိုတာ ေနာင္မွ တရတာတ ကယ့္ကိုမွန္သည္။
` မေျပာပါဘူးကြ.... တခုေတာ့ရွိတယ ္.. .ဦးရဲ႕သား ဖိုးဒင္ ....ေ မာင္ရင့္ကို မလုပ္ခင္.. .ဦးအရင္လုပ္ခ်င္တယ္.. .သားက အေဖထက ္သာရင္ မေကာင္းဘူးမလား´မွားပါတယ္။ မွားပါတယ္။ ဒီကိစၥကိုမ်ား သားက အေဖထက္ သာရင္မေကာင္း ဘူးဆိုေတာ့.. .ဟူး... ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ရမလဲ။
` ကၽြန္ေတာ္ ခံႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး. ..ဦးရဲ႕ဟာႀကီးက အႀကီးႀက ီး....´ ဦးတုတ္က ေငါက္ထနဲ ထထိုင္လိုက္သည္။ လီးႀကီးကလဲ ထိုးထုိးေထာင္ေထာင္။
` နာတာခဏပါကြ.. .၊ ေနာက္ေတာ့. ...မင္းတို႕ေတြထံုးစံ အတိုင္း ေကာင္းသြားမွာပါ...´ အားပါးပါး... အားရိုးရိုးလို႕ ေအာ္ရေလာက္သည္။ ဒီေလာက္ထိအထာနပ္
ေနတာ ဦးတုတ္ႀကီး ဖင္ဘယ္ ေလာက္ေတာင္ခ်ဖူးမွန္းမသိ။
` မလုပ္လို႕ မရဘူးလားဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္ နာမွာေၾကာက္လို႕ပါ...´
` ကဲ... ဒီဘက္ကိုလာ... .ဦးမနာေအာင္လုပ္ေပးမယ္. ...´ ကၽြန္ေတာ္ ဦးတုတ္ႀကီး ေျပာတဲ့အတုိင္း သူ႕ဘက္ကိုထ သြားလုိက္သည္။
` ဒီမွာ ေမွာက္ရက္ေလးေန.. .မနာဘူး. ...ေဟာဒီမွာ ေမာင္ရင္ယူလာတဲ့ ဆီပုလင္းရွိတယ္... စိတ္ကိုေလ်ာ့ထား. ...´ သူေျပာတဲ့အတိုင္း ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္နဲ႕ ေမွာက္ေပးလိုက္သည္။ ဆီပုလင္းက ေဆးလိမ္းဖို႕အတြက္ပါ။ အခုဟာက...။
` ဦး. ..တကိုယ္လံုးနာေနတယ္ဆို. ..ေနာက္ရက္ ေတြမွလုပ္ပါလား.. .ကၽြန္ေတာ္ျပန္မ ွမျပန္ေသးဘဲ.. .´ ဦးတုတ္ႀကီးက ခပ္တုတ္တုတ္ရီလိုက္သည္။( အဲ...ေယာင္
လို႕...ခပ္အုပ္အုပ္ရီလိုက္သည္)
` ဘာမွမနာဘူး.. ..နာေနတာ.. .ေဟာဒီကလီးႀကီး.. .´ သြားပါၿပီ၊ တရွက္ကေန ႏွစ္ရွက္ကြဲၿပီ။ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေက်ာ့ကြင္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္အသာတၾကည္ ဖမ္းခံမိၿပီပဲ။
ယုန္ငယ္ေလးပမာ က်ားေရွ႕မွာ ေမွာက္ရက္ေလး ေနေပးလိုက္ရသည္။ (ယုန္ငယ္ျဖစ္ပါသည္ ....သိုးငယ္ မဟုတ္ပါ.. ..ဟဲ...ငွဲ...ငွဲ..)။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီကို အသာေလးဆြဲခၽြတ္လိုက္ၿပီး
ဦးတုတ္ရဲ႕ လက္ၾကမ္းႀကီးေတြက ဖင္ႏွစ္မြာကို အပီညစ္ေနေတာ့သည္။ ၾကမ္းရွရွ အရသာက တမ်ိဳးေတာ့ေကာင္းသား။ ဖင္ၾကားကို ၿဖဲလိုက္ၿပီး... .ထြီ...အိုး. ..တံေတြးေတြေထြးခ်လိုက္သည္။
ဦးတုတ္ရဲ႕တံေတြးေတြေၾကာင့္ ေစးကပ္ကပ္စိုစိစိျဖစ္သြားသည္။
` ေမာင္ရင္...ေလးဖက္ေထာက္ေပးပါလား...ေမွာက္ယက္က ၀င္သြားမွလုပ္လို႕ ေကာင္းတာ...´ ကၽြန္ေတာ္ မေနႏိုင္ေတာ့။ သိခ်င္သမွ်ကိ ုေမးရေတာ့မည္။
` ဦးေလးက ဒီလိုပဲ အေျခာက္ဖင္ေတြကို ခ်ေနက်ပဲလား...´ အတတ္ႏိုင္ဆံုး စကားလံုး ယဥ္ယဥ္ေလး ေတြေရြးခ်င္ပင္မယ့္ ...ကၽြန္ေတာ္ မေရြးျဖစ္ေတာ့။
` ဟား...ဟား... .ဒီလုိပဲေပါ့ကြ. ...ဦးငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ...အေျခာက္ႏွစ္ေယာက္ ေလာက္ပါတယ္... ေန႕ဘက္မွာ တေယာက္က ဦးကို ထန္းရည္တိုက္ၿပီး
ဖင္ခ်ခိုင္းရင္ ေနာက္တေယာက္က ညဖက္က်ရင္ ဦးအိမ္ရဲ႕ေနာက္ေဖးမွာ လီးစုပ္ေပးတယ္... ဒီလိုေနလာတာ.. ..ဖိုးဒင္အေမနဲ႕ မေတြ႕ခင္အထိေပါ့ကြ...´
` အခုအဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေကာ....´
` တေယာက္က ပိုးထိလို႕ (ေျမြကိုက္လို႕) ဆံုးသြားၿပီ. ..တေယာက္က သူ႕မိဘ ေတြနဲ႕ၿမိဳ႕ကိုေျပာင္း သြားၿပီ...´ ဦးတုတ္ကလည္း မလြယ္ပါလား။ အေဖတူသားလား...
သားနဲ႕တူတဲ့ အေဖလား။ ဦးတုတ္ေျပာသည့္ အတုိင္း ဖင္ကို ေနာက္ကိုေကာ့ၿပီးေပးထားလိုက္သည္။ ဦးတုတ္က သူ႕ဒစ္ႀကီးကို ဖင္၀မွာလာေတ့သည္။ လရည္ေတြက ေျခာက္သြားပံုရသည္။
ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ႏွင့္ မာေတာင္ေတာင္ႀကီး။
` ေမာင္ရင့္နားက ဆီပုလင္းလွမ္းေပးပါအံုး...´ ကၽြန္ေတာ္ဆီပုလင္းလွမ္းေပးလိုက္သည္။ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ဆီပုလင္းထဲက မုန္႕ညင္းဆီေတြကို လက္ဖ၀ါး
ထဲအားရပါးရထည့္သည္။ ကုန္ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ဆီေတြကုန္ပါၿပီ။ ဆီရြဲေနတဲ့လက္နဲ႕ သူ႕လီးႀကီးကို အစြမ္းကုန္ ဆီသုတ္ေနသည္။ ဘယ္ဖက္လက္က ဖင္၀ေလးကို ပြတ္ေနေသးသည္။
ဒူးေထာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္နားကပ္လာၿပီး ဒစ္ႀကီးကို ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ခ်ယ္ရီ၀ေလးမွာေတ့ထားလိုက္သည္။
` ေမာင္ရင္...စိတ္ေလ်ာ့ထား...´ စိုစိစိႏွင့္အတူ ဒံုးက်ည္ထိပ္ဖူးႀကီးက အေပါက္၀ ကိုတည့္တည့္ခ်ိန္ ထားသည္။
` အား....အား...... ....´ ေျပာေတာ့ မနာဘူးတဲ့။ မတရားထိုးထည့္သည္။ ဖင္၀တခုလံုးက်ိန္းစပ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ျပန္လွည့္ၿပီးဦးတုတ္ရဲ႕ ဗိုက္ေခါက္ႀကီးကို
လက္ျဖင့္တြန္းလိုက္သည္။
` မရဘူး. ..အရမ္းနာတယ္. ...´
` စိတ္ေလ်ာ့ေလ.... မတင္းထားနဲ႕.. .´ စိတ္ေလ်ာ့ေပမယ့္ မသံုးတာ ၾကာၿပီျဖစ္တ ဲ့ေသာ့ေပါက္ လိုနည္းနည္းေတာ က်ပ္တာေပါ့။
` ေလ်ာ့ထားတယ္...´ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဖီးလ္တက္ေနတဲ့ စိတ္ေတ ြဘယ္ေရာက္သြား မွန္းမသိ။ ဦးတုတ္ႀကီး က ကၽြန္ေတာ့္ညီငယ္ကို လက္နဲ႕ဂြင္းထုေပး ေနသည္။
ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးျဖင့္ ဖင္၀ကို ၿဖဲၿပီး ဒစ္ႀကီးကို ေတ့ကာအားနဲ႕ဆြဲသြင္းလိုက္သည္။
` အား... အား. .ေသၿပီ... .အား... ´ ဆီေၾကာင့္သာ ေလ်ာ၀င္သြားေပမယ့္ အရွိန္နဲ႕ ၀င္တဲ့အတြက္ ေၾကာင့္ အနားသတ္ ေတြစုတ္ၿပဲသြားၿပီ လားေတာင္မသိ။ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းနဲ႕
ေအာင့္ေနသည္။ တကယ့္ကို တင္းက်ပ္ျပည့္၀တဲ့အရသာကို ခံစားရသည္။ ဦးတုတ္ႀကီးက ခဏေလးေတာင္မနားဘဲ လီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလံုးကိုအဆံုးထိသြင္းလိုက္သည္။
` အား... .နာတယ္.... .အရမ္းနာတယ္. ...´
` ခဏေလးပဲနာမွာပါကြ. ..အျဖစ္သည္းမေနပါနဲ႕. ..´ ခင္ဗ်ားႀကီးခံၾကည့္ပါလားလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေျပာလိုက္ခ်င္သည္။ ဆီရဲ႕အကူအညီေၾကာင့္သာ နည္းနည္း ေခ်ာင္
ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိျဖစ္သြားသည္။ စပ္ဖ်င္း တင္းက်ပ္ေနေသာ ခံစားမႈက အခုထိရွိဆဲ။ လီးႀကီးကို အသြင္းအထုတ္ ပံုမွန္ေလးလုပ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ၾကမ္းျပင္တြင္အပ္ကာ ဖင္တခု
လံုးကိုဦးတုတ္ႀကီး လက္ထဲ အပ္ထားရသည္။ ခါးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ အားရပါးရဆုပ္ကိုင္ၿပီး အားနဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အူနံရံေတြထဲကို အရွိန္ပါပါ ထိုးထည့္လိုက္သျဖင့္ ေအာင့္
ေအာင့္လာသည္။
` အခုေကာင္းသြားၿပီမလား....´
` နာေသးတယ္....´
` ေအာင့္ခံထား...´ လီးႀကီးကို တခ်က္တည္းဆြဲထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္တကိုယ္လံုး ေလထဲေျမာက္တက္သြားသလို ရင္ဘတ္တခုလံုး ဟာခနဲျဖစ္သြား
သည္။
` ခါးေကာ့ထားလိုက္... ဖင္ကို ေျမာက္ထား.. .´ အခု ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဦးတုတ္ေျပာသည့္ အတုိင္း လိုက္လုပ္ေနရသည္။ သူေျပာသလို နည္းနည္းေတာ ့ေကာင္းလာသည္။
ဆီပုလင္းထဲက ဆီေတြကို ဖင္ေပါက္ကိုၿဖဲၿပီးေလာင္းထည့္လုိက္သည္။ နဂိုက ပူထူေနေသာ ဖင္၀တစ္ခုလံုး ေအးစက္စက္ျဖစ္သြားသည္။ ဦးတုတ္ကခါးကိုကိုင္ၿပီး နဂို ေလးဖက္ေထာက္
ပံုစံအတိုင္း ျပန္ေနခိုင္းသည္။ ဒီတစ္ခါ ဖင္၀ကို ေသခ်ာေတ့သည္။ ခါးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္သည္။
` အား......´ အားနဲ႕တခ်က္တည္းေဆာင့္ခ်လိုက္တဲ့ အရွိန္က ေတာ့္ေတာ့္ကိုျပင္းသည္။ ကၽြန္ေတာ့္လီးကိုလည္း ဦးတုတ္က ဂြင္းထုေပးေနျပန္သည္။ အခ်က္ေပါင္းမ်ား
စြာ သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္။
` ေမာင္ရင္...ေမွာက္ခ်လုိက္´
` ဟုတ္...´ ဦးတုတ္ကိုယ္ႀကီးက ေလးသည္။ လီးႀကီးက ဖင္ထဲကေနမႏႈတ္ေသး။ ဦးတုတ္ ေကာင္းလာပံုရသည္။ သူ႕လွ်ာၾကမ္းႀကီးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္လည္ပင္းေတြကို
လာလ်က္သည္။ ေနာက္. ..နားရြက္ေတြကို သြားျဖင့္ခပ္ ေဖာ့ေဖာ့ကိုက္သည္။ အား.... ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ ေျပာမျပတတ္ ေအာင္ ေကာင္းလာသည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြဒီ့ထက္
ျမန္လာသည္။
` အား.... အား...... ..ၿပီးေတာ့မယ္....´
` ဦး....ဦး... .အထဲမွာ မထုတ္နဲ႕.....´
` အား.... မရေတာ့ဘူး..အား.. ........အား...... ........ ....´ ပူပူေႏြးေႏြး သုတ္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ဖင္ထဲကို ပန္းထုတ္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္လီးထိပ္မွလည္း
ဦးတုတ္ႏွင့္အတူ လရည္မ်ားတရေဟာ ပန္းထြက္လာသည္။ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုရဲအေလးခ်ိန္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္လီးမွာ သုတ္ရည္ထြက္ေပမယ့္ နာေနသည္။ ပြတ္တုိက္အားေၾကာင့္
ပူတဲ့ အပူနဲ႕ လရည္ရဲ႕အပူခ်ိန္တို႕ေပါင္းၿပီး ဖင္တခုလံုးပူထူေနသည္။ ဦးတုတ္ကသူ႕လီးႀကီးကို ဆြဲမထုတ္ေသး။
` ဦး...ထေတာ့ေလ....´
` ခဏေလး ေပးစိမ္ထားပါလား....´
` ထပါေတာ့ဗ်ာ... အေလးႀကီးပဲ.. .´ ဦးတုတ္က ကၽြန္ေတာ့္ပါးေတြကို သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေမြးႀကီးနဲ႕ တခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး မွ ဖင္ထဲက လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
လရည္ေတြေၾကာင့္ ပလြတ္ဆိုတဲ့ အသံနဲ႕အတူ ဦးတုတ္ႀကီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။
` ေကာင္းလိုက္တာကြာ.. .အခုလို.. .မေကာင္း တာေတာ္ေတာ့္ကိုၾကာၿပီ။..´ ကၽြန္ေတာ္ထလိုက္ေတာ့ ဖင္ထဲက ဦးတုတ္ရဲ႕ သုတ္ရည္ေတြက စီးက်လာသည္။
အျပင္ဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္းကင္ႀကီးေတာင္ လိေမၼာ္ေရာင္သန္းေနၿပီ။
` ကၽြန္ေတာ္ေရသြားခ်ိုဳးေတာ့မယ္...´
` ေနအံုး..ဦးေရသြားခပ္ေပးမယ္...´ ဦးတုတ္ရဲ႕ လီးႀကီးမွာ အခုမွေပ်ာ့သြားသည္။
` ရတယ္..ကၽြန္ေတာ့္ဖာသာ ခပ္မယ္....´
` ဦး...လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္...ဦးလည္းေရျပန္ခ်ိဳးရဦးမယ္...ဒီမွာၾကည့္ဦး...´ ဦးတုတ္ႀကီးက သူ႕ေပါင္ၾကားကလီးႀကီးကို ေကာ့ျပသည္။ လရည္ေတြရယ္...အက်ိအခၽြဲ
ေတြေပေနတဲ့ ေမ်ာ့တစ္ေကာင္လို မည္းသည္းေျပာင္လက္ေနသည္။ အ၀တ္ႀကိဳးတန္းေပၚက ေရလဲပိုင္းေလးကို ဦးတုတ္ခါးမွပတ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ထြက္လာခဲ့သည္။
အိမ္ေနာက္ေဖးေရာက္ေတာ့ ေနေတာင္ေစာင္းေနၿပီ။ ေကာင္ကင္ႀကီးတစ္ခုလံုး ပန္းဆီေရာင္ထလို႕။ အသံုးမျပဳတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ခ်ယ္ရီ၀ေလးမွာ က်ိန္းစပ္ေနသည္။
ဦးတုတ္ ကိုယ္တိုင္ေရခပ္ေပးသည္။ ေအးစက္ေနေသာေရက ခ်ယ္ရီ၀ေလးဆီေရာက္သြားတိုင္း စပ္ဖ်င္းဖ်င္း။ ဦးတုတ္က စဥ့္အိုးထဲကို ေရအျပည့္ျဖည့္ထားသည္။ ေရသံုးေလးထမ္း
ခပ္ထားသည့္ အတြက္ေမာ ေနပံုရသည္။ အိမ္ေနာက္ေဖး အုတ္ခံုေလးမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေရခ်ိဳးတာၾကည့္ေနသည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ ဗိုက္သားျပင္ႀကီးက တကယ့္ကို
ေဖာင္းကားေနသည္။ ၾကြက္သားေတြအရင္ကရွိခဲ့ပံုေပၚသည္။ ေရကို အားရပါးရခ်ိဳးလိုက္ၿပီး တကိုယ္လံုးေပ့ါပါ့းလန္းဆန္းသြားသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕က ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚမွာ
ဖတ္မယ္လို႕လုပ္ထားတဲ့စာအုပ္ေလးကို ယူၿပီး သြားဖတ္ ေနလိုက္သည္။ ဦးတုတ္က ေနာက္ေဖးမွာ ေရခ်ိဳးရင္းက်န္ခဲ့သည္။
+++
ဖိုးဒင္တို႕ရြာ (အပိုင္း - ၃)
` ပူလိုက္တာဗ်ာ....´ ဖိုးဒင္ေတာင္ ျပန္ေရာက္လာၿပီ။ လက္ထဲမွာလည္း ဘာငါးမွန္းမသိတဲ့ ငါးတစ္ေကာင္ပါလာသည္။
` ဟုတ္တယ္ကြ... ဒီေန႕ ပိုပူတယ္...´ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနားကို ၀င္ထုိင္သည္။ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြနဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ။ စူးရွတဲ့ ကိုယ္နံ႕ျပင္းျပင္းကို ဖုိးဒင္ဆီက ရလိုက္သည္။ ေလေပြရိုင္း ေသးေသးေလးတစ္ခု က အိမ္ေရွ႕က သစ္ရြက္ေျခာက္ေလး ေတြကို ေပြ႕ပိုက္ကာ သိမ္းပိုက္သြားသည္။ အလင္းေရာင္က ပုဇြန္ဆီေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့။ အခုမွပဲ ညေနဆည္းဆာကို ေသခ်ာေတြ႕ရေတာ့သည္။
` အစ္ကို... ခဏထိုင္ဦး.. .ငါထမင္းဟင္း ခ်က္ၿပီးရင္ စားလို႕ရၿပီ..´
` မဆာေသးပါဘူးကြ.. .ဖိုးဒင္ခဏနားအံုးေပါ့ ...အခုမွျပန္လာတာ ...´ ဖိုးဒင္က မတ္တပ္ရပ္ လုိက္ၿပီးပုဆိုးကို ျပင္၀တ္လိုက္သည္။ အျပာေရာင္ရင့္ရင့္ပုဆိုးက တကယ့္ကို ေဟာင္းႏြမ္းေနေလၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ မျပန္ခင္ ဖုိးဒင္ကို အ၀တ္အစား၀ယ္ေပးအံုးမည္။
` ထမင္းအိုးက်က္ဖို႕ေစာင့္ရအံုးမယ္ေလ ...အစ္ကို႕ဖာသာ စာဖတ္ေနပါ ...ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ၿပီး က်က္ရင္ေခၚ လိုက္မယ္. ..´ ႏွီးနဲ႕ခ်ည္ထား တဲ့ငါးကိုပါတစ္ပါတည္း သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္လက္စ စာအုပ္ထဲတြင္ အာရံုနစ္ေနလိုက္သည္။ တေအာင့္ၾကာေတာ့
` ေမာင္ရင္... ဘာစာေတြဖတ္ ေနတာတုန္း´ ဦးတုတ္ႀကီးက ေရထပ္ခ်ိဳးလိုက္လို႕လားမသိ။ နည္းနည္းေတာ့ သန္႕သန္႕ရွင္းရွင္းျဖစ္သြားသလုိပင္။
` ဦးေလး... ထန္းေတာ မသြားဘူးလား...´ ခပ္တုိတုိ၀တ္ထားေသာ ပုဆိုးကိုမွအားမနာဘဲ ဒူးကို ေထာင္ၿပီးအားရပါးရထိုင္သည္။ ပုဆိုးစေအာက္က လြတ္သြားေသာ
မည္းနက္ၿပီးေပ်ာ့ေနတဲ့ လီးႀကီးကို ထပ္ေတြ႕လိုက္ရသည္။
` ဒီေန႕မသြားေတာ့ပါဘူး ..ထန္းရည္ထက္ ေကာင္းတဲ့အရာကို ဦးေတြ႕သြားၿပီ...´ ပုဆိုးၾကားကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဦးတုတ္ရဲ႕ ပစၥည္းက အနည္းငယ္လႈပ္သြားသလို
ပင္။
` ေန႕တိုင္းေသာက္ တာမေကာင္းပါဘူးဦးရယ္ ...ေလ်ာ့ေသာက္ေပါ့...´ ကၽြန္ေတာ္ စကားကို လြဲလိုက္သည္။
` ဒီေန႕လို ...ေန႕တုိင္းမဟုတ္ေတာင္ ရက္ျခားေလာက္ျဖစ္ရင္ေတာ့ ေသာက္ျဖစ္မယ္ မထင္ပါဘူးကြာ...´ ကၽြန္ေတာ္မေျပာလို႕မျဖစ္ေတာ့။ ေတာ္ၾကာထမင္း၀ိုင္းမွာ
ေျပာလို႕ ဖိုးဒင္က ေမးရင္မလြယ္။
` ဦး...´
` ေျပာေလ...´ ကၽြန္ေတာ္က ဦးတုတ္နားကို ကပ္သြားၿပီး
` ဒီအေၾကာင္းေတြကို ထပ္မေျပာပါနဲ႕ေတာ့ဗ်ာ. ..ဖိုးဒင္သိသြားရင္ မေကာင္းဘူး...´ ဦးတုတ္က အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႕ ညစ္တစ္တစ္ရီလိုက္သည္။ ေျပာင္စျပဳေနၿပီ
ျဖစ္တဲ့ႏွဖူးေပၚက ဆံပင္ပါးပါးေလးေတြက ေလအတိုင္မွာ ဦးတုတ္ရဲ႕ႏွဖူးကို ပိုၿပီးေျပာင္သြားေစသည္။
` ေအးပါကြ... ေမာင္ရင္သာ ...ဦးကို ဒီေန႕ကလို အလုိက္သိရင္ မေျပာပါဘူး....´ ဦးတုတ္က လီးသာ တုတ္သာမဟုတ္။ လူကိုလည္း အၿပီခ်ဳပ္တတ္သည္။ ဒါလား... ေတာသားဆိုတာ။ ဦးတုတ္ရဲ႕ စကားေတြက ရင္ေတြခုန္ေစတာ ေတာ့အမွန္။
` ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္ကတိေပးပါတယ္...´
` ကဲ...ေမာင္ရင္ ဖတ္စရာရွိဆက္ဖတ္ေန ...ဦးေနာက္ေဖး၀င္ၿပီး ထမင္းအိုးသြားၾကည့္ လိုက္အံုးမယ္...´
` ဟုတ္ကဲ့.... ´ ဦးတုတ္က ဖုိးဒင္ အေဖဆိုတာ ေျပာလို႕သာယံုရသည္။ ဖိုးဒင္နဲ႕ တစက္မွမတူ။ အရပ္အေမာင္းေကာ ...ရုပ္ရည္ေကာ။ ဖုိးဒင္က သူ႕အေမနဲ႕တူပံုရ
သည္။ ေကာင္းကင္ႀကီးက ေမွာင္ရိပ္သန္းလာသည္။ ပုဇြန္ဆီေရာင္မရွိေတာ့ဘဲ ညိဳေမွာင္းလာသည္။ ေလအေ၀ွ႕မွာ ျခံေရွ႕နားမွာ အေလ့က်ေပါက္ေနတဲ့ ပန္းတမ်ိဳးရဲ႕ အနံ႕ကို ကၽြန္ေတာ္
ရလိုက္သည္။ ေလးေအးေအး ထဲတြင္ ေမြးပ်ံလာသည္။ သည္လုိ ေန၀င္ခ်ိန္ဆည္းဆာက လူကို ႏူးညံ့သြားေစသည္။ လြမ္းေဆြးသြားေစသည္။ ဒီရြာမွာ အင္တာနက္မရွိ။ မီးမရွိ။
သို႕ေပမယ့္ ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ မီးမလာတဲ့အခ်ိန္ ဓာတ္ဆီအနံ႕ေတြရယ္၊ မီးစက္သံ တဒုန္းဒုန္းေတြရယ္၊ စက္က ထြက္တဲ့မီးခိုးနံ႕ ျပင္းျပင္းေတြထက္ေတာ့ အဆေပါင္းမ်ားစြာသာသည္။ ပူအိုက္ေပမယ့္
ေလေအးေပးစက္မလို။ ဘယ္ကေနဘယ္လုိ အရပ္မ်က္ႏွာမ်ိဳးစံုက တုိက္တဲ့ ေအာက္စီဂ်င္အျပည့္ပါတဲ့ ေလႏုေအးေလးေတြက တကယ့္ကိုေအးခ်မ္းေစသည္။ ဒီရြာကေလးကို ကၽြန္ေတာ္
အမွန္ပင္ခ်စ္မိသြားသည္။
` အစ္ကို... ထမင္းစားလို႕ရၿပီ.. .´ ဖိုးဒင္က အိပ္ထဲက ေနလွမ္းေခၚသည္။ စာအုပ္ကိုပိတ္လိုက္ၿပီး အိမ္ထဲကို၀င္သြား လိုက္သည္။ ညက ေမွာင္ရီ၀ိုးတ၀ါးျဖစ္လာသည္။
အိမ္ခန္းထဲက မီးအိမ္ေလးက သူ႕ဟာနဲ႕သူ အစြမ္းကုန္ ထြန္းလင္းေနသည္။ စားပြဲ၀ုိင္းေလးမွာ ဖိုးဒင္က က်က်နနျပင္ထားသည္။ ဖိုးဒင္ယူလာေသာ ငါးေလးကို ဆီက်န္ေရက်န္အစပ္ခ်က္
ထားသည္။ ငါးဟင္းပူပူေပၚတြင္ နံနံပင္ေလးအုပ္ထားသျဖင့္ ငါးဟင္းေလးမွာ မစားခင္ကတည္းက နံနံပင္အနံ႕ေလးေမြးပ်ံ႕ေနသည္။ ငါးပိရည္နဲ႕ တို႕စရာက တခြက္။ ေနာက္ ပဲႀကီးကို ဟင္း
ရည္ခ်က္ထားေသးသည္။ ပဲႀကီးဟင္းရည္ေပၚအုပ္ထားေသာ ဆူးပုပ္ရြက္၏ အနံ႕ကလည္း တမ်ိဳးတဖံု ထမင္းစားခ်င္စိတ္ကို တဖြားဖြားေပၚေစသည္။
` အစ္ကို...ဒီဘက္မွာထိုင္...´
` ဟား.... ေမြးေနတာပဲ.. .ဗိုက္ေတာင္ဆာလာၿပီ. ..´ ဖိုးဒင္ ကလက္ေဆးဇလံု ေလးေပးသည္။ ဆပ္ျပာႏွင့္ေဆးပံုမေပၚ။ ဦးတုတ္ႀကီးကေတာ့ စားေတာင္ေနၿပီ။ ငါးပိရည္နဲ႕
အားရပါးရနယ္ဖတ္စားသည္မွာ ၾကည့္ေနတာနဲ႕တင္ ဗိုက္ဆာလာသည္။
` စား.... ေမာင္ရင္... ထည့္စား... ငါ့သားက ဟင္းခ်က္ေတာ္တယ္...´
` ဒီတိုင္းပါပဲဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ့္ခ်က္တတ္ သလိုခ်က္ထားတာ ....မသိရင္ ေအးျမကိုေမး တယ္ေလ...´ ဖိုးဒင္ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးျပလိုက္သည္။ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ဖိုးဒင္ရဲ႕
ေမးရိုးေတြက ထင္းေနသည္။ ေယာက်ာ္းပီသတဲ့ေမးရိုးေတြ ႏွာတံျမင့္ျမင့္ေတြကို ဖုိးဒင္ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ ဖိုးဒင္ကို ၾကည့္ေလ...ဦးတုတ္နဲ႕ဘယ္လိုမွမတူေလ။ ဖိုးဒင္ခ်က္တဲ့လက္ရာက
ေအးျမ လက္ရာကိုမွီသည္။ တို႕စရာအစံုႏွင့္ငါးပိရည္ကလည္း တကယ့္ကို ထမင္းၿမိန္ေစသည္။
` အရမ္းကိုစားေကာင္းတယ္ ....ေအးျမ ခ်က္တာနဲ႕ ေတာင္စား ေကာင္းေသးတယ္...´
` ဟာ... အစ္ကိုကလည္း. ...ေအးျမက ပိုေကာင္းတာ...´ ဖိုးဒင္က ရိုးရိုးသားသား ေျပာေပမယ့္ ဦးတုတ္က တခ်က္ဟက္ခနဲရီလိုက္သည္။
` ကဲ... ငါ ေရေႏြးၾကမ္း သြားေသာက္ လိုက္အံုးမယ္...´ ဦးတုတ္ႀကီးက စားၿပီးသြားလို႕ ထသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္စသက္ၿပီး ထမင္းပန္းကန္ေတြကို ေနာက္ေဖး
ကိုသယ္သြားလိုက္သည္။ ဖုိးဒင္က သူလုပ္မယ္ေျပာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ပဲ ေနာက္ေဖးမွာ ဆီမီးေလးယူၿပီး ပန္းကန္းေတြသြား ေဆးလိုက္သည္။ ေနာက္ေဖးတြင္ ေလတခ်က္ တိုက္လိုက္တုိင္း
ရင္ထဲကို ေအးစိမ့္သြားသည္။
` အစ္ကို ကလည္းဗ်ာ... ငါေဆးပါ့မယ္... သြား... အိမ္ေရွ႕မွာ အၾကမ္းသြား ေသာက္ခ်ည္´
` ရပါတယ္ကြ.. ဖုိးဒင္က ခ်က္လည္းခ်က္ ေဆးလည္း ေဆးဆိုပင္ပန္းမွာေပ့ါ...´
` ငါ လုပ္ေနက်ပါ....´
` ကဲ... ထားခဲ့.. .အစ္ကိုေဆးၿပီး ထြက္လာခဲ့မယ္... ဖိုးဒင္လည္း နားၿပီးေရမိုးခ်ိဳးေတာ့ ..မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ...´
` အစ္ကို... ကခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္... အစ္ကိုသာ ေအးျမျဖစ္ရင္ ေကာင္းမွာပဲ...´
` ေဟာဗ်ာ... မလုပ္လုိက္ပါနဲ႕... ေအးျမေတာ့ မျဖစ္ပါရေစနဲ႕....´
`အစ္ကို...´ ဖိုးဒင္က အသံတိုးလိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္နားကပ္ေျပာသည္။
` ဘာလဲ...´
` ဒီည... အစ္ကို ေအးျမ ဟန္ေဆာင္ေပးရမယ္. ..မေမ့နဲ႕ေနာ္...´
` ဟာ.... ေနာက္ေန႕မွ....´ ဒီေန႕ ဘယ္လုိမွမျဖစ္ႏုိင္ေတာ့။ ခ်ယ္ရီေပါက္ေလး တခုလံုး က်ိန္းစပ္ေနေသးသည္။
` မရဘူး... .ဒီေန႕ပဲ... မေန႕ညက ကတိေပးထားတယ္ေလ...´ ကၽြန္ေတာ့္နားအတင္းကပ္ေျပာသျဖင့္ ဖိုးဒင္ရဲ႕ ကိုယ္နံ႕ျပင္းျပင္းကႏွာေခါင္းထဲ စူးခနဲ ၀င္ေရာက္လာသည္။
` မျဖစ္ဘူး.. .ဦးတုတ္ႀကီး လည္းရွိတယ္... အဲ့ဒါလုပ္ရင္... ေဘးနားမွအိပ္ ေနတာႏိုးသြားလိမ့္မယ္...´
` ဟာ... အေဖက မိုးႀကိဳးပစ္တာ ေတာင္မႏိုးပါဘူးဆို...´ မႏိုးလို႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ဖိုးဒင္ေျပာတာ ေတြအကုန္ၾကားတာမဟုတ္လား။
` မေန႕ကဘဲ.... ဖိုးဒင္ ထုထားတယ္ေလ. ..ဒီေန႕ေတာ့ အားယူလိုက္အံုး ...မနက္ျဖန္... တကယ္ကတိေပးတယ္...´
` ဟင္း... ဒါဆို... ဒီေန႕ဘာမွမသင္ေပးဘူးလား....´
` ဟို.... နမ္းတာသင္ေပးမယ္...´
` နမ္းတာေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းနမ္းတတ္ပါတယ္...´
` မဟုတ္ဘူးကြ ....ျပင္သစ္အနမ္း ...ႏႈတ္ခမ္းျခင္းနမ္းတာ ...´ ဖုိးဒင္က အနားပိုကပ္လာသည္။
` ဘာထူးျခားလို႕လဲ...´
` ထူးျခားလို႕သင္ေပးတာေပ့ါ... ကဲ... တေအာင့္ေန ေရသြားခ်ိဳး ....သြားပါ ေသခ်ာတိုက္ထား...´
` ေကာင္းၿပီ. ..ကတိတည္ေနာ္ ...´
` ေအးပါကြ....´ ဖိုးဒင္က ခုန္ေပါက္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ကို ထြက္သြားသည္။ ကေလး စိတ္လည္း ကုန္ေသးပံုမေပၚ။ မဟူရာေကာင္း ကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လျခမ္းေလးက ေကြးေကြး
ေလးလင္းေနသည္။ ၾကယ္ေတြေတာ့ ေကာင္းေကာင္း မေတြ႕ေသး။ ရန္ကုန္မွာဒီအခ်ိန္ဆို Gtalk မွာ chat ေနေလာက္ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္အရင္တုန္းက အၿမဲတမ္းစကားေတြေျပာျဖစ္တဲ့ ဘလက္ဒရိုဂ်န္(blacktrojan) ကိုသတိရသည္။ ခ်စ္လို႕ေခၚခြင့္ရွိေပမယ့္ အထင္လြဲမႈတစ္ခုေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို blocked လိုက္သည္။ သူနဲ႕စကားေျပာရတာကို ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္သည္။ ဘ၀ အေမာေတြကို ေခတၱေမ့သြားသည္။ အိမ္ေနာက္ေဖးရဲ႕ ေဒါင့္ေလးမွာ အသီးေတြျပြတ္ေနတဲ့သေဘာၤပင္ေလးကို အခုမွသတိထားမိသြားသည္။ ခ်စ္ (ဘလက္ဒရိုဂ်န္)က သေဘာၤ ေဖ်ာ္ရည္အရမ္းႀကိဳက္သည္။ အနက္ေရာင္ႀကိဳက္သည္။ ေဘာင္းဘီဆိုရင္ skinny ႀကိဳက္သည္။ ကတံုးေလးလည္းတံုးထားသည္။ webcam နဲ႕ရိုက္ထားတဲ့ ခ်စ္ပံုေလးမွာ ခ်စ္ရဲ႕ ေအာက္ႏွာခမ္းေလးက အိတြဲတြဲေလးျဖစ္ေနသည္။ ေခါင္းေလးကို ငံုၿပီး တခုခုကို ၾကည့္
ေနတဲ့ပံုစံေလး။ ကိုယ္မွန္တာကို ေျဖရွင္းခ်က္မထုတ္ခ်င္ေတာ့လည္း နားလည္မႈလြဲမွားတာကို အဲ့ဒီ့အတုိင္းကၽြန္ေတာ္ထားျဖစ္ခဲ့သည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ အင္တာနက္ထဲက ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္ လို႕ေခၚခဲ့ေသာ အၿမဲလိုလို စကားေတ ြအၾကာႀကီး ေျပာျဖစ္တဲ့ ခ်စ္ကို သတိတရရွိေနသည္။ လြမ္းမိေနသည္။
+++
ဖိုးဒင္ရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ဦးတုတ္ႀကီးရယ္ အိမ္ေရွ႕က ကြပ္ပ်စ္ေလးမွာ ေရာက္တက္ ရာရာစကား ေတြေျပာတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာ သြားသည္ထင္။ ဦးတုတ္ႀကီးက မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး
` သားတို႕မအိပ္ေသးဘူးလား... အေဖေတာ့သြား အိပ္ေတာ့မယ္...´ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ လေရာင္ေၾကာင့္သာ ၀ိုးတိုး၀ါးတား ျမင္လိုက္ရသည္။ ဘာကို
ဆိုလိုမွန္းကၽြန္ေတာ္မသိ။ ေန႕လည္က ပင္ပန္းထားလို႕ကၽြန္ေတာ္ပါ တကယ့္ကို အိပ္ခ်င္ေနသည္။
` ဟုတ္ကဲ့... ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေတာ့မယ္...´
` ဟာ... အစ္ကိုကလည္း အေစာႀကီးရွိေသးတယ္...´ ဖိုးဒင္က သူ႕အေဖ အိပ္တာကို ေစာင့္ေနပံုရသည္။
` ဘယ္ကေစာရမွာလည္း... ေမာင္ရင္က မနက္ျဖန္စာ သြားသင္ရအံုးမွာ... အိပ္ေရး၀မွ ေခါင္းၾကည္မွာေပါ့...´ ဦးတုတ္ႀကီးက ပုဆိုးကို ျဖန္႕၀တ္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ထိုင္ရမွာထ
လိုက္သည္။ဖိုးဒင္က
` ကဲ...ဒါဆို.. ငါလည္း အိပ္ေတာ့မယ္...´ ဦးတုတ္က ဦးေဆာင္ၿပီး အိမ္ထဲ၀င္ သြားသည္။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ဖ်ာႏွစ္ခ်ပ္ကို ဦးတုတ္ကပဲခင္းလုိက္သည္။
` လာ... ေမာင္ရင္... ဒီဘက္ေဒါင့္မွာအိပ္... ထရံကေလတိုက္ေတာ့ ေအးေအးေလးနဲ႕ အိပ္လို႕ေကာင္းတယ္...´ ဖုိးဒင္က ခ်က္ခ်င္းပဲ
` ဟာ.. အေဖကလည္း... မေန႕က အစ္ကို အလယ္မွာအိပ္တာ...´
` ဟ...မေန႕က ငါကမူးၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားလို႕... ထရံမွာက ေလတိုက္ေတာ့ ေအးေအးေလး အိပ္လို႕ရတာေပါ့... အေဖ အလယ္မွာပဲအိပ္ေတာ့မယ္...´ ကၽြန္ေတာ္က ၀င္မေျပာခ်င္ဘဲနဲ႕
ေျပာလိုက္ရသည္။
` ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္မွာအိပ္အိပ္ရပါတယ္ ဦး..´
` ေတြ႕လား.... လာ..အစ္ကို.. အလယ္မွာပဲအိပ္...´ ဦးတုတ္က ကၽြန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲၿပီး
` ဖိုးဒင္... မင္းက အေဖလား ...ငါက အေဖလား...´ ဖိုးဒင္က မ်က္ႏွာ တခ်က္ပ်က္သြားေပမယ့္ ဘာမွမေျပာရွာဘူး။ အေဖကိုေတာ့ ေၾကာက္ပံုရသည္။
` ၿပီးေရာ... အိပ္ခ်င္တဲ့ ေနရာမွာအိပ္...´ ဖိုးဒင္ စိတ္ေကာက္သြား တဲ့ပံုေလးက ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းစူ၊ မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး ေျခေထာက္ကိုေဆာင့္ၿပီး ႏြဲ႕ေနတဲ့ ေဂးေတြလိုမဟုတ္ဘဲ မာန္ဖီေနတဲ့ အိမ္ေမြးေၾကာင္ ေလးတစ္ေကာင္လုိ ဖိုးဒင္မ်က္ႏွာနဲ႕မလိုက္ဖက္တဲ့ မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းေလး။
` ကဲ... ေမာင္ရင္... အိပ္ေတာ့...´ ကၽြန္ေတာ္ အလယ္မွာ အိပ္ပါရေစလို႕ မေျပာေတာ့။ ဖိုးဒင္ကေတာ့ အခုဆို စိတ္ထဲက ခုလုခုလုျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။
` ဟုတ္ကဲ့...´ ကၽြန္ေတာ္က မေန႕က ဦးတုတ္အိပ္တဲ့ လေရာင္က် ေနတဲ့ေအာက္မွာ ပဲအိပ္လိုက္တယ္။ ရန္ကုန္က တခါတည္း သယ္လာတဲ့ ေခါင္းအံုးေပၚမွာ ပက္လက္လွန္ၿပီး ျပတင္းေပါက္ ကေန ေကာင္းကင္ႀကီးကို ၾကည့္မိသည္။ မည္းနက္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ LED မီးသီးျဖဴျဖဴေလးေတြလို စူးရွရွ ေတာက္ပေနတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ဒီေန႕မွ ထူးထူးျခားျခား ၾကယ္ေတြက ျပြတ္သိပ္ေနတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ မီးခုိးေတြ အခိုးအေငြ႕ေတြ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ ဆိုဒ္ေတြ ကင္းတဲ့ ဒီရြာေလးေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ႀကီး တစ္ခုလံုးၾကည္ လင္ေနပံုရသည္။ ၾကယ္ေၾကြတာကို ျမင္တဲ့အခါ ဆုေတာင္းရင္ ဆုေတာင္းျပည့္သည္တဲ့။ လူမ်ိဳးစုတစ္စုရဲ႕အယူအဆ တစ္ခုကေတာ့ ၾကယ္ေၾကြတာကို ျမင္တဲ့သူဟာ... သူနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ေယာက္ဆံုးပါးသြားလို႕တဲ့။ အယူအဆ ေတြက လူေတြပဲလုပ္တာမဟုတ္
လား။ အကယ္လို႕ ၾကယ္ေၾကြတာ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ရင္ေကာ ဘာကိုဆုေတာင္း မိမွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ pron star ေတြနဲ႕ porn movie တကား ေလာက္ရိုက္ ခြင့္ရွိပါေစဟု ဆုေတာင္း ရမွာလား။ သို႕တည္းမဟုတ္ ေနာင္ဘ၀ဆိုတာရွိခဲ့ရင္... ဒီလိုဘ၀မ်ိဳးဘယ္ေသာ ဘယ္ေသာ အခါမွ မရပါေစနဲ႕လို႕ဆုေတာင္းမိမွာလား။ ကၽြန္ေတာ့္ အနာဂတ္ကေကာ ဘယ္မွာလဲ။ ၾကယ္ေတြလို ျပြတ္သိပ္ ေနတဲ့လူေလာက ႀကီးမွာ အထြန္းလင္းဆံုး ၾကယ္တစ္ပြင့္ျဖစ္ဖို႕ အတြက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္ အစြမ္းကုန္ေလာင္ကၽြမ္းပစ္ရမွာလဲ။ ေလာကႀကီးမွာ လူတန္းေစ့ေနႏိုင္ဖို႕ ...ေနာက္ၿပီး မနက္ႏိုးထလာတိုင္းမွာ သံပတ္ေပးထားတဲ့
နာရီျမည္သံနဲ႕မႏိုးထဘဲ ေအးခ်မ္းစြာ တိတ္ဆိတ္စြာ သဘာ၀အတိုင္းႏိုးထဖို႕ကို ဘယ္ေလာက္ထိ ႀကိဳးစားရအံုးမွာလဲ။ ေလာကႀကီးကလည္း ဘာလို႕မ်ား လိုခ်င္တဲ့အရာေတြ ဒီေလာက္ေတာင္ မ်ားျပားေနတာလဲ။ ၀ါးတားတား သာရွိေသးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကို အခုေနရာ ကပဲလွမ္းၾကည့္ ေနမိသည္။ အခုထိေတာ့ အိပ္မက္ေတြဟာ ေကာင္းကင္မွာ မွိတ္တုတ မွိတ္တုတ္ လင္းတုန္းပါပဲ။ ကဲ...စာဖတ္သူမ်ားေရာ...အိပ္မက္ေတြဟာ ပီျပင္ေနၿပီလား။
+++
ဒီေန႕မနက္ခင္းက အရင္ေန႕ေတြထက္စာရင္ ပုိပူသည္။ အိပ္ယာက ထတုန္းကလည္း တကိုယ္လံုးေခၽြး ေတြႏွင့္စိုရြဲေနသည္။ အခု စာသင္ရသည္မွာလည္း ႏွဖူးက ေခၽြးေတြတသီးသီး။
ရြာဦးေက်ာင္းေလးက အပင္ေတြ အရိပ္ေတြေပါေပမယ့္ မေန႕ကထက္ပိုပူသာ ေသခ်ာသည္။ ေအးျမေတာင္ ႏွႈတ္ခမ္းစပ္နားမွာ ေခၽြးေတြစို႕ေနသည္။ လက္ဖမိုးႏွင့္ တခ်က္သုတ္ လိုက္ေသးသည္။ အစိမ္းေရာင္ ႏုႏု ၀တ္ထားေသာ ေအးျမရဲ႕အက်ၤ ီရဲ႕ ရင္ဘတ္နားမွာ ပင္ေခၽြးေၾကာင့္ အကြက္လိုက္ ေလးျဖစ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မၾကည့္မိေအာင္ ေနေပမယ့္ ၾကည့္ျဖစ္သြားသည္။ မေန႕က ထက္ေစာေစာ လြတ္ေပးလိုက္သည္။
ေအးျမက မေန႕က ထမင္းစားဖိတ္တဲ့ ၀င္းထြန္းဆို တဲ့ေကာင္ေလးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္နား ေရာက္လာသည္။
` ဆရာ... ၀င္းထြန္းက ဆရာ့ကိုေျပာစရာရွိလုိ႕တဲ့...´
` ေျပာေလ... ဘာေမးမလို႕လဲ...´ ၀င္းထြန္းက ေအးျမကို မ်က္ရိပ္တခုျပလိုက္တာကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ ျဖစ္ေအာင္ေတြ႕ လိုက္ေသးသည္။ ေအးျမက
` ဆရာ... ကၽြန္မ အရင္ျပန္ႏွင့္မယ္...´
` ေအး...´ ထူးျခားတာေတာ့အမွန္။ ေအးျမက ခါတိုင္းလို ထမင္းလာစားဖို႕မေျပာ။ အခုဆို ၁၁နာရီ ေလာက္ေတာ့ရွိမည္ထင္။
` ဆရာ... မေန႕က ...ကၽြန္ေတာ္.... လာေခၚမယ္ေျပာၿပီး ...´
` ေအာ္.... ရပါတယ္... ကိစၥမရွိပါဘူး... အစ္ကိုဖိုးဒင္တို႕ဆီမွာပဲစားျဖစ္သြားတယ္ေလ...´ သူေျပာမွသတိရသည္။ မေန႕က လာေခၚမယ္ေျပာၿပီး မလာ။ ကၽြန္ေတာ္တကယ္ပင္ေမ့ေတာင္ေနၿပီ။
` မေန႕က အေမ ေနသိပ္မေကာင္း တာနဲ႕ ဆရာ့ကို လာမေခၚျဖစ္တာ...´
` ဟုတ္လား.. အခုေကာ.. ေကာင္းသြားၿပီလား...´ ၀င္းထြန္းရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြက တစ္ခုခုကို ေတာင္းဆိုေနသလိုပဲ။
` အခုသက္သာသြားပါၿပီ။... ဆရာ အဆင္ေျပရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕တခါတည္းလိုက္ခဲ့ၿပီး ထမင္း လုိက္စားပါလား´
` ရပါတယ္.... ဆရာ့ကိုအားနာစရာမလိုပါဘူး။ ၀င္းထြန္း အေမလည္းေနမွ မေကာင္းတာ... ေနာက္မွ ဆရာလိုက္ စားမယ္ေလ..´ ၀င္းထြန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာ တခ်က္ပ်က္သြားသည္။ ရြာသားေတြက
ဟန္ေဆာင္မႈ မရွိတာကို ၀င္းထြန္း ဆီမွာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။
` ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ခ်က္ ထားတာပါ.... ဆရာ့ကို စားေစခ်င္လို႕ပါ..´ ကၽြန္ေတာ္ မျငင္းခ်င္ေတာ့ပါ။
` ေကာင္းၿပီေလ... အစ္ကိုလုိက္စားမယ္... ´ ၀င္းထြန္းမ်က္ႏွာ ကအခုမွ ျပံဳးႏိုင္ေတာ့သည္။
` ဆရာ...ေပး...´ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲက ဖိုင္တြဲေလး ကိုလွမ္းေတာင္းသည္။ မေပးဘူးလို႕ စိတ္ကူးလိုက္ေပမယ့္ ၀င္းထြန္းလက္ထဲကို ထည့္ေပးလုိက္မိသည္။ ၀င္းထြန္းက ဖိုးဒင္တုိ႕ေလာက္
အသားမမည္း။ ညိဳရံုေလးသာရွိသည္။ နဂိုအသားျဖဴပံုရသည္။ တခုထူးျခားသည္မွာ စကားအေျပာအဆို ယဥ္ေက်းသည္။ ဖိုးဒင္လို `ငါ...ငါ´ နဲ႕မေန။ ရြာဦးေက်ာင္း ကေနေတာ္ေတာ့ကို ေလွ်ာက္ရေသးသည္။ ဖိုးဒင္တို႕အိမ္နဲ႕ ဆို ေတာင္နဲ႕ေျမာက္။ အဂၤလိပ္အကၡရာ (Y) ၀ိုင္ ပံုစံ ျဖစ္ေနသည္။ ရြာဦးေက်ာင္းက၀ုိင္ ရဲ႕ေျခေထာက္နားမွာဆိုရင္ ဖိုးဒင္နဲ႕ ၀င္းထြန္းအိမ္က ၀ိုင္ ရဲ႕ထိပ္ပိုင္းႏွစ္ပိုင္းမွာ။ ၀င္းထြန္းတို႕အိမ္က ေအးျမ အိမ္ထက္ေတာင္ သားနားေသးသည္။ သစ္သားအိမ္ ေလးျဖစ္သည္။ ၀ါးထရံကို မေတြ႕ရ။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေလးႏွင့္အိမ္ေလးမွာ ေနခ်င္ စရာေကာင္းသည္။ ေသေသသပ္သပ္ စီထားေသာ ျခံစည္းရိုးေလးမွာ အစိမ္း
ေရာင္ အိမ္သုတ္ေဆး ေလးကို သုတ္ထားေသးသည္။ ျခံထဲမွာလည္း အပင္ငယ္ေလးမ်ားကို သူ႕ေနရာႏွင့္သူ စိုက္ထားသည္။
` အေမ.... ဆရာပါလာတယ္...´ သစ္သား အိမ္ေလးက ေျခတံရည္အိမ္မဟုတ္။ ၀င္းထြန္းက လွစ္ခနဲ အိမ္တခါး၀ေရွ႕က အုတ္ခံုေလးကို ေက်ာ္ၿပီးအိမ္ ထဲကို၀င္သြားသည္။ သူ႕ေနာက္ကေန ကၽြန္ေတာ္ ေျခလွမ္း မွန္မွန္ႏွင့္ လိုက္သြားသည္။ အိမ္ထဲ၀င္လိုက္တာနဲ႕ အသက္ ၅၀ နီးပါးရွိပီျဖစ္တဲ့ ၀င္းထြန္းအေမက အျပံဳးႏွင့္ဆီးႀကိဳေနသည္။
` သား...လာ.... ဒီမွာလာထိုင္..´
` ဟုတ္ကဲ့...´ ၀င္းထြန္းအေမက ေနေကာင္းေသးပံုမေပၚ။ ရႈေဆးဘူးအနီေလးကို လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ၀င္းထြန္းက သူ႕အေမလုိမ်က္ႏွာက ခပ္၀ိုင္း၀ိုင္း။ ဧည့္ခန္းမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ၀င္းထြန္းအေမနဲ႕အေဖ မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ရိုက္ထားတဲ့အျဖဴအမည္း ဓာတ္ပံုေပၚမွာ ၀င္းထြန္းအေဖကို အေ၀းကေန ျမင္လိုက္ရသည္။ ႏွာတံျမင့္ျမင့္၊ မ်က္ခံုးထူထူ၊ မ်က္လံုးအိမ္ႀကီးႀကီး၊ အားလံုးကိုျခံဳၾကည့္လိုက္
ရင္ အိႏၵိယလူမ်ိဳးလိုလို၊ အဂၤလိပ္လိုလို။
` သား... ထမင္းဆာၿပီလား...´
` မဆာေသးပါဘူးေဒၚေဒၚ...´ ေဒၚေဒၚက ရႈေဆးဘူး အနီေလးကို ႏွာ၀မွေတ့လိုက္ၿပီး တခ်က္ရႈလိုက္ေသးသည္။
` ဆရာ... ေရေႏြးနဲ႕.. ဒါက... ဆီးထန္းလ်က္ (ဆီးသီးထန္းလ်က္)...´ ၀င္းထြန္းက စြပ္က်ယ္ လက္ျပက္ကေလးကို ၀တ္ထားသည္။ ဖိုးဒင္ထက္စာရင္ အသားက ျဖဴသည္။ ေရေႏြးၾကမ္းကို ခြက္ထဲ ထည့္ေပးၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာေပးသည္။ ၀င္းထြန္းရဲ႕ အမူအယာေတြက မိန္းမဆန္ေနသည္။ သိသိသာသာႀကီး ႏြဲ႕ေနတာေတာ့မဟုတ္။ တခ်က္တခ်က္ ႏွာေခါင္းက ေခၽြးကိုသုတ္လိုက္ရင္ လက္ကေလးက ႏြဲ႕ႏြဲ႕သြားသည္။
` ဆရာ.. .ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းပြဲျပင္လိုက္ေတာ့မယ္...´ ေရေႏြးက ေႏြးရံုေလးေႏြးသည္။ ၾကက္သီးေႏြး ဆိုလား။ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္း တခ်က္ညိတ္ျပလိုက္သည္။ ပါးစပ္ထဲက ဆီးထန္းလ်က္ေၾကာင့္ ပါးစပ္ကိုဟၿပီးမေျဖေတာ့။ ဆီးထန္းလ်က္ရဲ႕အခ်ိဳအရသာက တမ်ိဳးတဖံုစားလို႕ေကာင္းသည္။ ၀င္းထြန္းက ေနာက္ေဖးကို တခါတည္း၀င္သြားသည္။ ပုဆိုးကို က်ပ္က်ပ္၀တ္ထားေပမယ့္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း
ဘယ္ညာ ခါသြားေသာ ၀င္းထြန္းဖင္ႀကီးမ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြက လိုက္ပါသြားသည္။ (ဂလု...ဂဠဳ...)
`သား ကဒီရြာမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာအံုးမွာလဲ...´
` ဟိုက ျပန္ေခၚတဲ့အခ်ိန္အထိေတာ့ ေနရအံုးမွာ ပါေဒၚေဒၚ...´
` ဒီမွာေနတာေကာ... ေနသားက်သြားၿပီလား...´ ေဒၚေဒၚက ေျပာရင္းနဲ႕မတ္တပ္ရပ္လုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ပါ ေယာင္ၿပီးမတ္တပ္လိုက္ရပ္လိုက္သည္။
` သား...ထိုင္... ေဒၚေဒၚ က ေနာက္ေဖးမွာ ဘာလုပ္ေပး ရမလဲသြားၾကည့္မလို႕....´
` ဟုတ္ကဲ့...´ ေဒၚေဒၚက ေနာက္ေဖး ၀ေရာက္ရံုရွိေသး ၀င္းထြန္းကထြက္လာသည္။
` ဆရာ...လာစားလို႕ရၿပီ..´ ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိသည္မွာ ဒီရြာကေကာင္ေလးေတြေရာ ေကာင္မေလးေတြေရာ ဟင္းခ်က္ေကာင္းၾကသည္။ အခုလည္း ၀င္းထြန္းခ်က္တယ္လို႕ေျပာတဲ့လက္
ရာက ေအးျမတို႕ ဖိုးဒင္တို႕လက္ရာ လိုမ်ိဳးစားေကာင္းသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေကၽြးဖို႕တကယ့္ကို ဖြယ္ဖြယ္ ရာရာခ်က္ထားသည္။ အသားဟင္းက ႏွစ္ခြက္။ ေရွာက္သီးသုပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္စပ္စပ္ေလးကတပြဲ၊ ၾကာဇံဟင္းခါးေလးႏွင့္... ေနာက္ ငါးပိေထာင္း စပ္စပ္ေလးက ပါေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ထမင္းပန္းကန္ထဲကို ဟင္းေတြ ထည့္ထည့္ေပးတဲ့ ၀င္းထြန္းကို မနည္းတားယူရသည္။ ၀င္းထြန္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုလိုက္တုိင္း ၀င္းထြန္းက မ်က္လြာကို သိသိသာသာ ခ်သြားသည္။ ဒီေကာင္ေလး ကၽြန္ေတာ့္ကိုစိတ္၀င္စားေနလားမသိ။ စားေသာက္ၿပီးေတာ့
` ဆရာ... အိမ္ေရွ႕မွာ အေမနဲ႕စကားေျပာႏွင့္ ..ကၽြန္ေတာ္သိမ္း ဆည္းၿပီးရင္ ဆရာ့ကို အိမ္လိုက္ပို႕ေပးမယ္...´ အိပ္လိုက္ပို႕လို႕.. .ဦးတုတ္ႀကီးရွိေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
` ရတယ္.... အစ္ကို ျပန္တတ္ပါတယ္...´ ၀င္းထြန္းက သူ႕ပါးစပ္မွာ ေပေနတဲ့ဆီေတြကို လက္ဖ၀ါးနဲ႕သုတ္လိုက္ၿပီး
` ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ပို႕ၿပီး ဆရာ့ကို စာေမးစရာရွိတယ္...´ ဒီမွာပဲတခါတည္းေမးလိုက္ေလ လို႕ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္သည္။ ရြာသားေတြရဲ႕ ေစတနာကို ကၽြန္ေတာ္ အေရာင္မဆိုးခ်င္။
` ေကာင္းၿပီေလ.... ဆရာေစာင့္ေနမယ္.. ျဖည္းျဖည္းလုပ္..´ ေဒၚေဒၚက ေရေႏြးၾကမ္း ခြက္ေလးကတဖက္၊ ရႈေဆးဗူးေလးကတဖက္။ ေဒၚေဒၚ့ကို ၾကည့္ရသည္မွာ ေမာေနပံုရသည္။ ကၽြန္ေတာ္စကား ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ေရေႏြးၾကမ္း ကိုေသာက္ေနလိုက္သည္။ ကြမ္းတညက္ခန္႕ ၾကာတဲ့အခါ ၀င္းထြန္းက ေနာက္ေဖး ကေနထြက္လာသည္။ စာအုပ္ေလး ပါတခါတည္းပါလာသည္။
` အေမ... သား ဆရာ့ကိုျပန္လုိက္ပို႕ ေပးရင္း စာသင္ခိုင္းအံုးမယ္ ...ေနမ၀င္ခင္ သားျပန္ခဲ့မယ္...´
` ေအး... ျဖည္းျဖည္းသြား ...သား ဆရာ့ကိုလည္း ေနာက္ထမင္းစားဖို႕ ေခၚခဲ့အံုး...´ ကၽြန္ေတာ္က ေဒၚေဒၚကို ျပံဳးျပလိုက္သည္။
` သား... ေနာက္ေန႕ေတြလည္း ၀င္းထြန္းနဲ႕လိုက္လာၿပီး အေမတို႕နဲ႕လာစား...´ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဟိုးအရင့္အရင္က ရုပ္ရွင္ထဲက ေက်ာင္းဆရာေတြလို တေလးတစား ဆက္ဆံၾကသည္။ ထမင္းကို ဘယ္အိမ္၀င္စားစား ေတာင္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေမက ေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို စားေရးေသာက္ေရး အဆင္မေျပမွာ စိုးရိန္ေနေသးသည္။
` ဟုတ္ကဲ့ပါေဒၚေဒၚ... ကၽြန္ေတာ့္ ျပန္လိုက္ပါအံုးမယ္...´
` ေအးကြယ္... ငါ့သား ဘုန္းႀကီးပါေစ ... အသက္ရွည္ပါေစ...´
` ေပးတဲ့ဆုနဲ႕ ျပည့္ပါေစ ေဒၚေဒၚ...´ ၀င္းထြန္းက ေရွ႕ကသြားသည္။ ျခံ၀နားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေစာင့္ေနသည္။
` ဆရာ...ေပး...´ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲက ဖုိင္တြဲကို လွမ္းေတာင္းျပန္သည္။
` ရတယ္... အစ္ကိုပဲကိုင္ထားေတာ့မယ္...´ အတင္းေတာ့လုၿပီးမယူ။ ၀င္းထြန္းက ကၽြန္ေတာ့္ထက္စာရင္ နည္းနည္းပုသည္။ ၀ သည္ဟုေျပာလို႕မရေပမယ့္ အသားစိုင္ေတြနဲ႕ တစ္တစ္ရစ္ရစ္ရွိသည္။
` ဆရာ ကို ကၽြန္ေတာ္ ေမးစရာေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္...´
` ေမးေလ...ဆရာသိသေလာက္အကုန္ေျဖေပးမယ္...´ ကၽြန္ေတာ္က အဂၤလိပ္စာနဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ သိသင့္သေလာက္ သိေပမယ့္ အသံုးနည္းတဲ့ အီဒီယမ္ တစ္ခုကို ေမးပါက ကၽြန္ေတာ္မသိႏိုင္။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ေရွးေဟာင္းစာေတြမွာသာ ပါတတ္တဲ့ စာလံုးမ်ိဳး။ အသံုးအႏႈန္းမ်ိဳး။ ၀င္းထြန္းက စာႀကိဳးစားသည္။ စာသင္တဲ့အခါတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ၿပီး နားေထာင္သည္။
` ဟို....ဆရာ့မွာ ရည္းစားရွိလား...´ မွားပါတယ္ဗ်ာ လို႕ ေအာ္လိုက္ရမွာလား။ တခါတေလ ေမးခြန္းကို ေမးခြန္းနဲ႕ျပန္ေျဖတာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။
` ၀င္းထြန္း ဘာလို႕ေမးတာလဲ... ´
` ကိုယ့္ဆရာမွာ ရည္းစားရွိမရွိသိခ်င္လို႕ပါ...´ ကၽြန္ေတာ္ကသာ ၀င္းထြန္း မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ ၀င္းထြန္းက ေရွ႕တည့္တည့္ကိုသာၾကည့္ေနသည္။
` အစ္ကို မေျဖခင္ ...၀င္းထြန္းကို အရင္ေမးမယ္. .၀င္းထြန္းမွာေကာ ေကာင္မေလးေတြရွိလား...´
` အခုထိ လံုး၀ကိုမရွိေသးပါဘူး ...ေနာင္လည္းရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး...´ အေျဖကတမ်ိဳးပါလား။ ၀င္းထြန္းဟာ ကၽြန္ေတာ္ထင္သလို ကၽြန္ေတာ့္ကို ႀကိဳက္ေနတာမ်ားလား။
`ဘာျဖစ္လို႕...´
` မသိဘူး.... ကၽြန္ေတာ္... ခ်စ္လို႕ကိုမရဘူး...´ ဒီတခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္၀င္းထြန္းမ်က္လံုးခ်င္းဆံုသြားသည္။ ၀င္းထြန္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ခုနက အိမ္မွာနဲ႕တျခားစီ။ မ်က္လြာမခ်သြားတဲ့အျပင္
စူးစူး၀ါး၀ါးကို ၾကည့္ေနေတာ့သည္။
` ၀င္းထြန္းစိတ္ႀကိဳက္... မေတြ႕ေသးလို႕ေနမွာပါ ...ၿမိဳ႕ေပၚမွာေတာ့ အေခ်ာအလွေတြ အမ်ားႀကီး...´ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ အေလွ်ာ့ေပးၿပီး ေရွ႕ကိုၾကည့္လိုက္ရသည္။
` မထင္ပါဘူးဗ်ာ... ဒါနဲ႕.. ဆရာေကာ... ရည္းစားရွိလား...´
` အင္း.... ရန္ကုန္မွာ ရွိတယ္...´ ဖိုးဒင္ကိုေျပာထားတဲ့အတိုင္း ဆက္ၿပီးလိမ္လိုက္ရသည္။ ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ ဖိုးဒင္လို ကၽြန္ေတာ့္ကို သင္ခိုင္းမယ့္ပံုမေပၚ။
` ေအာ္...ဒါဆို ဆရာ လြမ္းေနမွာေပါ့..´ ၀င္းထြန္းရဲ႕ ေလသံကေျပာင္းသြားသည္။ မသြက္လက္ေတာ့။
` ဒီလိုပါပဲကြာ... ၾကာရင္ေတာ့လည္း ေနသားက်သြားမွာပါ...´
` ....´ အနည္းဆံုး မိနစ္ ၂၅ ေလာက္လမ္း ေလွ်ာက္ရသည္ထင္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာ ၀င္းထြန္းပါ တကုိယ္လံုးေခၽြးေတြစိုရြဲေနသည္။ ေန႕လည္၁၂နာရီေက်ာ္သြားေပမယ့္ ေနအပူရွိန္ကေတာ့ ပိုၿပီးျပင္းလာ သလားထင္ရသည္။ ဖိုးဒင္တို႕အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ တံခါးကပိတ္ထားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ေရွ႕ကသြားၿပီး တံခါးကိုတြန္းဖြင့္လိုက္သည္။ အိမ္ထဲတြင္ ဘယ္သူမွမရွိ။ ဦးတုတ္ဒီေန႕ျပန္မလာ။
` လာ... ခဏထိုင္အံုး... အစ္ကို အက်ၤ ီလဲလိုက္အံုးမယ္...´ ၀င္းထြန္းက အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ပိတ္လုိက္ၿပီး ျပတင္းေပါက္နားတြင္၀င္ထိုင္သည္။ ႀကိဳးတန္းမွာလွန္းထားတဲ့ စြပ္က်ယ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ယူ၀တ္လိုက္သည္။ ၀င္းထြန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေသခ်ာၾကည့္ေနသည္။
` ဆရာ ဒီရြာမွာေနသား ေကာက်ၿပီလား...´ ကၽြန္ေတာ္ အတြင္းခံကိုခၽြတ္မယ္လို႕စိတ္ကူးရွိေပမယ့္ ၀င္းထြန္းက ၾကည့္ေနေတာ့ မခၽြတ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။
` အင္း...ေနသားက်ပါၿပီ...´
` ဒီေန႕မွ ပိုပူသလားလို႕...´
` ဟုတ္တယ္.... ကမၻာႀကီးက ပူေႏြးလာၿပီေလ...´ ၀င္းထြန္းက သူ႕ရွပ္အက်ၤ ီကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ ထိုင္ရာကထၿပီး ကၽြန္ေတာ့္နားေလွ်ာက္လာသည္။ သူ႕အက်ၤ ီကို ႀကိဳးတန္းမွာလာလွမ္းသည္။
၀င္းထြန္းရဲ႕ ႏို႕သီးေခါင္းေလးမွာ မည္းနက္မေနဘဲ ပန္းေရာင္နဲ႕အနီေရာင္စပ္ၾကား နီတီတီေလး ျဖစ္ေနသည္။ ခ်က္ေအာက္နားကေန ပါးဆိုးခါးပံုစအထိ မည္းနက္ၿပီးတန္းေနေသာ အေမြးေကြးေကြးေလးေတြက ၀င္းထြန္း
ရဲ႕ အနည္းငယ္ပူေနေသာ ဗိုက္နဲ႕သိပ္မလိုက္။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ကို ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားေတာ့ ၀င္းထြန္းရဲ႕ဖင္ႀကီးေတြက တုန္တုန္ တုန္တုန္နဲ႕ ဘယ္ညာယိမ္းသြားသည္။
` ေရေသာက္အံုးမလား...´
` ရတယ္ဆရာ... ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ့္ကို ခပ္ေသာက္မယ္...´ ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္ေဖးနံရံမွာ ေထာင္ထားတဲ့ စားပြဲ၀ိုင္းေလးကို သြားယူဖို႕ ေနာက္ေဖးကို၀င္သြားလိုက္သည္။ ၀င္းထြန္းကလည္း ေရေသာက္ ဖို႕အေနာက္ကေနလိုက္လာသည္။
` ဆရာ...ထား... ကၽြန္ေတာ္သယ္ခဲ့မယ္....´
` ရပါတယ္ကြ... မေလးပါဘူး...´
` ဟာ... မဟုတ္တာ... ေပး... ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပး...´ ၀င္းထြန္းရဲ႕ေက်ာျပင္ႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲကို အတင္းတိုး၀င္လာသည္။ အိစက္ေနေသာ ၀င္းထြန္းဖင္ႀကီးေတြကို ကၽြန္ေတာ့္ညီငယ္နဲ႕ပြတ္မိ သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ လုိက္ၿပီး စားပြဲခံုကို သူ႕လက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္သည္။ ေရကလည္း ငတ္လာသည္။ ၀င္းထြန္း ခံုကို အေရွ႕မွာသြားထားတုန္း ကၽြန္ေတာ္ ေရေသာက္ၿပီး အေပါ့သြားလိုက္သည္။
အခုမွ ေနသာ ထုိင္သာရွိသြားသည္။ အိမ္ထဲျပန္၀င္လာေတာ့ ၀င္းထြန္းက ေရေသာက္ေနသည္။
` အခုမွပဲ ရင္ထဲေအးသြားေတာ့တယ္...´
` အင္း...´ ျပတင္းေပါက္နဲ႕မ်က္ႏွာမူေနတဲ့ဘက္ကို ကၽြန္ေတာ္ေရြးၿပီးထိုင္လိုက္သည္။ ဒါမွ ေလတိုက္ရင္ နည္းနည္းေအးမွာ။ ၀င္းထြန္းက ေရွ႕တည့္တည့္ လာမထိုင္ဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနားမွာ၀င္ထိုင္ သည္။
` ကဲ...၀င္းထြန္း နားမလည္တာရွိရင္ေမးေလ...´
` ကၽြန္ေတာ္က အဂၤလိပ္ စာလံုးအေခၚ အေ၀ၚနည္းနည္းသိခ်င္တာ...´
` အင္း... အစ္ကိုသိ သေလာက္ေျပာျပမယ္ေလ...အစ္ကိုက အခုမွစာသင္ေတာ့ ဆရာႀကီးေတြလိုေတာ့ ေမးတုိင္းမသိႏိုင္ဘူးေလ...´
` ဟုတ္ကဲ့... ဆရာ သိသေလာက္ပဲေျပာပါ...´ ၀င္းထြန္းက သူယူလာတဲ့ ဗလာစာအုပ္ေလး ကိုဖြင့္လုိက္သည္။ အထဲမွာ ဘာမွေတာင္ မေရးရေသး။ အသစ္စက္စက္။
` ဟို...ဆရာ... မရိုမေသ... လီးကို ဘယ္လိုေခၚလဲ...´ အိုးမိုင္ေဂါ့ လို႕ေအာ္ရမလား။ စာေရးဆရာမ ဂ်ဴး လို `ဘုရားေရ´ လို႕ေျပာလိုက္ရမလား။ သို႕တည္းမဟုတ္ ...တရုတ္ကားေတြ ထဲကလို မိုးနတ္မင္း ေရ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကိုကယ္ပါအံုးလို႕ ဒူးေထာက္ၿပီး ေအာ္လိုက္ရမလား။ ဒီရြာက ရြာသားေတြက တကယ့္ကို အာဂ ေယာက်ာ္းေတြပါပဲလား။ ကၽြန္ေတာ္က တကယ့္ကို စြဲေဆာင္မႈရွိေနလို႕လား။
` ၀င္းထြန္းက ဘာလုပ္မလို႕လဲ...´ ၀င္းထြန္းက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြကို မ်က္ေတာင္ မခတ္လဲၾကည့္တယ္။ (ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မ်က္ေတာင္ခတ္ပါသည္)
` ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားလို႕ပါ...´
` စိတ္၀င္စားလို႕....´ ကၽြန္ေတာ္က အံ့ၾသတႀကီးေျပာေပမယ့္ ၀င္းထြန္းကေတာ့ ဘာမွမဟုတ္သလို မထံုတတ္ေသး။
` ဟုတ္...´
` ေခၚနည္းေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ...penis, cock, dick, ေနာက္ၿပီး prick... သိပ္မသံုးတာေတြ လည္းရွိေသးတယ္. .chopper, knob, pecker, tool.. .ရွိရင္လည္းရွိအံုးမယ္... ယူေက (UK)က ခေလးေတြ ေခၚတာက်ေတာ့ willy...´
` အမ်ားႀကီးပဲ... ဆရာေတာ္ေတာ္ ေလ့လာထားတာပဲ....´ ဆရာလည္း မင္းလိုစိတ္၀င္စားလို႕ ေပါ့ကြာ...လို႕ ကၽြန္ေတာ္ျပန္မေျဖပါ။
`ဒီလိုပါပဲကြ... စာေတြမ်ားမ်ားဖတ္ရင္ မ်ားမ်ားေတြ႕ေလပဲ...´
` ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရးေပးပါလား...´ စာအုပ္ကို ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ ကိုထိုးေပးသလို လူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္နားကပ္လာသည္။ ရန္ကုန္သား (အကုန္လံုးကိုမဆိုလိုပါ..)ေတြလို ေခါင္းလိမ္းဆီနံ႕ ေတြ၊ေရေမြး နံ႕ေတြ၊ ေနာက္ ပီေက (chewing gum)စားလို႕ထြက္လာတဲ့ပါးစပ္က ပူရွိန္းနံ႕ ေအးေအးေတ ေတာ့မရ။ ၀င္းထြန္းကုိယ္ေပၚက ေခၽြးနံ႕ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ ့ေတာ့ရသည္။
` အစ္ကိုလည္း စာလံုးေပါင္းသိပ္မရဘူး...မေသခ်ာရင္ dictionary လွန္ၾကည့္..´
` ရပါတယ္ အစ္ကို... မသိတာထက္စာရင္ ေတာ္ေသး တာေပါ့...´ ကၽြန္ေတာ္က ေရးေနတုန္း ၀င္းထြန္းရဲ႕လက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ ကိုလာကိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ မသိမသာ ေပါင္ကိုေရြ႕လိုက္ေပမယ့္ ေနာက္မဆုတ္သြား။ ၀င္းထြန္းက ေဂးပါလို႕ေျပာစရာမလိုေအာင္ကို ေဂး ေနပါသည္။
` ေရာ့..ၿပီးၿပီ... ေနာက္ေကာ ဘာသိခ်င္ေသးလဲ...´ စာအုပ္ကုိ လွမ္းမယူေသးဘဲ လက္က ကၽြန္ေတာ့္ ေပါင္ရင္းနားအထိ ေတာင္ေရာက္ လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ညီငယ္က ေခါင္းထခ်င္ေနၿပီ။ ဟူး...။
` ဒါဆိုရင္... ဟို... ေယာက်ာ္းခ်င္း ႀကိဳက္တဲ့...လိင္တူဆက္ဆံတဲ့ ေယာက်ာ္းကိုေကာ ဘယ္လိုေခၚလည္း.. ´ ကၽြန္ေတာ္ေျဖသင့္သလား။ ၀င္းထြန္း က ေနတဲ့ ဇာတ္ကို ကၽြန္ေတာ္သိသည္။ ဒီယုန္ျမင္လို႕ ဒီျခံဳထြင္ေနသည္။ (စကားပံုမွန္လားမသိပါ ...မွားရင္ စာဖတ္သူမ်ားျပင္ေပးၾကပါ) ။
` သူလည္းအမ်ားႀကီးပဲ.. .ရင့္ရင့္သီးသီး ေခၚတာလည္းရွိတယ္၊ သာမန္ ေခၚတာလည္းရွိတယ္ ...ဗန္းစကား ေတြလည္းရွိတယ္ ...ငါတို႕ႏိုင္ငံမွာေတာင္ ေခၚတာေတြကနည္းတာ မွမဟုတ္တာ...´ ၀င္းထြန္း လက္ေတြက သိသိသာသာ ကိုလာပြတ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕လက္ကို ဖယ္ခ် မပစ္ခ်င္။ သိပါလ်က္နဲ႕မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။
` ဟုတ္တယ္ေနာ္.... အေျခာက္.. ဂ်ီပုန္း... ေဂ်ာ္... အပုန္းမ.... တခ်ိဳ႕ေတြဆိုရင္... အဲ့ဒီလူမ်ိဳးေတြကို က်က္သေရ ယုတ္တယ္လို႕... ေရာဂါပိုးျဖန္႕သမားေတြလို႕ ေျပာၾကေသးတယ္. ..ၿပီးရင္ ေျပာတဲ့သူေတြ ကပဲ အဲ့ဒီ့ အေျခာက္ေတြနဲ႕ ပလူးပလဲ... ဆရာေကာ... အေျခာက္ ေတြကိုရြံလား...´ ၀င္းထြန္းအသံက သိသိသာသာကို မိန္းမဆန္လာသည္။ လက္ညိႈးထိပ္ ေလးကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ညီငယ္ကို မထိတထိ လုပ္ေနသည္။
` အစ္ကို.. ရြံရင္...အခု ၀င္းထြန္းကို ေမာင္းထုတ္လုိက္တာၾကာၿပီ...´ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ အံ့ၾသတယ္ ဆိုတာထက္ အံ့ၾသရသည္။ ဘာလို႕မ်ားဒီလို စကားေတြ ထြက္လည္းဆိုတာ မယံုၾကည္ႏိုင္
ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ ၀င္းထြန္းရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြရဲ႕ညိႈ႕ဓာတ္ေတြေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ မူးယစ္မိၿပီလား။ ၀င္းထြန္း ေဒါသထြက္မယ္လို႕ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္း ထင္လိုက္ေပမယ့္ ေဒါသမထြက္ဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ညီငယ္ကို လက္နဲ႕အျပည့္အ၀ကို ကိုင္ေနေတာ့သည္။ ဒီတခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပါ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ ၀င္းထြန္းမ်က္လံုးေတြကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
` ဆရာ... ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ခ်င္တယ္...´
` ဒီတုိင္းေတာ့မရဘူး...´ ၀င္းထြန္း မ်က္၀န္းေတြက တကယ့္ကို ညိႈ႕ဓာတ္ေတြျပည့္ေနသည္။
` ဒါဆိုရင္....´
` အစ္ကို လုပ္ခိုင္းတာ လုပ္ေပးရမယ္...´ ဦးတုတ္ရဲ႕ေလသံအတိုင္း ခပ္ၾသၾသ ေျပာလိုက္သည္။
` လုပ္ေပးမွာေပါ့ ဆရာရယ္...´
` တကယ္ေျပာတာ...´
` ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အတည္ေျပာတာ... ဆရာခိုင္းတာ အကုန္လုပ္ေပးမယ္...´ ကၽြန္ေတာ့္ ညီငယ္ေလးကို အစြမ္းကုန္ ဖ်စ္ညစ္ေနသည္။ အတြင္းခံထဲတြင္ အစြမ္းကုန္ေခါင္းေထာင္ေနေသာ ညီငယ္ က ေတာင္အားႀကီးလို႕ နာေတာင္နာလာသည္။ စြပ္က်ယ္ကိုေတာ့ မခၽြတ္ေတာ့ဘဲ ပုဆိုးခါးပံုစကို ကၽြန္ေတာ္ ေျဖခ်ေပးလိုက္သည္။ ေနာက္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ဖင္ကိုၾကြၿပီး အသာ ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီထဲက ေငါက္ခနဲထလာေသာ ကၽြန္ေတာ့္ညီငယ္က ၀င္းထြန္းရဲ႕ ဖ်စ္ညစ္မႈ ေတြေၾကာင့္ သာမန္ထက္ႀကီးေနသည္။ အေၾကာေတြက ခါတိုင္းထက္ ေဖာင္းကား ေနသလိုပင္။
` ဆရာ့ဟာက အႀကီးႀကီး....´
` ႀကိဳက္လား...´
` အင္း...´ ၀င္းထြန္းရဲ႕ လက္ကေလးေတြက ေတာသား သာေျပာတယ္ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ရယ္။ လီးရဲ႕ အရင္းနားကေန ဒစ္ဖ်ားထိ အသာအယာ ပြတ္သပ္ေပးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သာတျခားသူေတြရဲ႕လီးကို ကိုင္ ေပမယ့္ ၀င္းထြန္းလို အသာအယာ မကိုင္တတ္။
` ၀င္းထြန္း ဆရာခိုင္းတဲ့အတုိင္း လုပ္မယ္ဆို...´
` ဟုတ္.... ေျပာေလ... မေျပာဘဲ ဘယ္လို လုပ္သိမွာလဲ...´ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာရမွာ အားနာေပမယ့္ ေျပာလိုက္ရသည္။
` please suck my dick...´
` yes, sir´ ၀င္းထြန္းက ထုိင္ေနရာကေန သူ႕ကိုယ္ကို ေမွာက္အိပ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လီးဆီကို မ်က္ႏွာ အပ္ထားလိုက္သည္။ လွ်ာဖ်ားေလးက ဒစ္အဆံုးနားေလးကို ထိရံုေလး ထိသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္တကိုယ္လံုး အေၾကာေတြ ေတာင့္တင္းသြားသည္။ ၀င္းထြန္းက ကၽြန္ေတာ့္လီးကို သူတန္ဖိုးအထား ဆံုးအရာတစ္ခုကို ၾကည့္သလို တသသ ၾကည့္ၿပီး ပါးစပ္ကို အသာဟ ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ေတ့ကာ သြင္းယူလိုက္သည္။
` ဟူး.......... ကၽြတ္....´ ပါးႏွစ္ဖက္ကို ခ်ိဳင့္ေအာင္ အားနဲ႕စုပ္ယူလိုက္တဲ့ ၀င္းထြန္းရဲ႕ စုပ္ခ်က္ေတြက တခ်က္တည္းနဲ႕တင္ လရည္ေတြ ထြက္ေလာက္သည္။ မ်က္လံုး ႏွစ္ဖက္ကိုမွိတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ပက္လက္ လွန္အိပ္လိုက္သည္။ ၀င္းထြန္းရဲ႕ ျပဳစုမႈေအာက္မွာ မွိန္းေမာေနလိုက္သည္။ တျပြတ္ျပြတ္နဲ႕ ကေလးတေယာက္ lollipop စုပ္သလို စုပ္ေနေတာ့သည္။ အရင္တခါ အစုပ္ခံဖူးတာထက္ အဆေပါင္း မ်ားစြာေကာင္းသည္။
` ရၿပီ...၀င္းထြန္းရၿပီ...´ ႏႈတ္ခမ္းတ၀ိုက္မွာ တံေတြးေတြနဲ႕ စိုေနသည္။
` ကၽြန္ေတာ္ မ၀ ေသးဘူး...´ ေဟာဗ်ာ... လီးစုပ္တာေတာင္ ၀တယ္ မ၀ဘူးရွိေသးတယ္။
` ဒီ့ထက္ေကာင္းတာ ေကၽြးမယ္...´
` ဆရာ... ass ကို fuck မွာမလား...´ အဂၤလိပ္စာလံုး ညွပ္ၿပီးေျပာေတာ့ နား၀င္ခ်ိဳသလို ေတာ့ရွိသား။ ဆရာ ဖင္လုိးမွာလား လို႕ေမးတာထက္ေတာ့ ေကာင္းပါေသးသည္။
` yes´ ၀င္းထြန္းက မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး ၀တ္ထားေသာ ပုဆိုးကို ေျဖခ်လိုက္သည္။ အတြင္းခံမ၀တ္ထားသျဖင့္ အဆီေတြရွိေသာ အိေနတဲ့ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားမွာ ၀င္းထြန္းလီးက အစြမ္းကုန္ေခါင္း ေထာင္ေနသည္။ ၀င္းထြန္းရဲ႕ ဒစ္ကအရင္း လီးတေခ်ာင္းလံုး ထက္စာရင္ေသးေနသည္။ အရင္းက ခပ္တုတ္တုတ္။ ၾကံေတြရဲ႕ ခ်ိဳ (ဂ်ိဳ) ေတြလို ေကာ့ေနသည္။
` မင္း ဟာကလည္း မေသးပါလား...´
` အေဖ ေပးတဲ့အေမြေပါ့..´
` ဒါဆို... ၀င္းထြန္းအေဖရဲ႕ cock က အႀကီးႀကီးေပါ့..´
` ဟုတ္တယ္... အႀကီးႀကီးပဲ..´
` ေနအံုး... အစ္ကို ကြန္ဒံုး သြားယူလိုက္အံုးမယ္...´
` ဟုတ္...ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လို ေနေပးထားရမလဲ ....ေလးဘက္ ေထာက္ေပးထား ရမွာလား...ပက္လက္ လွန္ေပးထားရမွာလား...´ ကၽြန္ေတာ့္ အိတ္ထဲက ရန္ကုန္ကပါလာတဲ့ ကြန္ဒံုးကို ထုတ္လိုက္သည္။ပိုပို လိုလို ယူလာတာမွန္သြားသည္။
` ေလးဘက္ေထာက္ ေပးထား...´ ၀င္းထြန္းက ျပတင္းဘက္ကို မ်က္ႏွာမူၿပီး အိၿပီး ျဖဴ၀င္းေနတဲ့ ဖင္ႏွစ္လံုးႀကီးကို ေလထဲတြင္ ေျမာက္ထားသည္။ ဖင္ႏွစ္မြာၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္လုိက္သည္။ ဖင္ၾကားထဲတြင္ မည္းနက္ေကြးေကာက္ေနေသာ အေမြးမ်ားက ၀င္းထြန္းရဲ႕ခ်ယ္ရီေပါက္ေလးကို ၀ိုင္းရံထားသည္။ ၀င္းထြန္းရဲ႕ ခ်ယ္ရီေပါက္ေလးက ပါကင္ မဟုတ္။ ဟတတ ျဖစ္ေနသည္။ ကြန္ဒံုးကို လီးတြင္မစြပ္ခင္
ဖင္ေပါက္ေလးကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။
` အား... ေကာင္းတယ္ ဆရာ...´
` ၀င္းထြန္း ဖင္ခဏခဏ ခံဖူးတယ္ထင္တယ္...´ ၀င္းထြန္းက သမင္လည္ျပန္ (၀ိုင္၀ိုင္း သီခ်င္းမဟုတ္ပါ) ၾကည့္သည္။
` အင္း ... ခံဖူးတယ္... ခဏခဏေတာ့မဟုတ္ဘူး...´
` စပ္စုတယ္လို႕ေတာ့ မထင္နဲ႕....ဘယ္သူနဲ႕ျဖစ္တာလဲ...´
` ဦးညိဳနဲ႕...´ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္လန္႕သြားသည္။ ဒစ္ဖ်ားတြင္ စြပ္ေနေသာ ကြန္ဒံုးပင္ မ၀င္ခ်င္သလိုျဖစ္သြားသည္။
` ေနာက္မေနနဲ႕... အတည္ေမးတာ...´
` ေဟာဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အတည္ေျပာတာ... ဆရာ... ထည့္လုိက္ပါေတာ့ဗ်ာ ...ကၽြန္ေတာ္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး....´ ကၽြန္ေတာ္က မထည့္ေသးဘဲ လီးကို ေဒါင္လိုက္ ဖင္ၾကားထဲမွာ ထည့္ၿပီး ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္သည္။
` ဦးညိဳ ဆိုတာ ေအးျမ အေဖမလား ...ဘယ္လိုက ဘယ္လိုစျဖစ္တာလဲ...´
` ဆရာ ရမ္းသိခ်င္ေနပံုရတယ္. ..ေျပာၿပီးရင္ေတာ့ ထည့္လိုက္ေတာ့ေနာ္ .....ကၽြန္ေတာ္တို႕ ထန္းေတာထဲမွာ ဦးညိဳက တခါတေလ လာေသာက္တယ္ ...ဦးတုတ္ႀကီးနဲ႕ သူ႕ေဘာ္ဒါေတြကေတာ့
ေန႕တိုင္းနီးပါး ...ဦးညိဳအဲ့ဒီေန႕ က ေသာက္တာ မ်ားသြားၿပီး ထန္းေတာထဲက တဲေလးထဲမွာ အိပ္တယ္ ...အဲ့ဒီ့မွာ ျဖစ္တာပဲ ...ကၽြန္ေတာ္ကပဲစတာပါ...´
` ၀င္းထြန္းက ဆရာႀကီးပဲ...´ ဒစ္ဖ်ားကို ခ်ယ္ရီ၀ေလးတြင္ေတ့ၿပီး အဆီေတြနဲ႕ အိေနေသာ ၀င္းထြန္းခါးကို ကိုင္ၿပီး ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။ သံုးၿပီးသား အေပါက္မို႕ ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴ၀င္သြားသည္။
` အား.... ဆရာက မေျပာမဆို...´
` မင္းပဲ ေျပာၿပီးတာနဲ႕ထည့္ဆို...´
` အား...စိတ္ထဲက မျပင္ဆင္ရ ေသးေတာ ့နာတာေပ့ါ ဆရာရ...´ သံုးၿပီးသား အေပါက္ေပမယ့္ အနည္းငယ္ေတာ့က်ပ္သည္။ စီးပိုင္ေနသည္။ တျပြတ္ျပတ္နဲ႕ တဘက္ဘက္ (ဖင္နဲ႕ ေပါင္ရိုက္သံ)ေတြဟာ ညီညာစြာ ထြက္ေပၚလာသည္။ အခ်က္ ေလးငါးဆယ္သာ ေဆာင့္ရအံုးမည္ထင္ ...ကၽြန္ေတာ္ၿပီးခ်င္လာသည္။
` အား... ေကာင္းလာၿပီ.... ဆရာ .. .ျပင္းျပင္းေလး...´
` ျပင္းလို႕မရေတာ့ဘူး.... ၿပီးေတာ့မယ္...´
` ဟာ... ဆရာ.. ေနအံုး...ခဏနားမယ္...´ ၀င္းထြန္းကမေျပာမဆို ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။ သူ႕ဖင္ထဲက ကၽြန္ေတာ့္လီးက ကၽြတ္ထြက္သြားသည္။ ကြန္ဒံုးေပၚတြင္ ေပေနေသာ အက်ိအခၽြဲအျပင္
အ၀ါရင့္ရင့္ အဖတ္မ်ားပါ ကပ္ေနသည္။ ( စာဖတ္သူမ်ာ ရြံသြားရင္ ခြင့္လြတ္ပါ)။ ဒီေကာင္ေလး ေသေသခ်ာခ်ာ သန္႕ရွင္းေရးလုပ္လာခဲ့ပံုမရ။ ၀င္းထြန္းက ပက္လက္လွန္လုိက္ၿပီး ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္ကို V ပံုစံကား ထားလိုက္သည္။
` ဆရာ... ထည့္လို႕ရၿပီ....´
` အင္း...´ ဒီတခါ ကၽြန္ေတာ္ လီးကို မကိုင္ဘဲ ၀င္းထြန္းရဲ႕ ဖင္ေပါက္ ကိုၿဖဲကာထည့္ လိုက္သည္။ ပက္လက္ျဖစ္လို႕ ၀င္းထြန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာနဲ႕ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာက ကြက္တိ။ ၀င္းထြန္းက ကၽြန္ေတာ့္ လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အငမ္းမရလာနမ္းသည္။ အလုိက္သင့္ ျပန္နမ္းေပး လိုက္သည္။ ဒါ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္အနမ္း၊ (ပထမ အနမ္းက ေက်ာင္းတတ္ တုန္းကျဖစ္သည္)
ကၽြန္ေတာ့္ ဖင္ကို နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ လုပ္ၿပီး ၀င္းထြန္းရဲ႕ခ်ယ္ရီေပါက္ေလးကို အားရပါးရ ဇိုးဇိုးဇက္ဇက္ ထိုးထည့္ေပးလိုက္သည္။ ပက္လက္အေနအထားက အထဲကို ပို၀င္သည္။ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိ ကၽြန္ေတာ္ ေအာင့္ထားၿပီး ေနာက္ဆံုး...
` အား....အား....´ ကၽြန္ေတာ္ခါးအားေတြကို အစြမ္းကုန္သံုးၿပီး ဖင္ေပါက္ေလးထဲကို အားနဲ႕ဖိကပ္လိုက္သည္။ လရည္ေတြက ကြန္ဒံုးအိတ္ေလးထဲတြင္ေတာ့ အျပည့္ျဖစ္သြားမည္ထင္။
` ေကာင္းလိုက္တာ ဆရာရယ္....ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ မၿပီးေသးဘူး...´ ၀င္းထြန္းရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အားရပါးရ စုပ္သပ္လိုက္ၿပီး ၀င္းထြန္းကုိယ္ေပၚမွ ေအာက္ကို ေလ်ာဆင္းသြားလိုက္သည္။
အစြမး္ကုန္ ေထာင္မတ္ ေနေသာ ၀င္းထြန္းရဲ႕လီးကို ပါးစပ္ျဖင့္ အသာအယာ စုပ္သြင္းလိုက္သည္။
` ဆရာ... ဟာ...မလုပ္နဲ႕ ...ငရဲေတြႀကီးကုန္မယ္...´
` အခု အခ်ိန္မွာ အစ္ကိုက ၀င္းထြန္း ဆရာမွမဟုတ္တာ ...စာသင္ခန္းထဲမွာသာ ဆရာ´ လက္တဖက္က အေပၚေအာက္ အတက္အဆင္းလုပ္ၿပီး ပါးစပ္နဲ႕ ျပန္ျပဳစုေပးလိုက္သည္။ ၀င္းထြန္းက
ကၽြန္ေတာ္ စုပ္တာကို ေသခ်ာၾကည့္ေနသည္။ သိပ္မၾကာလိုက္ပါ..
` ဆရာ.... ရၿပီ... ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ေတာ့မယ္.... ပါးစပ္ကိုဖယ္လိုက္...´ ဒီတခါေတာ့ ပါးစပ္ကို လီးနားကေနခြာလိုက္သည္။ လက္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ ထုေပးလုိက္ရာ ပူေႏြးခၽြဲပ်စ္ေနတဲ့ သုတ္ရည္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ေပၚကို တပ်စ္ပ်စ္နဲ႕ ပက္လိုက္သည္။ ပါးျပင္ေပၚကစီးက်လာတဲ့ လရည္ေတြကို လက္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္သုတ္ပစ္လိုက္သည္။
` ေကာင္းလိုက္တာ ဆရာ....´
` ကဲ... ဇိမ္ခံမေနနဲ႕ေတာ့ ...ထေတာ့. ..ဖိုးဒင္ အေဖ ျပန္လာေတာ့မယ္...´ ကၽြန္ေတာ့္လီးမွာ အခုထိ တြယ္ကပ္ေနတဲ့ ကြန္ဒံုးကို ခၽြတ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ေဖးမွာသြားေဆးေၾကာလိုက္သည္။ ၀င္းထြန္းရဲ႕ ဖင္ေတြေတာ့ ဘယ္လိုေနမွန္းမသိ။ ကၽြန္ေတာ့္လီးကေတာ့ အားရပါးရ လုပ္လိုက္ရလို႕ျဖစ္မည္။ ေခြေခြေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ဒစ္ထိပ္ဖ်ားေလးကေတာ့ စစခ်င္း ထိုးထည့္ထား တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ နည္းနည္း နာေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဖိုးဒင္တို႕ရြာေလးကို အမွန္ပင္ခ်စ္မိသြားသည္။ အရာအားလံုးၿပီး ျပည့္စံုေနေသာ ရြာေလးကေန ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေတာင္ မျပန္ခ်င္ေတာ့ပါ။ ေအးခ်မ္းေသာ ေဖာ္ေရြေသာ... အိုး... ေျပာစရာမရွိေအာင္ ျပည့္စံုေနေသာ
ရြာ... ဖိုးဒင္တို႕ရြာကို ကၽြန္ေတာ္ ဒီတသက္ ဘယ္ေတာ့မ ွေမ့ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။ ( စာဖတ္သူ ညီအစ္ကို မ်ားကိုလည္း ဖိုးဒင္တို႕ရြာကို လာလည္ဖို႕ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါသည္။)
ဖိုးဒင္တို႕ရြာ (ဇာတ္သိမ္း)
`ည´ ကတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ မည္းေမွာင္လ်က္ရွိသည္။ ေကာင္းကင္မွာ လျခမ္းက ေကြးေကြးေလး သာလင္းေနသည္။ ဒီေန႕တိမ္ထူလို႕ျဖစ္မည္။
ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြ မေန႕ကေလာက္မလင္း။ ဒီေန႕တေန႕လံုးလည္း ပ်င္းရိေလးလံစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။ မနက္ေစာေစာ ထတုန္းက ဆက္ရက္ တေကာင္တည္း ေတြ႕လို႕ unlucky ျဖစ္တာဟု ကၽြန္ေတာ္ မယူဆခ်င္။ တိုက္ဆိုင္မႈတစ္ခုဟု ကၽြန္ေတာ္ ယူဆသည္။ ေအးျမ အေမ မနက္မိုးလင္းခါနီး အေမာေဖာက္လို႕ ေဆးရံုတင္ထား ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သြားၾကည့္ခ်င္ေပမယ့္ အဆင္မေျပ။ ဘာကိုစီးၿပီး ဘယ္လုိသြားရမလဲမသိ။ သြားေရးလာေရးေတာ့ ရြာက အဆင္ မေျပတာအမွန္။ ျခံစည္းရိုးက ထြက္လာတဲ့ ပန္းနံ႕က သိသိသာသာေမြးလာသည္။ စံပယ္ေတြလို ရင္ထဲေအးေစတဲ့ အေမြးနံ႕ေတာ့မဟုတ္။ နည္းနည္းေတာ့ အီလည္လည္ရွိသား။ ဦးတုတ္ႀကီးက အိမ္ထဲ၀င္အိပ္ ေနေလၿပီ။ ဖိုးဒင္က ေနာက္ေဖးရဲ႕ အိမ္သာထဲတြင္ သူ႕ကိစၥ သူရွႈင္းေနသည္။ ( အီ အီး ပါေနတာကုိဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္)။ ေလေျပေလးတခ်က္ ေ၀ွ႕ခနဲတိုက္သြားသည္။
ည ၏ တိတ္ဆိတ္မႈေၾကာင့္လားမသိ။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကက္သီးေတြထသြားသည္။ (အဂၤလိပ္လို က်ေတာ့ goose-bumps[US] or goose-flesh [also goose-pimples)
တိုက္ရိုက္ျပန္လိုက္ရင္ ဘဲငန္းေမြး ညင္းထသည္ေပါ့၊ ျမန္မာႏိုင္ငံက ၾကက္ ေတြေပါလို႕ျဖစ္မည္၊ ၾကက္သီး ေတြထသည္တဲ့)။
` ေဟ့...´
` ဟဲ့..ပလုတ္တုတ္....´ ေခြးေကာင္ေလး ဖိုးဒင္။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကက္သီး အေၾကာင္း စဥ္းစားခန္း၀င္ ေနတုန္း ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကေန လာသိုင္း ဖက္သည္။
` အကို ေယာင္တာက ရီရတယ္. .ပလုတ္တုတ္....´ ဖုိးဒင္က ဒီေန႕ေရေသေသ ခ်ာခ်ာခ်ိဳးထား ပံုရသည္။ ဆပ္ျပာနံ႕ေလးသင္းေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖက္ထားတဲ့ လက္ေတြကို ဖယ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တည့္တည့္လာထိုင္သည္။
` ပလုတ္တုတ္မေယာင္လို႕ ဘယ္လို ေယာင္ရမွာလဲ...´ ဖိုးဒင္ရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြက လေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္မွာပင္ လင္းလက္လို႕ေနသည္။
` ဟို...င့ါ ရြာထိပ္က ေအာင္ႀကီး ေယာင္သလို. ...ကၽြတ္ ကၽြတ္.. စပတ္စား...´ ဖိုးဒင္က သူတကယ္ ေယာင္တဲ့ပံုစံမ်ိဳး ေလးလုပ္ျပသည္။ ဖိုးဒင္က တကယ့္ကို ကေလးတေယာက္လို ျဖဴစင္ေနသည္။ ခ်စ္ဖို႕လည္းေကာင္းသည္။
` ဟား.... .မဆိုးဘူးကြ... ကၽြတ္..ကၽြတ္. .စပတ္စား...´ ေယာင္တာကလည္း စပတ္စားတဲ့။ gay ေတြဆိုရင္.. .အား. .အား.. .လီးစားလို႕ ေယာင္ရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။ top gay ေတြအတြက္ဆို.. ..ရွီး...ရွီး. ...ဖင္စား။ ( သိုးငယ္ ...အေတြးေတြေတာ္ ေတာ္လြန္သြားသည္၊ စာဖတ္သူမ်ား. .ေခြးလြတ္.. .အဲ..ခြင့္လြတ္)။
` အစ္ကို...ကၽြန္ေတာ့္ကို ေန႕ကသင္ေပးမယ္ဆိုတာ. ...သင္ေပးေလ ...´
` ေဟာဗ်ာ. ..ဘယ္မွာေျပာလို႕လဲ. .´ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕စိတ္ကုိမသိမသာ စြလိုက္သည္။ ( စကားနဲ႕စြ လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ခက္ရင္း နဲ႕မဟုတ္ပါ)
` အစ္ကို က ရမ္းေမ့တတ္တာပဲ. ...ဘာအနမ္းဆိုလား သင္ေပးမယ္ဆို...´
` အင္း... .ဟုတ္တယ္. ..ျပင္သစ္အနမ္း. ...ဖိုးဒင္ကို ခ်စ္လို႕ေနာက္တာပါကြ.. .´ ဖိုးဒင္ ရဲ႕လက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ ေပါင္ကိုလာကိုင္သည္။
` ဟုတ္တယ္.. ျပင္သစ္အနမ္း.. .အစ္ကိုလည္း ေနာက္တတ္တယ္. ..မထင္ရဘူး. ..´ အစ္ကိုက အေနာက္သန္တာ၊ (အဲ...အစ အေနာက္ သန္တာ... တမ်ိဳးမထင္ၾကပါနဲ႕...လင္းေသြးသစ္ က အကုန္သန္သည္...သိုးငယ္ မဟုတ္ပါ..)
` အခုသင္မွာလား...´
` ဟုတ္တယ္...အခု...´
` အိမ္ထဲမွာ သြားသင္မယ္ေလ...´ ဖိုးဒင္က ေခါင္းကို ခပ္သြက္သြက္ ရမ္းလိုက္သည္။
` ဟာ.. .မရဘူး. ..အေဖရွိတယ္...´
` ဒီမွာက လူျမင္ကြင္းႀကီးမွာ...´
` အစ္ကိုကလည္း. ...ဒီေလာက္ေမွာင္မည္းေနတာ ဘယ္သူက ျမင္မွာလည္း...´ ေမွာင္မည္း ေနတယ္ဆိုေပမယ့္ အေမွာင္ထုထဲမွာ ေနသားက်သြားတဲ့ မ်က္လံုးေတြက ျမင္ရသည္။ အရိပ္အကဲေလာက္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းျမင္ရသည္။
` ဟာ...ျမင္တယ္ကြ...´
` မျမင္ပါဘူး...လုပ္စမ္းပါအစ္ကိုရာ...ဘာမွမေၾကာက္ပါနဲ႕...´
` ၿပီးေရာ...´ ဖိုးဒင္ေျပာတဲ့အတုိင္း ကၽြန္ေတာ္ပါရဲ ေဆးတင္လုိက္သည္။ outdoor မွာ ေယာက်ာ္းခ်င္းခ်င္းနမ္းသည့္ကိစၥေလာက္ ရင္ခုန္ဖို႕ေကာင္းသည့္
အျဖစ္မ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ထပ္ေတြ႕ႏိုင္မည္မထင္ပါ။ ( porn movie ေတြထဲကလို ကမ္းေျခေတြမွာ အားရပါးရ အသြင္းအထုတ္လုပ္ေနၾကတဲ့ Porn star ေတြရင္ေတြဘယ္ ေလာက္ေတာင္ ခုန္မယ္မွန္းမသိ၊.)
` ျပင္သစ္အနမ္းဆိုတာ အစ္ကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ေတာ့မသိဘူး။ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ၿပီး လွ်ာျခင္း ကလိတာကိုေတြ႕ဖူးတာ. ..အစ္ကို
ေတာင္ တခါမွ မလုပ္ဖူးဘူး´
` ဒါဆို. ..အစ္ကို ဘယ္လုိသင္တတ္မွာလဲ..´
` အစ္ကို အေသးစိတ္ၾကည့္ထားတယ္. ..ဖိုးဒင္ မယံုရင္မသင္နဲ႕ေပါ့...´
` ဟာ.. .မယံုလို႕မဟုတ္ပါဘူး. ..ကဲ..သင္ေပးေတာ့...´
` အေရွ႕တုိး. ..ဖိုးဒင္ႏႈတ္ခမ္းကို ေစ့ရံုေစ့ထား. ..အစ္ကို ႏႈတ္ခမ္းကပ္လိုက္တာနဲ႕အလိုက္သင့္ျပန္နမ္း. ..ေနာက္.. .အစ္ကိုလွ်ာ ထိုးထည့္ရင္ ဖုိးဒင္က
ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ ဖိထား...ေနာက္မွ ဖိုးဒင္ရဲ႕လွ်ာနဲ႕ အစ္ကုိ႕လွ်ာနဲ႕ ပါးစပ္ထဲမွာ ပြတ္ၾကတာေပါ့...´ ဖိုးဒင္က ေရွ႕မတိုးဘဲ ေနာက္ေတာင္ ဆုတ္လိုက္ေသးသည္။
` ငါ မလုပ္ေတာ့ဘူး...ရြံစရာႀကီး...တျခားဟာပဲသင္ေတာ့..´ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြ မီးစက္ပိတ္လိုက္သလို တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
` ဒါဆိုလည္း မသင္နဲ႕ေတာ့ေပါ့...´ ဖိုးဒင္က မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးလိုက္သည္။ (ေမွာင္ေနသျဖင့္ေသခ်ာေတာ့မျမင္ရပါ)
` သင္တာေတာ့သင္မွာ... လွ်ာေတာ့မထိုးခ်င္ဘူး...အစ္ကို႕ကို ဒီတုိင္းနမ္းခ်င္တယ္...´
` ေကာင္းၿပီေလ...´ ကၽြန္ေတာ္က ဖိုးဒင္ရဲ႕ ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ကိုင္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းျခင္းေတ့ကာ နမ္းလိုက္သည္။ သင္းပ်ံ႕အီလည္ေနေသာ ပန္းရနံ႕ က ႏွာေခါင္းထဲတုိး၀င္လာသည္။ ဖိုးဒင္ရဲ႕ ေႏြးေတးေတး ႏႈတ္ခမ္းတစံုရဲ႕ ထိေတြ႕မႈက တကိုယ္လံုးရွိ အေၾကာေတြအားလံုး မီးညိွလိုက္သလို ရွိန္းတိန္းတိန္းျဖစ္လာသည္။ အသာအယာ ဖိကပ္ထားသည့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိသည့္အရသာဟာ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႕ဘာနဲ႕မွလဲလို႕ရမည္မဟုတ္ေပ။
` အိုး...တမ်ိဳးႀကီးပဲ´ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကို ဖယ္လိုက္ၿပီး တြန္းထုတ္လိုက္မွ ကၽြန္ေတာ္ အသိ၀င္လာသည္။ ဖုိးဒင္ရဲ႕ အနမ္းထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ လြင့္ေမ်ာ သြားမိသည္။
` ဘယ္လိုလဲ...တတ္ၿပီလား...´ ` အင္း...ဒါေပမယ့္...ေယာက်ာ္းျခင္းမို႕လားမသိဘူး...တမ်ိဳးႀကီးပဲ...ငါ့စိတ္ထဲမွာတမ်ိဳးႀကီးပဲ..´ straight တေယာက္အေနနဲ႕ေတာ့ လိင္တူအနမ္းဆိုတာ ဟာ ေအာ္ဂလီဆန္စရာျပကြက္တခုေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို gay ေတြအတြက္ေတာ့ ဘာလိုအရာနဲ႕မွ လဲမရတဲ့ ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ သစ္သီးတလံုး။
` ဟုတ္မွာေပါ့...ေအးျမနဲ႕နမ္းရင္ ဒီလိုျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မွာ...´
` ဟာ...အစ္ကိုကလဲ. ..ေအးျမနဲ႕ စစျခင္းနမ္းရင္လည္း ဒီလိုပဲျဖစ္မွာပဲ.. .ႏႈတ္ခမ္းျခင္းက အတူတူပဲဟာ.. .အစ္ကိုက ေယာက်ာ္းဆိုတာကို ငါက သိေန လို႕ျဖစ္မယ္. ..အဲ့ဒါေၾကာင့္ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနတာ...´ ဖိုးဒင္က တကယ့္ကို ၀ါဂြမ္းျဖဴျဖဴေတြလို ျဖဴစင္လြန္းေနသည္။ ဖိုးဒင္ရင္ထဲမွာ ဘာကိုမွ သို၀ွက္မထား။ အရွိကို အရွိအတုိင္း ေျပာသည္။
` ဒါနဲ႕ ...အခုအနံ႕ရေနတဲ့ ပန္းက ဘာပန္းလဲ´ ဖိုးဒင္က ေလကို တ၀ႀကီး အားရပါးရ ရႈလိုက္သည္။
` ညေမႊးပန္း´
` အင္း...အနံ႕က အီလည္လည္ေလး...´
` အစ္ကိုက ပန္း ႀကိဳက္တတ္သလား...´ ပန္းႀကိဳက္သလား ဆိုေတာ့ ဘာပန္းကိုေျပာတာလဲ.. .ပန္းေသ၊ပန္းညိႈးတဲ့ ပန္းလား...။ အေရာင္စံု၊အနံ႕စံုပြင့္တဲ့ ပန္းလား။ ကၽြန္ေတာ္က ပန္းေတြအားလံုးႀကိဳက္ပါသည္။ (လင္းေသြးသစ္ ႀကိဳက္ျခင္းျဖစ္သည္...သိုးငယ္ မဟုတ္ပါ)
` ဒီလိုပါပဲ...အႀကိဳက္ႀကီးေတာ့မဟုတ္ဘူး...´
` အစ္ကို.. .ဒီည ေအးျမ လိုေနေပးမယ္မဟုတ္လား...´ ဒီေကာင္ေလးလုပ္ငန္းစလာၿပီ။ လင္းေသြးသစ္ ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းဆရာလည္း ရင္ေတြခုန္ ျမန္လာသည္။
` ဒီည...´
` အစ္ကိုက လုပ္ၿပီ. .မေန႕ကပဲ ... အားေတြ စုထားလိုက္ဆို ...ငါအရမ္းလုပ္ခ်င္ေနၿပီ ...ဒီမွာၾကည့္. .မာေတာင္ေနၿပီ...´ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္လက္ကိုကိုင္ၿပီး သူ႕ရဲ႕ မာေတာင္ၿပီး အစြမ္းကုန္ေခါင္းေထာင္ေနတဲ့ ညီေလး ေပၚကို တင္ေပးသည္။ (ညီေလး ထက္ ညီႀကီး ဆိုပိုမွန္မည္။ ေသးေသးေလးမဟုတ္ပါ...တကယ့္ကို ေၾကာက္ခမန္း လိလိ မာေၾကာေနသည္)
` အုိး...မာေတာင္ေနတာပဲ...´
` ဒါေၾကာင့္ေျပာတာေပါ့... ဒီည... အစ္ကို ေပးလုပ္မယ္မဟုတ္လား...´ လက္ထဲက ဖိုးဒင္လီးႀကီးကို ပုဆိုးေပၚကေန အထက္ေအာက္ ဂြင္းတိုက္ေပးေနမိသည္။
` မျဖစ္ဘူးေလ... အိမ္ထဲမွာ ဦးတုတ္ႀကီးအိပ္ေနတယ္...´
` ဟာ...ဘယ္သူက အိမ္ထဲမွာ လုပ္မွာလဲ ...ဒီမွာလုပ္မွာ...´
` ဘယ္လုိ....´ ဒီတခါ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို ပိုၿပီးျပဴးသြားေစသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ေသြးေၾကာထဲက ေသြးေတြကိုေတာင္ ေျပာင္းျပန္စီးသြားလားမသိ။ တကိုယ္လံုး ပူၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ညီငယ္ပါ ေငါက္ခနဲ ေခါင္းေထာင္လာသည္။ outdoor မွာလုပ္မယ္ ...မျဖစ္ပါဘူး။
` ဒီမွာလုပ္မွာေလ...´
` မျဖစ္ဘူး ... လံုး၀မျဖစ္ဘူး ... တေယာက္ေယာက္ ျမင္သြားရင္ အရွက္ ဟက္တက္ကြဲမွာ...´ ဖိုးဒင္ရဲ႕ လီးေပၚက လက္ကို ကၽြန္ေတာ္လြတ္လိုက္ေပမယ့္ ဖုိးဒင္ က ကၽြန္ေတာ္ ့ လက္ကို ျပန္ကိုင္ၿပီး သူ႕လီးႀကီးကို ျပန္ကိုင္ခိုင္းသည္။
` ဒီအခ်ိန္ အကုန္ အိပ္ေမာက်ေနၿပီ. ..ေနာက္. ..အိမ္ထဲကလွမ္း ၾကည့္ရင္ေတာင ္ဘယ္လိုမွ ျမင္ရမွာမဟုတ္ဘူး...´
` အစ္ကို အခုလိုမ်ိဳးေတာ့မလုပ္ခ်င္ဘူး ... အိမ္ထဲမွာပဲလုပ္ရေအာင္...´ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကိုဖယ္ၿပီး သူ႕ပုဆိုးကိုလွန္ခ်လိုက္သည္။ လေရာင္က တကယ့္ကို ေဖ်ာ့ေတာ့ေနေပမယ့္ ဖိုးဒင္ရဲ႕ေပါင္ၾကားထဲက လီးႀကီးကိုေတာ့ မည္းမည္း ရွည္ရွည္ေခ်ာင္းႀကီး တခုေထာင္ေနတာ ေလာက္ေတာ့ျမင္ရသည္။ လီးႀကီးေပၚလက္ျပန္ေရာက္ သြားေတာ့ တကယ့္ကုိ ေႏြးေနတဲ့ အသားစိုင္ေခ်ာင္းႀကီးကို ကိုင္လိုက္ရသလိုခံစားရသည္။ အခုမွ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ၊ ေသြးေတြ...ထၾကြေသာင္းက်န္းလာသည္။
` အိမ္ထဲမွာ အေဖ အိပ္ေနေတာ့ လုပ္လို႕ မေကာင္းဘူး´ ဖုိးဒင္ေျပာေတာ့လည္းဟုတ္ေနသည္။ ဦးတုတ္ႀကီးႏိုးသြားပါက မလြယ္။ (ငါလည္းပါမယ္ ခ်န္မထား နဲ႕ ဆိုဒုကၡ)။
` ဒါဆို ...ဒီတိုင္းပဲထုေပးေတာ့မယ္....´
` မရဘူး ...ငါ အရမ္းကို အစ္ကို ဖင္ထဲ ထည့္ၾကည့္ ခ်င္ေနတာ ...ဒီေန႕ ပဲခင္းထဲမွာလည္း အဲ့ဒီ့အေၾကာင္းစဥ္းစားရင္း ေတာင္ေနတာ...ဟုတ္ၿပီ...ဒီလိုလုပ္.... အစ္ကိုက ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ေပၚထိုင္သလိုလုပ္....အစ္ကို႕ဖင္ထဲ ကၽြန္ေတာ္ထည့္ထားမယ္...´
` အင္း...မင္းက ဥာဏ္ေကာင္းသားပဲ...´ ဘယ္လိုပဲေပါင္ေပၚထုိင္ထုိင္. ..လူကေတာ့ လႈပ္ေနမွာမဟုတ္လား။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္ ဖုိးဒင္ရဲ႕အၾကံကို
လက္ခံလိုက္သည္။ (လက္ ေကာ ဖင္ေကာ ခံလုိက္သည္...)
` လာ...ကၽြန္ေတာ့္ ေပၚတက္...´
` ေနအံုး...ဘာဆီမွ မရွိရင္ ၀င္မွာမဟုတ္ဘူး...ဖင္က မိန္းမ ဟာနဲ႕မတူဘူး...´
` ဒါဆို အုန္းဆီ ငါသြားယူေပးမယ္...´
` မယူနဲ႕....အစ္ကိုပဲ သြားယူမယ္....ဖုိးဒင္ ဒီကပဲထိုင္ေစာင့္...´ ကၽြန္ေတာ္ပဲ အိမ္ထဲကို လေရာင္ျပျပ ေအာက္မွာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလွ်ာက္သြားသည္။ ဖုိးဒင္ လီးႀကီး
ရဲ႕ ဆြဲငင္မႈေၾကာင့္လားမသိ။ မလုပ္ခင္ထဲက ဒူးေတြေခ်ာင္ခ်င္ေနသည္။ အိမ္ထဲမွာ မီးအိမ္ရဲ႕မီးက လင္းထိန္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အိတ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ကြန္ဒံုးကို သြားႏိႈက္သည္။ ဦးတုတ္ႀကီး ကေတာ့ ပုဆိုးကုိ လွန္ၿပီး အားရပါးရအိပ္ေမာက်ေနသည္။ နက္ေမွာက္ ေကာက္ေကြး ေနတဲ့ လီးေမြးအံုႀကီးေပၚတြင္ မည္းနက္တုတ္ခိုင္ေနေသာ လီးႀကီးမွာ အိပ္ေမာက်ေနသည္။ လီးထိပ္ေပၚက အေရျပားက ဒစ္ႀကီးေပၚတြင္ အနည္းငယ္လိပ္တင္လ်က္ရွိသည္။ ေခါင္းျပဴၿပီးထြက္ေနေသာ ဒစ္ႀကီးမွာ နီညိဳၿပီးေျပာင္လက္ေနသည္။ အခုမွ ေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ လီးႀကီးရဲ႕ေအာက္က ေဂြးဥ ႀကီးမ်ားမွာလည္း နည္းနည္းေနာေနာႀကီးမဟုတ္။ ဦးတုတ္ရဲ႕လီးႀကီးမွ အၾကည့္ကို ဖ်က္ၿပီးဖုိးဒင္ ရွိရာသို႕ထြက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ထဲက အထြက္ ခပ္ျပင္းျပင္းတခ်က္ ေ၀ွ႕တိုက္လာေသာ ေလေအး ေအးတခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲအထိ ေအးစိမ့္သြားသည္။ ဖိုးဒင္ရွိရာသို႕ လေရာင္ျပျပ ေအာက္မွာ ျဖည္းျဖည္းေလ်ာက္သြားလိုက္သည္။
` အစ္ကိုက လည္းၾကာလိုက္တာ...ငါ့ဟာႀကီးေတာင္ ျပန္က်သြားၿပီ...´
` ဒါဆိုလည္းေကာင္းသားပဲ...သြားအိပ္က်တာေပါ့...´
` အစ္ကိုက လုပ္ၿပီ...ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ဆြလိုက္တာနဲ႕ ျပန္ထလာလိမ့္မယ္...´ ဖိုးဒင္ရဲ႕ ေယာက်ာ္းပီသတဲ့ အသံေအာက္မွာ ( စကားေျပာတဲ့ အသံ ျဖစ္သည္ ..ဟို..အတံ မဟုတ္ ပါ) ကၽြန္ေတာ္ မိန္းေမာမိသည္။ ဖိုးဒင္ရဲ႕ အသံက ဘာလို႕ေတာင္ ညိႈ႕ဓာတ္ ေတြျပည့္ေနမွန္းမသိ။ ညေမြးပန္းရဲ႕ အီေနတဲ့ရနံ႕နဲ႕...လေရာင္ျပျပေအာက္မွာ ... ေလႏုေအး ေတြပါေရာယွက္ေနသည့္ ဒီလိုအခ်ိန္ . ..အိမ္ေရွ႕က ၀ါးကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚမွာ ခ်စ္ပြဲႏြဲရမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႕...ခါတိုင္းထက္ ရင္ေတြ အဆမတန္ခုန္ေနသည္။
` အစ္ကို ကိုင္ေပးမယ္...´ ဖိုးဒင္ရဲ႕ပစၥည္းႀကီးကို မႈတ္ေပးခ်င္စိတ္ေတြတဖြဖြေပၚလာသည္။ ဖိုးဒင္ရဲ႕ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး မတ္ေထာင္ေနတဲ့ လီးႀကီးကို လက္ႏွစ္ ဖက္နဲ႕ တယုတယ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ တ၀က္တပ်က္ေတာင္ေနေသာ ဖိုးဒင္လီးႀကီးရဲ႕ အေႏြးဓာတ္က ကၽြန္ေတာ့္လက္ႏွစ္ဖက္လံုးကို ေႏြးေထြးသြားေစသည္။ ပါးစပ္ကို အသာဟၿပီး လီးႀကီးကို အားရပါးရ ငံုၿပီးစုပ္မိသည္။
` အား....အစ္ကို....အုိး...ငါ...ငရဲႀကီးေနပါ့မယ္..´ ဖိုးဒင္ေျပာတာကို ျပန္ေျဖဖို႕ထက္ လီးႀကီးကို ပါးစပ္နဲ႕ကၽြတ္ထြက္သြားမွာစိုးသည့္အလား ကၽြန္ေတာ္ စုပ္ေပးေနမိသည္။ ဖိုးဒင္ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္မိေနလို႕ျဖစ္မည္။ ဦးတုတ္ႀကီးကို မႈတ္ေပးရတာထက္ ဖုိးဒင္ကို မႈတ္ေပး ရတာက ရင္ထဲက လိႈက္လိႈက္ၿပီးတက္လာသည္။
` အိုး... ေကာင္းလိုက္တာအစ္ကိုရာ ..... ေအးျမဒီလို စုပ္ေပးရင္ေကာင္းမွာပဲ...´ လီးႀကီးကို ပါးစပ္က ခဏခြာလိုက္ၿပီး
` ဖိုးဒင္ သင္ေပးလိုက္ေပါ့...´
` ေအးျမက လုပ္ေပးပါ့မလား...´ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္မစုပ္ေပးေတာ့ပဲ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။
` ဖိုးဒင္ကို ခ်စ္ရင္ လုပ္ေပးမွာေပါ့...´
` ဒါဆိုရင္ ငါ ေအးျမကိုလုပ္ခိုင္းအံုးမယ္ ... မလုပ္ေပးရင္ ေအးျမငါ့ကိုမခ်စ္လို႕ပဲ...´ ကြန္ဒံုးအိတ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ေဖာက္လိုက္သည္။
` အဲ့လိုလဲမဟုတ္ေသးဘူးကြ... တခ်ိဳ႕ေတြက ခ်စ္ေပမယ့္ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးကို အရမ္းရြံတတ္ရင္ မလုပ္ေပးဘူး ... အစ္ကို က စကားအျဖစ္ပဲေျပာတာ...´ ကၽြန္ေတာ္က ဖိုးဒင္ဒစ္ဖ်ားမွာ ကြန္ဒံုးကို စြပ္ေပးတုန္း...
` အစ္ကုိ..ဘာလုပ္တာလဲ...´
` ကြန္ဒံုး စြပ္ေပးတာေလ...´ ကၽြန္ေတာ္ ကြန္ဒံုးကို အဆံုးထိစြပ္ေပး လိုက္သည္။ ဖိုးဒင္လီးပဲရွည္လို႕ လားမသိ...ကြန္ဒံုးက အဆံုးထိမအုပ္မိ။
` ဘာႀကီးလဲ...´
` ေရာဂါ မကူးေအာင္ ကာကြယ္ေပးတဲ့ဟာေလ...´
` ေအာ္... ငါ သိၿပီ... ဟိုေကာင္ေတြေျပာေနတဲ့ ရာဘာစြပ္ဆိုလား .... အေဖာ္ဆိုလား...´
` ဟုတ္တယ္. ..ရာဘာစြပ္ ...အေဖာ္ ဆိုတာက တံဆိပ္နာမည္တခုပဲ...´ ကၽြန္ေတာ္ ဖိုးဒင္ဘက္ကို ေက်ာေပးၿပီး ဖိုးဒင္ေပါင္ေပၚ တက္ထိုင္လိုက္သည္။
` အစ္ကို ...ငါ အထဲကို သြင္းလို႕ရၿပီမဟုတ္လား...ေမွာင္ေနေတာ့ အေပါက္ကို ငါမျမင္ရဘူး ...အစ္ကို႕ဖာသာ ကိုင္ၿပီးသြင္းလိုက္...´ ဖိုးဒင္က ေက်ာင္းဆရာကို ဆရာလုပ္ေနျပန္ ၿပီ။ ( ေက်ာင္းဆရာဆိုလို႕ ...ကၽြန္ေတာ္က ဖိုးဒင္ရဲ႕ေက်ာင္းဆရာမဟုတ္ပါ။ ဖိုးဒင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ စာလည္းတခါမွ မသင္ဖူးပါ။ ဒါေၾကာင့္ဆရာ ဂိုဏ္းမသင့္ႏုိင္ဘူးလို႕ သိုးငယ္ထင္ပါသည္။)
` ဖုိးဒင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန...´ လက္ကို ေနာက္ပစ္ၿပီး ဖိုးဒင္ရဲ႕လီးႀကီးကို ကိုင္လုိက္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ခ်ယ္ရီ၀ေလးတြင္ေတ့လိုက္သည္။ ကြန္ဒံုးေပၚတြင္ရွိေနေသာ အရည္က ဖင္၀ေလး ကိုေအးစက္သြားေစသည္။ အားနဲ႕ေဆာင့္မထိုင္ဘဲ ျဖည္းညင္းစြာ တအိအိ ထုိင္ခ်လိုက္သည္။ ဒစ္ေခါင္းတခုလံုး တင္းက်ပ္စြာ ဖင္၀ထဲသို႕၀င္သြားသည္။
` အိုး...၀င္သြားၿပီ...´ ဖိုးဒင္က အထူးအဆန္းျဖစ္ေနပံုေပၚသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဖင္ကို ထပ္ၿပီး ခပ္ျဖည္းျဖည္းထိုင္ခ်လိုက္သည္။ လီးႀကီးရဲ႕တ၀က္ေလာက္၀င္သြားသည္ ထင္။
အရင္းပိုင္းက ပိုတုတ္လို႕ျဖစ္မည္။ စအိုၾကြက္သားေတြရဲ႕ တင္းက်ပ္မႈဒဏ္ကို ကၽြန္ေတာ္ခံစားလိုက္ရသည္။ ဖင္ကို အနည္းငယ္ျပန္ၾကြလိုက္ေတာ့...
` အစ္ကိုကလည္း...အဆံုးထိလည္းမ၀င္ေသးဘဲနဲ႕...´
` မင္းဟာႀကီးက နဲနဲေနာေနာႀကီးမွမဟုတ္တာ …တခါတည္း ထိုးထည့္ရင္ ေသရခ်ည္ရဲ႕´
` ငါ့လီးက အဲ့ေလာက္ေတာင္ႀကီးလို႕လား…´
` ႀကီးတာေပါ့ကြ…´ ဒီတခါ ကၽြန္ေတာ္အဆံုးထိမ၀င္ေတာင္ တျဖည္းျဖည္း ခ်ယ္ရီ၀ေလးထဲကို ၀င္ႏုိင္သေလာက္၀င္ေအာင္ႏွဲ႕သြင္းလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ prostate gland ကိုတခ်က္တည္း ထိုးလိုက္သလိုျဖစ္သြား ပံုရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္တကို္ယ္လံုးရွိ အေၾကာေတြတုန္တက္သြားသည္။ ေပါင္ေပၚမွာေနာက္ျပန္ထိုင္ရတဲ့အတြက္ အသြင္းအထုတ္က မေကာင္း။ အခ်က္ ၂၀ ေလာက္သြင္းထုတ္လိုက္ေတာ့ စစျခင္းထက္ပိုၿပီးေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴျဖစ္လာ သည္။
` အစ္ကို…ငါ…အားမရဘူး…´
` ဖိုးဒင္က ဘယ္လိုလုပ္မလို႕လဲ´ ဖိုးဒင္ရဲ႕ လီးႀကီးက ခ်ယ္ရီ၀ကေလးကေန ျပြတ္ခနဲ ကၽြတ္ထြက္သြားသည္။ ဖိုးဒင္က
` အစ္ကို ဒီမွာပဲ ေမွာက္ေပးထား´
` ဟာ… မျဖစ္ဘူး …ဒီလိုမ်ိဳးက လူေတြအကုန္ေတြ႕သြားလိမ့္မယ္´
` လူေတာ့ ေတြ႕မွာမဟုတ္ဘူး … သရဲပဲေတြ႕ လိမ့္မယ္။ …လာပါ. .အစ္ကိုရာ…´
` ဖိုးဒင္က မလြယ္ဘူး…´ ကၽြန္ေတာ့္ခါးေတြကို ကိုင္ၿပီး ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚကို ျဖည္းျဖည္းတြန္း ခ်လိုက္သည္။ ေျခေထာက္ခ် ထိုင္ရင္ ေျမႀကီးနဲ႕ ထိရံုသာရွိေသာ ကြပ္ပ်စ္ပုပု ေလးေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့္ ေမွာက္ရက္။ ဖိုးဒင္က အရပ္ရွည္ေပမယ့္ ဒူးေထာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်လို႕ရေအာင္ေတာ့မရွည္ေပ။
` အစ္ကို …ငါ့ဟာကိုင္ၿပီး ေတ့ေပး ….ငါ…ကိုယ္တိုင္ထိုးထည့္ခ်င္တယ္´ ဒီေကာင္ေလးက သူ လိုခ်င္တဲ့အတုိင္းကို ေျပာေနသည္။
` မင္းကိုယ့္ဖာသာထည့္ေပါ့…´
` ငါ … အေပါက္ကို မျမင္ရဘူး…´
` ဒါဆိုလည္းၿပီးေရာ…´ လက္ကို ေနာက္ပစ္လိုက္ၿပီး ဖိုးဒင္ရဲ႕လီးႀကီးကို ကိုင္လိုက္သည္။ အနည္းငယ္ခၽြဲက်ိေနေသာ ဒစ္ႀကီးကို ကိုင္ၿပီး ခ်ယ္ရီ၀ေလးမွာေတ့ေပးလိုက္သည္။ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ဖယ္လိုက္ၿပီး သူ႕ဒစ္ကို အနည္းငယ္ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ခုနကထက္ပိုႀကီးလာလားမသိ။ ပိုၿပီးတင္းက်ပ္မႈကို ကၽြန္ေတာ္ခံစားလုိက္ရသည္။
` အား……အား……´ ဖိုးဒင္က မညွာမတာ အားနဲ႕ ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ ဖုိးဒင္ရဲ႕ လီးတေခ်ာင္းလံုး ကၽြန္ေတာ့္ ခ်ယ္ရီ၀ေလးကေန အူနရံမ်ားကိုပါ ပြတ္သြားသည္။
` နာသြားလား….´
` ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါကြ…ငါ့ အေပါက္က မိန္းမ ဟာမွမဟုတ္တာ..´ တစ္ခါမွ မခံစားဘူးေသာ ခံစားခ်က္ႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ့္ တကိုယ္လံုးရွိေသြးေတြ ေျပာင္းျပန္စီးဆင္းသြားသလို ပူဆင္းသြားသည္။ ညရဲ႕ ေအးခ်မ္းမႈ က ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မဆိုင္ေတာ့သလိုပင္။ ဖိုးဒင္ရဲ႕ လီးႀကီးက အခုေတာ့ ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴကို ၀င္ထြက္ေနေလသည္။ ဖိုးဒင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဆာေလာင္ေနသည္မသိ။ အားနဲ႕…အားနဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ခိုင္ခိုင္ခန္႕ခန္႕ကြပ္ပ်စ္ေတြကို ပင္ တအိအိနဲ႕ တကၽြီကၽြီ ျမည္ေစသည္။ ကာမ ရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာပါသြားရင္း…
` အား… ထြက္ေတာ့မယ္ …အား… .ရွီး ..ေကာင္းလာၿပီ..´
` အင္း…..´ ဖိုးဒင္ရဲ႕ ေအာ္သံက ရြာရဲ႕တိတ္ဆိတ္မႈကို အနည္းငယ္ေတာ့ ၿဖိဳခြင္းလိုက္သည္။
` အား…. .အိုး… ………….ဟင္း… ´ ဖိုးဒင္ရဲ႕ ကိုယ္က ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာေပၚကို ပိက်လာသည္။
` ေကာင္းလိုက္တာ. .အစ္ကို ဖင္က တကယ့္ကို ရွယ္ပဲ´
` ဖိုးဒင္က သာေကာင္းေန…ဒီမွာဖိုးဒင္ရဲ႕ကိုယ္က အေလးႀကီး´ ဖိုးဒင္က ရြတ္ခနဲျမည္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပါးေတြကို ငံု႕နမ္းလိုက္သည္။ ဘာေၾကာင္းမွန္းမသိ၊ ကၽြန္ေတာ္ရွက္သြားသည္။
` ဘယ္သူက ၿပီးေသးလို႕လဲ…ေနာက္တခ်ီ´
` ဟာ….မရေတာ့ဘူး….ထေတာ့…´ ဖိုးဒင္တို႕သားအဖနဲ႕ေနလို႕ကေတာ့ မလြယ္။ တခ်ီနဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ မၿပီးတဲ့လူေတြ။ ေလးစားပါတယ္။
` အစ္ကိုကလည္း… ခဏေလးပဲဟာ..´
` ငါ မနက္ျဖန္မနက္စာသင္ရအံုးမယ္ …အခု ဥာဥ့္နက္လွၿပီ …ဖိုးဒင္ ေျပာလို႕မရရင္ …ဒီတစ္ခါေနာက္ဆံုးပဲ´ ဖုိးဒင္က ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္တဲ့စကားကို ခ်က္ခ်င္းကို နားေထာင္သည္။ ဖိုးဒင္ရဲ႕ လီးႀကီးက ဖင္ထဲတြင္ အနည္းငယ္ေပ်ာ့သြားေပမယ့္ ရုတ္တရက္ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့
` ျပြတ္…´
` အစ္ကို…ခ်ီးေပါက္တယ္…´
` ေခြးေကာင္ေလး …သြား …အဲ့ဒီ့အစြပ္ကို ခၽြတ္ၿပီး လြင့္ပစ္လိုက္…ၿပီးရင္. .အိမ္ေနာက္ေဖးမွာသြားေဆး´
` ဟုတ္ကဲ့ပါ ဗ်..´ ဖိုးဒင္ကေျပာၿပီးတာနဲ႕ သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ၿပီးနမ္းသြားသည္။ ဖိုးဒင္ရဲ႕ အနမ္းေတြဟာ ခ်ိဳၿမိန္လြန္းေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဖုိးဒင္တို႕ရြာကေန ျပန္ဖို႕ အေတာ့္ကို…အားယူရေပအံုးမည္။
ၿပီးပါၿပီ။
သိုးငယ္ ခ်စ္ေသာ ပရိတ္သတ္ႀကီးကို အစဥ္ ခ်စ္ခင္လ်က္။
ႀကိဳးစားပါအံုးမည္။
thanks a lot Ko Linn Thway Thit for your lovely adventure
ReplyDeleteWhere can I read all the sex stories by Thoe Nge?
ReplyDeleteCan you please share me the web address?